Redactie

Er was eens een land met een koning, met heel veel met doodskoppen gedecoreerde stormtroepen. Hij veroverde alle landen om hem heen en zaaide in zijn koninkrijk dood en verderf. Alle buitenlanders en zieken werden door hem buitengesloten, gemarteld en vermoord. Hij besloot echter wel weer vriendschappelijk samen te werken met buitenlanders in een ander, heel ver eilandrijk.

Hij kon het echter niet opnemen tegen twee heel grote rijken, temeer omdat heel veel van zijn doodskoppen heel veel van zijn grondstoffen gebruikten voor het martelen en doden van buitenlanders en zieken in gigantische doodskampen.

Eén van die grote rijken had echter in het geheim aan een groot superwapen gewerkt, die hele steden in één keer kon wegvagen. Zij gebruikte deze toen twee keer tegen dat verre eilandrijk, de koning pleegde na korte tijd zelfmoord en de oorlog was ten einde.

Lever dit verhaal in als manuscript bij een uitgever en het zal waarschijnlijk afgewezen worden vanwege te bizarre plotwendingen en een te ongeloofwaardige premisse.

Toch is dit wat grofweg in het kort is gebeurd tijdens de tweede wereldoorlog. Die oorlog is eigenlijk een zo bizar verhaal en kent zoveel nog bizardere details, dat je het niet zou geloven als het niet werkelijk zo was gebeurd.

De realiteit is vreemder, zo zei Mark Twain eens, omdat fictie zich moet beperken tot wat redelijkerwijs mogelijk is en de realiteit dat niet hoeft.

De menselijke geschiedenis is een ratjetoe van ongeloofwaardige plotwendingen, toevalligheden en zowel buitensporige wreedheid als onvoorstelbare goedheid.

Zich afspelend in een werkelijkheid die nog vele male vreemder is dan al onze fictie bij elkaar. Alleen al in de schepping lopen, vliegen, kruipen en zwemmen er zulke vreemde, buitenaards aandoende beesten rond, dat onze draken, orken en trollen er maar gewoontjes bij afsteken. In de meest vreemde, obscure landschappen, tot in diep onder de grond.

De realiteit spot met onze perceptie van realiteit en vliegt al helemaal uit de bocht op kosmologische schaal. Het universum is zo bizar en ook zo bizar groot, dat we het letterlijk niet kunnen bevatten.

Als de realiteit dan zo ongeloofwaardig is en onze fictie zo geloofwaardig, wat is dan nog überhaupt echt waar? En als bijvoorbeeld de Schrift slechts fictie zou zijn, bestaande uit sprookjesverhalen, waarom zijn die verhalen dan ook zo bizar, ongeloofwaardig en vol vreemde wonderen?

Credo quia absurdum. Juist omdat het bizar is en volstrekt ongeloofwaardig, moet het wel met waarheid van doen hebben. En inderdaad, als je de schepping en onze geschiedenis goed bestudeert, dan heeft Tertullianus, aan wie deze spreuk toegeschreven wordt, gewoon gelijk.

Als je dus oprecht wilt discussiëren over wat redelijk en geloofwaardig is, dan kun je je maar beter niet baseren op de realiteit. Zij lacht je vierkant uit.

Robert

Terug naar frontpage

Op deze afbeelding zie je twee “schema’s.†Het linkerschema, genaamd Ego, laat zien hoe volgens de maker ervan de mensheid zich nu verhoudt tot dieren en ook nog de man tot de vrouw. Het rechterschema, Eco, laat zien hoe volgens de makers we wél zouden moeten leven.
Het eerste wat me opvalt is dat Eco man en vrouw niet langer bij elkaar zet, wat natuurlijk een beetje vreemd is, daar man en vrouw nu juist niet zonder elkaar kunnen.
Bij de dieren zijn er in beide schema’s echter geen paren zichtbaar, terwijl dieren ook duidelijke verhoudingen daarin kennen. Maar alleen over het menselijk paar wordt een oordeel gegeven.

 

Is dat detail belangrijk? Ja, best wel. Want het geeft duidelijk aan hoe de maker naar mensen kijkt. Hij (of zij) vindt de huidige menselijke verhoudingen egoïstisch, maar de verhoudingen volgens zijn idealen juist ecologisch, dus volstrekt natuurlijk.
Probleem is alleen dat Ego nu juist de menselijke natuur in volle glorie laat zien. Wij staan inderdaad bovenaan de voedselketen, door onze intelligentie en de mogelijkheid zich diepgaand te ontwikkelen. Door te stellen dat dat egoïstisch is, wijst de maker in feite de menselijke natuur af.

 

Eco is niet natuurlijk, niet ecologisch. Wat de maker dus wil, is dat je als mens in feite fundamenteel tegen de menselijke natuur ingaat, maar de natuur van de dieren juist aanmoedigt. Dieren die ook net zo goed een dergelijke voedselketen aanhouden.
Je mag zelf geen vlees eten (het schema is érg populair bij vegetariërs en veganisten), maar je mag het geen probleem vinden als andere omnivoren dat wél doen. Dieren mogen jou bij wijze van spreken verscheuren als je in hun territorium komt, maar jij mag nog geen vlieg kwaad doen als het hinderlijk om je hoofd heen vliegt.

 

De maker erkent hiermee dus eigenlijk dat er wel degelijk een erfzonde is, zonder het woord te noemen. De mens zondigt al door doodgewoon haar eigen dierlijke natuur te volgen, vanwege haar enorme macht en ontwikkeling.
Een groot verschil is echter dat het christelijk geloof de menselijke natuur niet afwijst als intrinsiek slecht. Zij moet alleen wel beheerst worden. Volgens Genesis 1 heb je als mens daadwerkelijk die macht gekregen, maar daarbij ook de verantwoordelijkheid als goede rentmeesters met de schepping om te gaan en niet vanuit egoïsme te handelen.

 

Er is dus niets egoïstisch aan Ego. Deze kijk op de mens is geheel op haar plaats, geheel conform de werkelijkheid. Alleen zijn man en vrouw natuurlijk wél gelijkwaardig en horen ze netjes naast elkaar te staan. Oók in welk eco-schema dan ook.
Wat het schema echter niet laat zien, is het verschrikkelijke misbruik dat de mens van haar macht maakt. Maar daarvoor hebben we geen schema’s nodig.

Robert

Een aardig filmpje van iemand die in een zeker spel een machine heeft gemaakt die de deur op het eind pas zal openen als het universum letterlijk uitgestorven is.
Steeds als de machine een stap verder zet, is er zoveel keer meer tijd verstreken. Tussen de eerste en tweede stap zit maar een paar minuten, tussen de laatste stap en de deur miljarden jaren. En ja, deze machine werkt écht zo, het is écht mogelijk om in dat spel zoiets te maken.
Niet dat het spel en de computer waarop het zich bevindt zo lang zal overleven, maar toch.

Boeiender is echter wat deze maker vertelt wat er na elke stap ondertussen gebeurd is, en zo vertelt hoe wij, de aarde, het zonnestelsel en uiteindelijk heel het universum zal uitdoven als onze Heer wel héél erg lang op zich zou laten wachten.
Het besef dat na ons nog miljarden en miljarden jaren vol duisternis en leegte zal komen, dat wij werkelijk niets voorstellen in tijd en ruimte, blijkt mensen best somber te kunnen maken. Het is iets wat je eigenlijk helemaal niet wilt weten.
Maar ook de onbevattelijke grootheid van het universum kan diepe impact maken als je daar iets van meekrijgt. Zou je werkelijk onpeilbaar depressief kunnen worden als je die grootheid volmaakt zou bevatten en zo je eigen onvoorstelbare nietigheid?

Er zijn veel dingen die je misschien graag wilt weten, maar die je beter maar niet kunt weten. Kennis die je inderdaad depressief kan maken, of zelfs waanzinnig. In film en literatuur kom je vaak zoiets tegen, soms ook op komisch gebied.
In sommige verhalen betekent het bereiken van die kennis zelfs het einde van het universum.
Maar het is heel wel mogelijk dat we ook in werkelijkheid beter niet alles weten. Dat God ons misschien juist wilde beschermen tegen teveel kennis in de hof van Eden en bij de toren van Babel.
En dat Hij daarom niet ten volle verschijnt op aarde, maar enkel in voor ons bevattelijke beelden en gedaanten, en we daarom ook nooit de volheid van het kwaad hier zullen bevatten.

Toch gaat de wetenschap gewoon door. En dat is ook niet meer dan onoverkomelijk. Als je eenmaal die weg gaat, is er geen weg meer terug. Je kunt geen kennis ongedaan maken, ook niet als die kennis op gruwelijke wijze is opgedaan, zoals bijvoorbeeld door nazi-experimenten.
Gelukkig mag je veel goede vruchten plukken van de wetenschap en doen we ook steeds meer kennis op in het doen van het goede, ook als het om wetenschappelijke experimenten gaat.
Maar ik denk dat eens de dag zal aanbreken dat we iets ontdekken wat we nooit hadden moeten ontdekken en dat heel ons bewustzijn, heel ons denken en doen, ja heel ons mens-zijn genadeloos verpletterd en onherstelbaar gebroken achterlaat.
Op die dag zullen we gereed zijn om onze Heer te ontmoeten als Hij terugkomt.

Robert

Je hebt misschien op school ook de film The Wave moeten kijken, over het experiment uit de jaren zestig waarin een leraar zijn klas op eenvoudige wijze door discipline, gemeenschapszin en handelen tot een autocratische beweging wist te vormen, met hem als leider.
En natuurlijk zette het je aan het denken en meende je, net als iedereen om je heen, dat zo’n beweging gevaarlijk is, dat je voor jezelf moet blijven denken, dat we individuen zijn, noem maar op. En dat op die manier mensen inderdaad voor het nazisme konden vallen.

Maar toch zal er misschien bij jou ook wel een wat ongemakkelijk gevoel daarbij zijn ontstaan. Het probleem was namelijk dat die beweging echt werkte. Het boekte hele mooie resultaten.
Leerlingen letten beter op, ze werkten harder en efficiënter, de pispalen behoorden ineens ook volwaardig bij de groep en werden dus niet meer getreiterd, noem maar op. De beweging haalde dus óók het beste uit de leerlingen en ze deden zelfs meer huiswerk dan ze opgedragen kregen.

De bijbelse schrijvers wisten dit ook. Het is bijzonder gemakkelijk, vrijwel onvermijdelijk, om de bijbelse verhalen te zien als propaganda voor het groepsdenken, voor gehoorzaamheid aan autoriteit, voor discipline in wet en zeden, al dat soort nu nauwelijks populaire dingen.
De bijbelse samenleving was dan ook absoluut autoritair. Ze werd geregeerd door een koning, die ook recht sprak en aan wie iedereen gehoorzaamheid schuldig was en vooral in het boek 1 Koningen zie je hoe de vroomheid van het volk direct beïnvloed werd door de vroomheid van de koning.
In de tempel gehoorzaamde je de priesters en in de jonge kerk de apostelen en de ouderlingen.

Ja, ook de kerk groeit en bloeit in culturen waarin de gemeenschap, van gezin tot volk, minimaal net zo belangrijk is als het individu en waarin het individu dus niet op zichzelf staat.
Een belangrijke oorzaak van de huidige krimp hier is dan ook dat mensen zich veel minder verbinden met concrete gemeenschappen, maar vooral enkel de eigen vrijblijvende weg willen gaan.
Het individualistische denken levert daardoor weinig gemeenschap op, maar enkel allemaal persoonlijke religietjes die elkaar tegenspreken. Ook binnen het christendom, met al die kleine losse kerkjes en individuen die allemaal menen de ware leer te verkondigen.
Kortom, voor een groeiende kerk zul je dat individualisme voor een groot deel moeten afleggen.

Het gemeenschapsdenken kent haar gevaren, dat laat The Wave ook duidelijk zien. Maar dat is wat bij onze zondige staat is gaan horen: al het goede dat je verplicht bent te doen als mens, opent altijd weer mogelijkheden voor nog erger kwaad dan wanneer je dat goede niet deed. Die strijd zal altijd blijven.
Hetgeen wat het beste uit jouzelf haalt, kan tegelijkertijd ook het slechtste uit jouzelf halen.
Maar toch roept God jou op om datgene te doen wat het beste uit jouzelf haalt, ondanks die gevaren. Nederigheid, zachtmoedigheid en berouw zijn dan ook belangrijke wapens in die strijd.
 

Robert

Als blijkt dat sinds enige jaren schrikwekkend veel mensen ineens gediagnosticeerd worden met, ik noem maar wat, maagkanker, dan is het alle hens aan dek. Dan wordt er direct onderzocht wat de oorzaak daarvan is en hoe die oorzaak kan worden weggenomen.
Men is er dan wel snel over eens dat er iets goed mis moet gaan binnen de samenleving, als zoveel mensen ineens maagkanker krijgen. Zit er misschien teveel kankerverwekkende stoffen in ons eten, hebben we misschien teveel stress, is er een gemuteerde gen in het spel die de maag vernachelt?
Of hadden mensen altijd al zo vaak maagkanker, maar ontdekken we het nu steeds meer door betere onderzoekstechnieken?

Als echter blijkt dat sinds enige jaren schrikwekkend veel mensen ineens gediagnosticeerd worden met, ik noem maar wat, ADHD, dan is de reactie weer heel anders. Dan wordt het een modetrend genoemd, dan vindt men al sneller dat artsen wel héél gemakkelijk die diagnose stellen bij “gewoon onrustige kinderen.â€
Er wordt dan veel minder gekeken naar de omstandigheden of naar modernere onderzoekstechnieken en verbeterde kennis, want mensen kunnen toch niet massaal een knoopje in de hersenen hebben? Mensen kunnen toch ook gewoon, ja, lástig zijn?

Klopt. Net zoals mensen ook gewoon maagpijn kunnen hebben. Toch is kanker iets anders dan enkel maagpijn en ADHD ook iets anders dan gewoon onrustig zijn. Maar bij fysieke ziekten krijgen artsen nog weleens het voordeel van de twijfel, maar bij psychische ziekten, die eigenlijk vaak ook gewoon fysiek zijn, juist meer het nadeel.
Terwijl het heel wel mogelijk is dat mensen inderdaad écht de laatste tijd veel meer te kampen krijgen met psychische aandoeningen. En dat we ze ook beter weten op te sporen.
Laatst hoorde ik dat één op de vier mensen in Nederland onder een psychische ziekte, aandoening of storing leidt. Eén op de vier. Dat is ontzagwekkend veel.

Waar komen al die ADHD-ers, autisten, borderliners, anorexianen en schizofrenen vandaan? Waren het er altijd al zoveel en merkten we er gewoon weinig van, of is er de laatste tijd nogal een groei in gekomen en knallen zij steeds vaker tegen opgetrokken muren aan? Omdat steeds meer mensen misschien de ontwikkelingen in de samenleving niet meer kunnen bijbenen?
Het is heel wel mogelijk dat er echt alarm moet worden geslagen, dat er misschien echt ontwikkelingen in de samenleving zijn die dergelijke aandoeningen bevorderen. Ontwikkelingen die wij misschien heel belangrijk vinden, maar die misschien toch niet zo goed of verstandig zijn.
Ontwikkelingen die misschien wel de kern van onze huidige beschaving raken.
Maar in plaats daarvan wuiven we dat liever weg met het idee dat er wel veel aanstellerij tussen moet zitten, zodat we niet naar onszelf hoeven te kijken. Als het maar eens maagkanker was geweest...

Robert

Smekend en biddend richt Hij zich tot de Vader. Een Vader die op het punt staat zijn geliefde Zoon een zo gruwelijke straf te laten ondergaan, dat de Zoon er bang van wordt. Doodsbang.
Want je kunt zeggen wat je wil, maar mensen zijn echt buitengewoon creatief als het gaat om wreedheid. Ze weten altijd wel weer iets nieuws te vinden, een nieuwe manier om iemand te martelen en te breken. Hetzij om het slachtoffer lang te laten lijden, hetzij om informatie te verkrijgen.

Wat mensen verzinnen valt echter in het niet vergeleken met wat de schepping zelf allemaal wel niet in huis heeft. Er zijn ziekten zo wreed en zo gruwelijk, dat voor de lijders eraan een kruisiging erg verlichtend zou zijn. Eindelijk minder pijn en eindelijk een snelle dood.
Ziekten die je pezen langzaam in bot veranderen zodat je uiteindelijk niet meer kunt bewegen, ziekten die je uitsluitend en alleen naar de dood doen verlangen, hoe heftig je geest er zich ook tegen verzet, ziekten die je verschrikkelijke pijn geven terwijl er niets aan de hand is, of ziekten die je letterlijk laten wegrotten terwijl je nog niet dood bent.
Het moge duidelijk zijn waar wrede mensen hun gruwelijke creativiteit precies vandaan halen.

Hoe redelijk is die hele schepping nu eigenlijk? Die schepping, die God zo goed heeft geschapen? Je moet toch wel heel sterk in je schoenen staan om dergelijke wreedheid nog goed te praten met de mystiek van het lijden, dus het idee dat je met je lijden deelt in het Offer van Christus.
Toch blijken sommige mensen wel degelijk dat te kunnen. Met de nadruk op: sommigen. Alle laagdrempeligheid ten spijt, de weg van de mystiek, van de totale overgave is vrijwel onmogelijk, vooral als God weer eens totaal niets van zich laat horen of merken.
Want ook daarover kunnen alle heiligen volop meepraten; sommigen zijn tientallen jaren lang na hun mystieke ervaringen zelfs bijna depressief geweest, zonder enig ander gevoel dan absolute leegte en een verstikkend verlangen naar licht. Geen God, geen leven, maar enkel gitzwarte nacht.
Maar ook gewone gelovigen kennen die afwezigheid, die leegte, die zomaar komt opdagen.

Christus weet dat allemaal, als Hij in tranen wanhopig tot de Vader bidt, daar in de hof.
Hij ziet hoe zoveel mensen bezwijken onder die menselijke of natuurlijke wreedheid, onder die leegte waarin God maar blijft zwijgen, Hij ziet hoeveel mensen in tranen met Hem meebidden, hoe ze God zowel verwijten als smeekbeden naar het hoofd slingeren.
En wat is nu zijn taak daarin? Zelf ook een gruwelijke wreedheid ondergaan, totaal van God verlaten, en laten zien dat dat ook iets heel goeds en moois kan zijn. Dat wreedheid zelfs levens kan redden.
Dat maakt Hem misschien nog het meest bang.
Maar ja, Gods wil geschiede.
 

Robert

Op woensdag 18 maart 2015 start de voorverkoop van kaarten voor het jaarlijkse Festival316. Het festival is dit jaar vernieuwd en zal plaatsvinden op 9 mei met als thema: ‘De Koning roept!’. Er staat een boeiend programma klaar van 12.00-22.00 uur. Er kan genoten worden van sprekers, bands, sing-in’s en er is volop ruimte voor ontmoetingen. Dit jaar zal de nadruk meer liggen op de inhoud en kunnen er kaarten voor de hele dag, het totaalprogramma, gekocht worden. Vanaf 18 maart staan de voorverkoopadressen op de website van Festival316 (www.festival316.nl). Ook via www.truetickets.nl kunnen kaarten gekocht worden.

Artiesten en activiteiten
Nooit eerder stonden er zoveel bands en sprekers op het programma als dit jaar! Inmiddels is bekend dat grote namen als André van Zyl en Kees kraayenoord op het podium plaats zullen nemen. Ook de EO Beam Worshipband en de mannen van De Rechtstaat komen optreden. Er komt een hele reeks aan sprekers waaronder Kees Goedhart, Hans Maat, Wieger Sikkema en Wouter de Vos. Voor kinderen, tieners en jongeren is er een eigen interactief programma. Het volledige programma staat vanaf maandag 30 maart op de website van Festival316 (www.festival316.nl). Het programmamagazine dat dit jaar uitgegeven wordt zal verstuurd worden naar alle kerken in
Noord-Nederland.

Promotiepakket
Unite in Christ, de organisatie achter het festival, biedt gratis promotiepakketten aan. Het pakket kan aangevraagd worden via communicatie@uniteinchrist.nl.

Achtergrond
Festival316 is een onderdeel van Unite in Christ en ontstond in 2008. Het maakte een stormachtige groei door van 900 naar 4000 bezoekers in drie jaar tijd. In 2015 wordt het festival voor de achtste keer georganiseerd. De getallen in de naam van Festival316 zijn gebaseerd op de Bijbeltekst Johannes 3 vers 16: ‘Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’. Het festival is een middel om mensen op een laagdrempelige manier in aanraking te laten komen met de boodschap van God.

Het valt me op dat veel mensen zo graag roepen dat je uniek bent, dat ieder mens bijzonder is en dat je hier zo fijn in vrijheid kan leven en je eigen keuzes kan maken.
Totdat deze mensen een bepaalde leefwijze of overtuiging hebben aangenomen en deze willen propageren. Dan spreken ze ineens over “de massa†of over de gewone mensen.
Er blijkt dan toch onderscheid te zijn in de welbewuste, weldenkende mens en de oppervlakkige, ongeïnteresseerde mens. De laatste vormt dan de meerderheid en zijzelf vormen de voorhoede. En zijn van mening dat al die gewone mensen óók hun leefwijze of overtuiging moeten aanhangen.

Nu wil ik niet weer over de massa schrijven, want dat heb ik al vaker gedaan. Interessanter is echter de vraag waar het beeld vandaan komt dat de massa oppervlakkig, onverschillig of zelfs nalatig zou zijn. Ken je soms al die mensen bij persoon? Kun je in al die miljoenen harten kijken?
Het antwoord lijkt te liggen in de exclusiviteit van de gepropageerde leefwijze. Deze is niet zelden vrij complex, je moet er echt tijd en energie in steken en daar bijna elke dag mee bezig zijn.
Als je dat dan lukt, dan kunnen alle andere mensen, die dat niet doen, ineens heel oppervlakkig lijken. Want zij lijken dan heel simplistisch te leven en veel dingen na te laten. Ze houden zich immers niet aan alle geboden en verboden van jouw leefwijze.

Het is, eerlijk gezegd, soms wel om wat moe van te worden. Elke keer weer datzelfde patroon: de massa is slecht of op zijn best oppervlakkig en onwetend, maar doe of geloof dit en dat en je zult echt leven. Ja, ook het christendom heeft daar een handje van.
Veel mensen vinden het zo raar dat God volgens het oude testament hele volken straft voor de misdaden van een paar man, maar denk je dan niet op exact dezelfde collectivistische wijze als je weer “de massa†nodig hebt om je eigen leefwijze of overtuiging te propageren?
Je ziet haar dan als een stuurloze kudde makke schapen, die zonder vragen allerlei machtige partijen, van overheid tot multinational, volgt. Terwijl het best kan zijn dat al die mensen wel degelijk heel kritisch zijn, maar gewoon vrij, ja, massaal dat product of dat beleid gewoon heel goed vinden.
En dat al die mensen wel degelijk volop nadenken over hoe zij in het leven staan en wat echt belangrijk is, maar geen behoefte of mogelijkheid hebben om dat met anderen te bespreken of op internetfora of facebooks van de daken te schreeuwen. Stille wateren, zeg maar.

Misschien bestaat “de massa†wel niet. Is er wel helemaal geen onderscheid tussen bewust levende en niet bewust levende mensen, maar ben je blind geworden door je eigen exclusieve denken, zodat je niet meer de ontelbare schatten ziet die al die mensen met zich meedragen.
Net zoals Prediker zich misschien wel niet zo had verveeld met al die vrouwen die hij had en misschien ook niet zo negatief over hen had geschreven in zijn boek, als hij meer tijd en moeite in hen had gestoken en hen echt had leren kennen als de unieke persoonlijkheden die zij ongetwijfeld waren.

Robert

In de jaren dertig raakte Nederland in een diepe, economische crisis. Een crisis die niet te vergelijken was met de huidige crisis. Mensen hadden echt honger, raakten massaal werkloos en veel werklozen moesten verplicht arbeid verrichten voor de overheid.
Dat werk was loodzwaar en zeker niet toegespitst op de capaciteiten van de mensen. Kantoorklerken die met de hand kanalen moesten uitgraven. Wie een uitkering kreeg, moest zich twee maal per dag melden bij de gemeente, in een sfeer van onvriendelijkheid en minachting.

Na deze zware crisis kwam de volgende klap, die de crisis direct deed verbleken: de tweede wereldoorlog. Vijf jaar lang hebben de nazi’s op afschuwelijke wijze huisgehouden in het land. Vele mensen werden opgeroepen tot dwangarbeid of gedeporteerd naar de kampen.
Zij die achterbleven of onderdoken, leefden voortdurend in diepe angst en armoede. Vreemde soldaten marcheerden door de straten en niemand was zijn leven zeker.
Met als absoluut dieptepunt de hongerwinter in 1944, waarin vele mensen stierven door honger, ziekte en snijdende kou.

Deze oorlog sloeg diepe wonden in onze cultuur die tot op de dag van vandaag voelbaar zijn.
De crisis en de oorlog lieten een verscheurd land achter, volledig in puin, volledig in pijn. Platgebombardeerde steden, uiteengereten families, mensen die halfdood terugkeerden uit de kampen en hun verhaal vertelden. Mensen hadden niets meer, geen veiligheid, geen vrede, geen thuis.
Nu spreken we nog weleens gekscherend over een nationaal trauma als we een WK verliezen, maar dat trauma is natuurlijk niets vergeleken met destijds.

Je begrijpt dat deze mensen nu intens verlangden naar vrede, rust, geborgenheid. Geborgenheid bij elkaar en geborgenheid bij God. Er moest een land opnieuw worden opgebouwd, er moesten wonden worden genezen, er moest gewerkt worden aan echte vrijheid.
En dat hébben zij gedaan. Zij wisten, met al hun tekortkomingen en al hun wandaden, toch in vrij korte tijd een stabiele, rustige samenleving op te bouwen en steeds meer welvaart te creëren.
Een samenleving waarin men op elkaar kon vertrouwen en waarin men al wat meer kon ontspannen, ook al bleef de pijn van de oorlog en de daardoor ontstane angst voor het vreemde altijd aanwezig.
Je kunt nu eenmaal geen volmaaktheid verwachten van diep getraumatiseerde mensen, maar je mag ze altijd aansporen om door te zetten, om weer vooruit te kijken, om weer op te staan.

Het is goed om je dit zo af en toe eens even te realiseren als je meent wat minachtend over de jaren vijftig te moeten spreken of schrijven.
Besef je maar eens waaruit deze echte doorzetters nu eigenlijk vandaan kwamen en wat jij, ook met je tekortkomingen en je wandaden, eigenlijk aan hen te danken hebt.
 

Robert

Je zou maar een hipster zijn. Vind je iets ontzettend leuk, gaat de massa het ineens ook leuk vinden. Ja, dan is er natuurlijk niets meer aan. Moet je weer iets anders leuks zoeken.
Mij lijkt het een nogal vermoeiende leefwijze, maar toch zijn er volop mensen die daar hun identiteit uithalen. Die alleen dingen leuk vinden als ze niet te populair zijn.

Soms kan dat een goede reden hebben. Als bijvoorbeeld de makers van een spellenreeks de vervolgdelen meer op de massa gaan richten en zo de reeks minder uniek, moeilijk en creatief wordt, dan kan dat vrij vervelend zijn als je juist de spellen daarom speelt.
Of als een kleine, hechte online gemeenschap ineens overspoeld wordt door mensen en ook kinderen die geen idee hebben van haar geschiedenis en de boel als het ware platwalsen, dan kan dat ook erg storend zijn, zeker als ze zich onvolwassen, trollerig en oppervlakkig gedragen.

Maar vaak is het ook gewoon een vorm van elitarisme. Bij sommige christelijke geloofsgemeenschappen zie je dat ook: die zien hun onbeduidendheid als bewijs dat zij op de goede weg zijn en moeten er niet aan denken een volkskerk te worden.
Zij willen dan alleen ware, fanatieke en wedergeboren gelovigen in hun gelederen, die zo’n beetje de hele dag met het geloof bezig zijn. Kerken als de katholieke kerk of de PKN zijn hen natuurlijk een gruwel, met al die “vrijzinnigheid†en pluriformiteit.

Mij lijkt het dat God niets tegen de massa heeft, want Hij heeft haar immers in zo’n grote getale geschapen. Voor Hem hoef je niet origineel, uniek of onderscheidend te zijn, maar ben je dat al door gewoon je eigen gang te gaan.
Hij ziet graag grote kerken, volgepakt met allerlei soorten mensen, bijeengekomen rondom altaar of bijbel. Mensen die misschien ook in eigen studiegroepen of verenigingen samenkomen, maar wel openstaan naar elkaar en het alleen maar leuk vinden als meer mensen geïnteresseerd zijn in hun bezigheden of hun overtuigingen en misschien zelfs graag de drempel daartoe verlagen.

Natuurlijk zal het dan gebeuren dat het geloof minder exclusief wordt, dat het wat pluriformer en ook laagdrempeliger wordt met al die verschillende mensen. Maar is dat erg?
Nee, dat is het niet. God gaat toch wel met ieder zijn eigen weg en of je nu fanatiek of gematigd bent, Hij doet toch wel wat Hij wil en bespaart jou niets wat Hij anderen ook niet bespaart.
En dit geldt natuurlijk ook voor mensen die zo graag afgeven op hipsters en zichzelf o zo gewoon vinden: God heeft je toch wel door, dus dat toneelstukje kun je maar beter laten.

Ik geloof dat als het je niets meer kan schelen of jouw overtuiging of bezigheid populair is of niet, maar je gewoon doet wat je goed en leuk vindt, je dan veel gelukkiger zult worden en vast ook als vanzelf meer open zult staan voor zowel tradities als veranderingen.
 

Robert

Zin in een feestje? Deze zomer zal het nieuwe christelijke Graceland Festival van start gaan op Landgoed Velder in Liempde (gemeente Boxtel). Op 14, 15 en 16 augustus 2015 ben jij welkom om te komen genieten van muziek, inspirerende sprekers en kleinkunst. De website is online en de kaartverkoop gestart!

Graceland is een festival waar ruimte is om God te zoeken, waar genade gevierd wordt en waar ontmoeting is vanuit verschillen. Los gaan en genieten van hip-hop tot metal, van worship tot pop en rock en elektro/dance! Naast muziek kan je je laten inspireren door sprekers, schrijvers, kleinkunst,  snuffelen in vintage kleding en nog veel meer.

Programma

Op oudjaarsdag lieten we je al de eerste namen weten waaronder Reyer, No Buts, Alive Again, Spyker, Johan ter Beek, Jan de Cock, Het Vreemdelingencollectief, Rogier Pelgrim en de Amerikaanse Transform DJ’s.

En meer:
Met het online gaan van de website en de start van de ticketverkoop komen daar de volgende namen bij: Dizraeli and the Small Gods (ENG), A Red Season Shade (FRA), David Ahlen (SWE), theater door Mighty Impuls Movement, Paulien Vervoorn, Jan Wolsheimer en Reinier Sonneveld. Naast een uitgebreide line-up waar de komende tijd nog namen aan worden toegevoegd is er ook een speciaal festival programma voor kinderen, waaronder medewerking van Elly & Rikkert.

Tickets

Kaarten kan je vanaf vandaag kopen via de website: gracelandfestival.nl. Zorg dat je er op tijd bij bent want in de voorverkoop zijn de tickets goedkoper. Op de website vind je verschillende soorten tickets voor single-parents, gezinnen, groepen, studenten en kinderen. Naast het festivalterrein is er de gelegenheid om te kamperen. Voor de liefhebber van luxe-kamperen zijn er plaatsen beschikbaar met stroom. Tickets hiervoor bestel je ook via de website.

Vrijwilligers

Een festival bouw je samen: daarom zijn er vrijwilligers nodig op allerlei gebieden voor de organisatie rondom en tijdens het festival. Als vrijwilliger krijg je een gratis toegangskaart. Aanmelden doe je via de website.

Op de hoogte blijven?

Via Facebook, Twitter en gracelandfestival.nl houden we je op de hoogte van nog meer artiesten, sprekers en ander nieuws rondom het festival. Ontvang het laatste nieuws als eerste en schrijf je in voor onze nieuwsbrief op de website!

We zien je graag op het Graceland Festival! Welkom!

Graceland festival
14, 15 en 16  augustus 2015
Landgoed Velder te Liempde (gem. Boxtel)
www.gracelandfestival.nl

Het populair-wetenschappelijke tijdschrift Weet Magazine heeft deze week zijn 10.000e abonnee mogen verwelkomen. Het christelijke blad - dat deze maand zijn vijfjarig bestaan viert met een vernieuwde vormgeving - is de afgelopen jaren gestaag gegroeid. Uitgever Ringer Otte kijkt terug op deze mooie periode: “Met een bevlogen redactie en betrokken abonnees hebben we dit mogen bereiken; het is een bijzonder moment in ons vijfjarig jarig bestaan. We zijn erg dankbaar voor wat ons is gegeven.â€

Frisse kijk op de zaak
De uitgever vertelt over de start van het blad: “In het Darwinjaar (2009) werden we gevraagd mee te denken. Er was het idee om een magazine te maken waarin de wetenschappelijke bevindingen met een frisse blik worden bekeken. Wij zagen hier, als uitgeverij, de kans om te starten met een christelijk populair-wetenschappelijk tijdschrift. Ons uitgangspunt was het besef dat alles om ons heen niet toevallig is ontstaan, maar bewust is geschapen. Artikelen in ons magazine haalden de belangrijkste christelijke en nationale media. Er is daarmee duidelijk maatschappelijke impact geweest sinds het moment dat het eerste nummer in februari 2010 verscheenâ€.

Veel te danken aan abonnees
“Weet Magazine is uitgegroeid tot een blad voor alle christenen die geïnteresseerd zijn in de wereld om hen heen,†vervolgt Otte. “Mensen die verwonderd zijn over Gods schepping en nieuwsgierig zijn naar het schijnbaar onverklaarbare, maar ook naar alledaagse zaken. Hoe steekt het in elkaar?â€
“We ervaren dat we de afgelopen vijf jaar hebben gewerkt met Gods hulp. We vinden het ook erg bijzonder dat we na precies vijf jaar de 10.000-ste abonnee mochten verwelkomen.†Otte geeft aan dat hij dankbaar is voor de abonnees, die niet alleen heel trouw blijken te zijn maar ook Weet Magazine onder de aandacht brachten van familie en vrienden.

Bladen in tijden van crisis
Volgens Otte hebben bladen nog steeds bestaansrecht in deze tijd. “Het papieren product is niet minder geschikt geworden. Nog steeds begint uitgeven met de vraag: voor wie maken we het blad en wat willen we de lezers vertellen? En niet zelden is een gedrukt magazine daar het beste medium voor.â€
Het is belangrijk dat er verbondenheid is tussen lezer en blad. “In Weet Magazine gebruiken we de nieuwsgierigheid van onze lezers als uitgangspunt bij de onderwerpkeuze. Zelfs wanneer een vraag te ver gaat om in het blad te behandelen, maakt de redactie tijd vrij om de vraag persoonlijk te beantwoorden. Ook hebben we jaarlijks meerdere momenten waarop onze lezers elkaar en onze redactie kunnen ontmoeten.â€
“Natuurlijk vragen de recente ontwikkelingen in het mediagebruik om alertheid. Daarom hebben we de vormgeving van Weet Magazine een opfrisbeurt laten geven door ons eigen bedrijfsonderdeel BladenMakers. Daarnaast krijgt Weet Magazine digitale ondersteuning in de vorm van een e-nieuwsbrief, en lanceerden we deze maand een nieuwe website (www.weet-magazine.nl) die het blad blijvend moet aanvullen.â€

Hij is een regelrechte muzieksensatie. En niet alleen in Amerika, waar hij genomineerd is voor Grammy Awards, bovenaan de hitlijsten staat en optreedt in de nationale talkshows. Hip hop artiest Lecrae heeft ook in Nederland een grote groep enthousiaste fans gekregen. Zij hebben lang moeten wachten op een optreden van de Amerikaan in Nederland, maar op 18 mei gaat die wens in vervulling! Dan treedt Lecrae op in de Melkweg in Amsterdam.

Je kunt er niet omheen; Lecrae schrijft muziekgeschiedenis. Eind 2014 debuteerde zijn nieuwste album ‘Anomaly’ op nummer 1 in de Billboard Album 200: dé wereldwijd toonaangevende muzieklijst. Inmiddels heeft hij opgetreden in shows als The Tonight Show met Jimmy Fallon, is hij genomineerd voor een GRAMMY Award (zowel in als buiten de ‘gospel’ categorieën) en is hij één van de meest gevraagde gastartiesten op nieuwe albums van bijvoorbeeld Tobymac en recent nog Hillsong Young & Free (‘This Is Living’).  

Wie zijn muziek hoort, begrijpt de aantrekkingskracht van Lecrae; uitmuntende hip hop met scherpe, persoonlijke teksten en muziekinvloeden die op een fantastische manier een plek krijgen. Praat je met zijn fans, dan wordt regelmatig zijn openheid genoemd en het feit dat hij elk hokjesdenken overstijgt. Lecrae’s muziek mag dan begonnen zijn als middel om jeugdgevangenen te bereiken; het groeide al snel uit tot de spreekbuis van een generatie. MTV noemde hem onlangs nog ‘de evolutie van hip hop’. Zelf is de rapper nuchter over zijn missie. “Ik moet gewoon integer zijn en open over wie ik ben en waar ik in geloof. Muziek hoeft niet in een categorie gestopt te worden. Het moet gewoon goed zijn.†En dat zit bij Lecrae wel snor.

Het belooft storm te lopen bij de kaartverkoop voor het concert in De Melkweg in Amsterdam op 18 mei! Daarom loont het om er vroeg bij te zijn met het kopen van een kaart:

Tickets ‘early bird’ (t/m 28 februari) € 22,50
Tickets regulier € 25,00
Tickets aan de deur € 27,50

Vanochtend is de kaartverkoop voor de 41ste EO-Jongerendag van start gegaan. BEAM - het jongerenmerk van de Evangelische Omroep - organiseert op zaterdag 6 juni 2015 het grootste christelijke event voor jongeren in GelreDome Arnhem.

Net als vorig jaar verwacht BEAM meer dan 25.000 jongeren die samenkomen om te feesten, te zingen, bidden en luisteren naar christelijke artiesten en sprekers uit binnen- en buitenland. Eerder werd al bekendgemaakt dat Switchfoot en Hillsong Young & Free optreden. Binnenkort worden daar nog extra namen aan toegevoegd. Voor het derde jaar op rij zal de samenzang gedaan worden door de BEAM Worshipband. De presentatie is dit jaar voor het eerst in handen van Joram Kaat.

BEAM wil met jongeren nadenken over welk beeld zij hebben van Jezus, wat Hij voor hen betekent en hoe zij Zijn liefde en boodschap door kunnen geven aan de wereld om hen heen. Één van de sprekers is de Amerikaanse kunstenaar Eric Samuel Timm. Hij heeft een enorme passie voor Jezus en hij zal naast spreken ook schilderen om op die creatieve manier zijn boodschap over te brengen op het publiek.

De kaartverkoop is vandaag gestart voor BEAM-leden. Niet-leden en groepen kunnen op 19 februari om 10.00 uur een kaartje kopen. Meer informatie op eo.nl/jongerendag.

Een gitarist hoort een vrij complex gitaarstuk op de radio en besluit het zelf in te studeren. Na hard oefenen heeft hij het eindelijk onder de knie en laat het aan andere mensen horen.
Vervolgens valt hun de monden open van verbazing. Wat blijkt? Dat complexe gitaarstuk was met meerdere gitaren gespeeld en werd dus volstrekt onmogelijk geacht om op één gitaar te spelen.

Aan het begin van een college schrijft de professor als huiswerk enkele moeilijke wiskundige stellingen op het bord. Althans, zo denkt de laatkomer, die ze braaf overschrijft en er vervolgens wat langer over doet dan normaal om ze op te lossen.
De professor is echter stomverbaasd als de student zijn excuses daarvoor aanbiedt. Eén van die stellingen was namelijk geen huiswerkopdracht, maar een stelling die tot dan toe nog nooit was opgelost, zelfs niet door de knapste koppen.

In het gratis programmaatje Fold It kun je in puzzelvorm proteïnen “vouwen,†je resultaten via dat programmaatje opsturen en zo de wetenschap een handje verder helpen.
Nuttig? Nogal ja. Zo werd er eens een heel ingewikkelde proteïne in het programmaatje gezet. De wetenschappers waren na tien jaar er nog niet uit hoe dat kreng in elkaar zat. De gebruikers van het programma, gewone mensen zoals jij en ik, waren er vervolgens in tien dagen mee klaar...

Dit soort dingen gebeuren dus echt en bepaald niet zo weinig. Zolang iemand niet weet dat iets heel ingewikkeld of onmogelijk is, kan hij blijkbaar prima in staat zijn om het onmogelijke toch te doen.
Goede muziekleraren bijvoorbeeld weten dat en zullen ook nooit tegen hun leerlingen zeggen of een stuk moeilijk of makkelijk is. De leerling wordt dan niet tegengehouden door dergelijke conventies en kan dan tot veel meer in staat zijn dan gedacht.

Als dit niet fascinerend is, dan weet ik het ook niet meer. De meest buitengewone prestaties worden geleverd door mensen die helemaal niet wisten dat die prestaties buitengewoon waren. Die gewoon op eigen houtje, met eigen denkkracht probeerden een probleem op te lossen.
Tja, daar sta je dan met je geroep hoe moeilijk dit of dat wel niet zou zijn. Terwijl bijvoorbeeld in de Schrift staat dat Gods wet goed te volbrengen is en dat zijn lasten licht zijn, roep jij misschien vooral tegen iedereen dat “het smalle pad†heel zwaar en hard is. En máák je het ook heel moeilijk voor anderen, alleen al door je eigen grillen en ingewikkeldheden.

Maar wat nu eens als je dat níét deed? En ook niet zei of iets makkelijk zou zijn of niet? Wat nu als je gewoon alleen precies aangeeft wat gedaan moet worden, zonder oordelen daarover?
Zou het dan zomaar mogelijk kunnen zijn dat iemand plotseling het onmogelijke doet? Dat iemand ineens een berg verplaatst, omdat hij niet wist dat dat strikt genomen eigenlijk helemaal niet kan?
Misschien bedoelt Christus ook juist dit, als Hij zegt dat je als een kind moet zijn.

Robert

Willem J. Ouweneel en Paulien Vervoorn schreven het boek Veertigvragentijd: veertig prikkelende vragen met veertig inspirerende antwoorden voor de veertig dagen voor Pasen. Het boek is geschikt voor individueel gebruik en voor groepen.

Waarom legde Jezus zoveel nadruk op zijn lijden? Hoe raak ik (nog) meer onder de indruk van Jezus’ lijden? Het boek Veertigvragentijd gaat in op vragen om een periode apart te zetten voor verstilling, verdieping en reflectie. De veertig vragen en antwoorden zijn gebaseerd op Lukas 9 – 23 en willen de lezer inspireren en uitdagen in het dagelijks leven.
Iedere linkerbladzijde van een doordeweekse dag bestaat uit een vraag en antwoord. Op de rechterbladzijde staan bijvoorbeeld vragen om over na te denken (of te bespreken), gebedsideeën, liederen en leessuggesties. De zondagen bestaan uit creatieve experimenten naar aanleiding van de leesstof van de afgelopen week.

Materiaal downloaden
Bij het boek is een e-book te downloaden met o.a. extra opdrachten, suggesties voor kringleiders, bladmuziek en een preekschets. Meer info: www.paulienvervoorn.nl/bestellen/ebookvvt.

Wandeling
Op zaterdag 14 februari organiseert Paulien Vervoorn een wandelworkshop naar aanleiding van het boek. Meer info: http://paulienvervoorn.nl/wandelworkshops/.

Over de auteurs
Willem J. Ouweneel (1944) is emeritus hoogleraar in de theologie en preekt en spreekt in vele plaatsen en landen. Paulien Vervoorn (1978) is spreker en coacht en traint anderen in het (s)preken. Daarnaast coacht ze bij vragen over identiteit en het maken van passende keuzes.

Quote
Jezus’ lijden leren leven

'We Are the Crowd' een christelijk muziekfestival met een rouw randje voor jong en oud. Op vrijdag 25 september wordt in de WRZV-hallen in Zwolle de eerste editie van dit rockende festival georganiseerd, waarbij de headliner niet over het hoofd kan worden gezien. "Een oude formule in een nieuw jasje" Aldus Abhay van den Berg, één van de organisatoren. Met We Are the Crowd hoopt de organisatie op een event waarbij zowel de oude-rocker als de jongere geïnteresseerden aan hun trekken komen. Hiervoor zijn verscheidene registers open getrokken en bestaat de headliner uit niemand minder dan het Zweedse rockband Jerusalem!

We Are the Crowd: Power to the Crowd!

Een nieuw muziekfestival dat christelijke rockers en jongeren een podium wil bieden waar ze zich veilig kunnen voelen. "Voormalig Winter Wonder Rock en Flevo Totaal Festival zoals we dat kennen, waren jarenlang toonaangevend op het gebied van muziek binnen de christelijke popcultuur met een rouw randje. We Are the Crowd wil deze popcultuur een nieuwe basis bieden binnen het festival." De organisatie wil hiermee benadrukken dat het festival toegankelijk is voor jong & oud, voor een ieder die zich thuis voelt binnen de alternatieve muziekgenres, en hoopt hiermee een bredere doelgroep aan te spreken. De bezoeker mag dan ook een gevarieerde avond verwachten waarbij artiesten zoals; Alive Again (NL); Frühstück (PL); Sacrety (DE); <> HB (FIN) en als afsluiter Jerusalem (SE) de avond zullen vullen, waarbij het meer dan 15 jaar geleden is dat de headliner van de avond in Nederland een concert heeft gegeven!

Omdat de organisatie het evenement zonder tussenkomst van lening of bank wil organiseren worden kaarten verkocht onder het zogenoemde; 'crowdfunding' concept. De aankoop van het ticket is een directe vergoeding voor het festival en een investering voor een mogelijke 2de editie. De organisatie wil hierin transparant zijn en zal vooraf het minimum benodigde bedrag bekendmaken. Op deze manier hopen de initiatiefnemers de naam van hun festival waar te maken: Een avond waarbij iedereen deel uitmaakt van the crowd!

Een 'crowdfunding' ticket voor het festival is vanaf 1 februari voor 30 euro te koop en geeft tevens toegang tot de 'We are Market'. Een plek waar verschillende christelijke organisaties zich aan de bezoeker presenteren om een plek van ontmoeting te creëren.

Meer informatie en tickets zijn te vinden op: www.wearethecrowd.nl

Natuurlijk vinden we het allemaal afschuwelijk wat er in Parijs is gebeurd. Het bruut afslachten van mensen, alleen maar omdat ze je levensbeschouwing bespotten, gaat alle grenzen te buiten.
Toch wringt er soms wel iets in al die commentaren en sentimenten. Veel mensen vinden namelijk wel héél erg enthousiast dat je gewoon moet kunnen beledigen en bespotten.
Zo enthousiast, dat je je kunt afvragen of ze nu echt een ideologisch principe verdedigen, of domweg een eigen behoefte om fijn overal tegenaan te kunnen trappen.

Als je een hond flink aan de staart trekt, dan blaft en gromt hij. Blijf je hem aan zijn staart trekken, dan zal hij uiteindelijk terugbijten. Dat vinden de meeste mensen heel normaal en als je om die reden gebeten wordt, dan wordt het over het algemeen als je eigen schuld gezien.
Van medemensen verwachten we echter ineens iets heel anders. Zij behoren altijd rustig en beheerst te blijven, zelfs als ze écht vreselijk gepest en belaagd worden. Ze mogen nooit uit de slof schieten als iemand ze echt schoffeert en slachtoffers van pesterijen krijgen niet zelden zélf op de donder als ze eens terugslaan of terugschelden.

Maar wat nu eens als we eens niet het slachtoffer aanpakken, maar de treiteraar, degene die beledigt of kwetst, degene die het slachtoffer niet zijn waarde wil laten?
Niet met geweld, maar gewoon met afkeuring en vooral op school met flinke straffen?
Het lijkt er namelijk wel verdacht veel op dat mensen alle recht willen hebben om te kunnen doen wat ze willen, maar alle recht om beschermd te worden tegen laster, spot en haat minder enthousiast begroeten. De ander moet maar een olifantenhuid kweken, mag niet open en kwetsbaar zijn, zodat ze er tenminste lekker tegenaan kunnen beuken. Omwille van de vrijheid van meningsuiting.

Maar wat is dan een mening? Een mening is een standpunt die je kunt beargumenteren en waar je het mee eens of oneens kunt zijn. Met het uiten van je mening heb je niet de intentie om de ander in de grond te trappen, maar enkel om de ander te overtuigen van je eigen standpunten, of de ander uit te dagen zijn eigen standpunt evenzo te verantwoorden.
Met het beledigen en bespotten van iemand doe je dat echter juist niet. Het enige wat je met een bespotting bereikt, is dat je extra scoort bij mensen die het toch al met je eens zijn en dat je zelf er een lekker, misschien ook dapper gevoel aan overhoudt.

Kortom, het beledigen, kwetsen en bespotten komt voornamelijk voort uit egoïstische verlangens.
Misschien is het daarom niet eens een gek idee om bij jezelf af te vragen of je werkelijk je standpunt wil uiten, teneinde de ander mee te krijgen, of dat je gewoon wil scoren ten koste van de ander.
Want het neerschieten van mensen die je beledigen mag dan verschrikkelijk zijn, maar de ander niet willen beschermen tegen jouw eigen grillen en jouw eigen egoïsme is bepaald ook niet kies.

Robert

Voor het 17e jaar op rij organiseert jongerenorganisatie Soul Survivor haar mei-festival op Strand Nulde. Ieder jaar stromen honderden christelijke jongeren in de meivakantie naar het festival terrein in Putten om met elkaar het Soul Survivor Festival te beleven.

De missie van de organisatie: samen Jezus ontmoeten. “We geloven in een levende God die er naar verlangt om persoonlijk contact met ons te hebben,†aldus Lambert Dekkers, voorzitter van de organisatie. “Tijdens het festival nemen we ruim de tijd om te leren van en over Jezus. We willen van Hem horen en doen wat Hij zegt. Daar kun je niet jong genoeg mee beginnen.â€

De organisatie heeft als belangrijkste waarden: worship, teaching en ministry. Oftewel aanbidding, onderwijs en gebed. Daar wordt dan ook veel tijd voor gemaakt. Naast de diensten in de ochtend en de avond is er ook een breed seminarprogramma. Er wordt in kleinere groepen ingegaan op onderwerpen als zelfbeeld, roeping, seksualiteit, de kracht van gebed en nog veel meer.

Natuurlijk is er ook alle tijd voor lol en ontspanning. “We vinden het ontzettend belangrijk dat jongeren investeren in onderlinge vriendschappen. Op het festival trek je vijf dagen intensief met elkaar op en op de camping maak je gemakkelijk nieuwe vrienden. We hebben sport en spel activiteiten, een veelzijdig avondprogramma met leuke bands en DJ’s en gezellige café’s met goede koffie en lekkere hapjes†aldus de jongerenorganisatie.

Jaarlijks trekken complete jeugdgroepen naar het festival. Een jeugdleider die haar tienergroep dit jaar voor de tweede keer mee neemt: “Onze tieners vinden het geweldig! Ze kijken er al het hele jaar naar uit en nemen nu ook vrienden en vriendinnen mee die normaal niet in de kerk komen. Als tienerleiders gaan we gratis mee én we hoeven geen eigen tienerkamp meer te organiseren. Alles is hier geregeld. Zo kunnen wij ons helemaal op onze tieners richten en natuurlijk genieten we zelf ook van een heerlijke week!â€

Aanmelden voor het festival is nu mogelijk. Op vrijdagavond 1 mei 2015 start het festival en duurt tot en met dinsdagavond 5 mei 2015. Het is ook mogelijk om alleen het weekend of losse dagen te komen. Alle informatie vind je op www.soulsurvivor.nl.

Alweer een nieuw jaar.
De tijd gaat snel, zo constateren veel mensen als ze weer eens naar het vuurwerk buiten kijken of zelf afsteken. Het lijkt maar niet te wennen, hoe snel of juist hoe langzaam de tijd kan gaan.
11 september was alweer meer dan 10 jaar geleden. Prinses Diana is ook al bijna 20 jaar dood. Maar ook zoiets simpels als een film uit 2006, is dus al bijna acht jaar oud. Ãcht jaar oud, terwijl 2006 nog zo recent klinkt. Zo snel blijkt de tijd te gaan.

Toch blijft het iets vreemds, dat de tijd dan weer snel en dan weer langzaam lijkt te gaan en we dat vandaag de dag nog steeds verwonderd verzuchten.
We leven immers al sinds het begin van de mensheid met de tijd en ons begin is al weer heel wat millennia geleden. Zouden we dan inmiddels niet gewend moeten zijn aan de tijdsloop?
C.S. Lewis vergelijkt in zijn boek Gedachten over de Psalmen ons met vissen die constant roepen hoe nat het water wel niet is. Ook dat zou volstrekt onlogisch zijn, tenzij, zo merkt hij op, die vissen eigenlijk landdieren zijn en daardoor maar niet kunnen wennen aan het water.
Het lijkt daardoor wel alsof wij eigenlijk altijd buiten de tijd hebben geleefd en de tijd als een niet echt passende jas hebben aangetrokken.
Maar ook de dood zelf zorgt ervoor dat we de tijd als kort en vluchtig ervaren. Is de dood volgens veel mensen immers niet ook de poort naar de eeuwigheid, die het leven daardoor veel te kort maakt?

Toch is het ook mogelijk een gevoel van tijdloosheid te ervaren, iets van de eeuwigheid mee te pikken. Het luisteren naar ontroerend mooie muziek, het meegesleept worden door een spannend verhaal of het heel geconcentreerd en nauwkeurig uitvoeren van een taak.
Maar ook als je, zoals in het klooster, dag aan dag een herhalend dagritme aanhoudt van gebed, studie en arbeid, hecht verbonden met de seizoenen en de feestdagen, kunnen de dagen zodanig in elkaar overlopen, dat ze één tijdloos geheel lijken te vormen.
Heel de schepping lijkt daarop dan ook ingericht: ze is elk jaar hetzelfde, zodat het gevoel van tijdloosheid wordt opgewekt, maar ook elk jaar weer nieuw, zodat het niet verveelt en de tijdloosheid zin en betekenis krijgt. Dit komt ook weer terug in de liturgie van de kerk.

De eeuwigheid leeft dus al volop in ons en wordt voor een ieder uiteindelijk volkomen werkelijkheid. Iets om je goed op voor te bereiden door alreeds vanuit de eeuwigheid te leven.
Want voor je het weet, wensen we elkaar alweer een zalig en gezegend 2016.

Robert

Omdat ook míjn tijd beperkt is en ik steeds meer andere bezigheden te doen krijg, zal vanaf nu mijn column, als alles goed gaat, elke twéé weken verschijnen en soms ook op vrijdag.

Kerstreclame Jumbo

Commotie over de nieuwe kerstactie van supermarktketen Jumbo. In haar winkels kun je gerechtcoupons doneren, die dan worden uitgereikt aan behoeftigen die wel een warme maaltijd kunnen gebruiken. Dit wordt aangekondigd met deze uitgebreide reclame vol zingende BN'ers.
Op vooral het internet (waar anders?) was er veel verontwaardiging over deze dure spot. Want met al dat geld hadden toch nog véél meer mensen gevoed kunnen worden?
Veel van die klagers hebben de reclame waarschijnlijk gezien op een grote breedbeeldtelevisie waar je qua kosten wel een heel weeshuis mee zou kunnen voeden. Die Jumbospot kan mensen er echter nog toe bewegen iets goeds te doen. Hoeveel mensen heb jij geïnspireerd met jouw aanschaf van die televisie?

Moeder Theresa is een belangrijk voorbeeld van goedheid voor vele mensen, ook niet-gelovigen. Toch zijn er ook kritische geluiden te horen op vooral het internet (waar anders?). Want Moeder Theresa bleek helemaal niet zo heilig te zijn als beweerd.
Ze zou het lijden meer huldigen dan echt wegnemen, controversiële ideeën hebben over bepaalde onderwerpen en politiek zou ze niet helemaal schone handen hebben. Ook haar tehuizen hadden er wel beter en schoner uit mogen zien, gezien het vele geld dat ze gedoneerd kreeg.
Veel van die klagers typen hun grieven op een dikke PC of laptop met een supersnelle internetverbinding, terwijl ze nog eens een extra donut of drankje nemen. Theresa inspireerde vele mensen om iets goeds te doen en hoop te houden. Hoeveel mensen heb jij geïnspireerd met jouw leefwijze?

Afgelopen jaren heb ik in mijn kerstcolumn over de Kerstman geschreven en hem eens als een goedaard neergezet die niet zelden véél meer voor zowel kinderen als volwassene doet dan de gemiddelde klager. Ook nu noem ik hem daarom weer.
In feite doet die man niets verkeerds: hij geeft geschenken aan kinderen en ook volwassenen en zo een beetje warmte en vreugde op kerstavond. Zonder dure pretenties, maar gewoon om een glimlach op het gezicht te brengen.
Zou hij het beter kunnen doen? Misschien. Misschien als jij hem helpt daarmee en aanvult wat nog ontbreekt, misschien dan wel.

Zo eenvoudig kan goeddoen zijn. Het bereiden van een lekkere maaltijd voor iemand. Het laten lachen van iemand die somber is. Zomaar een biertje drinken met een dakloze, gewoon, omdat hij ook naar zulke gewone mensendingetjes verlangt.
Efficiëntie, verstandig beleid, een kritische blik, het zijn allemaal belangrijke zaken. Maar zelfs in het meest efficiënte bejaardentehuis kan een arm om de schouder voor een eenzame vrouw oneindig meer betekenen dan de beste zorg. Hoe belangrijk die zorg ook.
Want je kunt nog zoveel willen, maar als je de liefde niet hebt, die eenvoudige, pretentieloze manier van denken en doen, dan heeft het uiteindelijk geen betekenis.
Uiteindelijk is niemand volmaakt, kan niemand de hele wereld redden. Laten we elkaar daarom eens meer inspireren en waarderen in plaats van alleen maar te bekritiseren.

Wie weet hoeveel mensen, of misschien gewoon één iemand, je dan niet alleen een zalig kerstfeest kunt wensen, maar ook kunt geven.
 

Robert

Van 120 naar 130. Eén van de eerste successen van dit kabinet kan als exemplarisch worden gezien voor de huidige samenleving. Op verschillende delen van de snelweg mag je nu 130 rijden. Uiteraard zijn de regels vrij complex en arbitrair, met soms erg ingewikkelde verkeersborden, want anders hebben de ambtenaren ook maar weinig te doen.

Van 120 naar 130. Je gaat je afvragen waarom we zo snel moeten. Waarom 120 niet genoeg kan zijn. Ja, dat een ambulance met de hoogste snelheid bij een patiënt wil zijn, dat is te begrijpen. Maar de gemiddelde automobilist redt zich toch prima met 120? Of zelfs met lager?
Ergo, heel snel rijden is toch een stuk onveiliger dan het wat rustiger aan doen. En het kan ook files voorkomen. Want hoe langzamer je rijdt, hoe sneller je kunt reageren op onverwachte situaties en hoe meer tijd je hebt om die dertigduizend verkeersborden per meter te lezen.
Ook zie je nog eens wat meer van de omgeving, met name als je in een trein zit, zodat je misschien eens wat meer rust en inspiratie opdoet voordat je weer de rest van je dag binnen een enorm kantoorkolos of massaal scholencomplex moet vertoeven.

Al die haast, al die snelheid maakt alleen maar stressvol en agressief. Hoeveel mensen zijn in het verkeer niet vele malen ongeduldiger en agressiever dan thuis of op het werk? De vrucht van de Geest smelt wel heel snel zodra je in de auto of op de fiets stapt...
Maar ook buiten het verkeer moet alles sneller en haastiger. Nú internetbereik, nú op alles en iedereen bezuinigen, nú die nieuwe liederen zingen in de kerk, nú reageren op dat sms’je. Geen wonder dat er botsingen ontstaan en men de omgeving enkel als een waas voorbij ziet razen.

Van 120 naar 130. Nee, ik pleit er zeker niet voor om langzaam te gaan rijden op de snelweg, want dan ben je erg onveilig bezig. Mensen rekenen er terecht op dat je om en nabij de 120 rijdt en dat moet je dan ook doen.
Maar waarom niet eens die snelweg mijden, waarom niet eens een keer om je heenkijken? Dat sms’je eens een dagje laten bezinken, niet steeds het nieuwste en snelste mobieltje willen hebben, eens een vol half uur enkel en alleen met gebed bezig zijn, gewoon alle tijd van de wereld nemen?
Waarom niet al ruim van tevoren met schoolwerk beginnen, zodat je meer tijd hebt om de opdrachten te maken en ook minder spanning hebt op het eind? Dat vergt nogal wat discipline inderdaad, maar het geeft wel meer rust en je kunt er ook meer je aandacht op vestigen.

Alleen nooddiensten en noodhandelingen hoeven haast te hebben. Alle andere soorten haast zijn enkel maar gecreëerd uit ongeduld en onbegrip, omdat men alles nu en snel wil hebben.

Robert

Trek jezelf een dag terug in de stilte

In 2015 starten de Zendings-Diaconessen in Amerongen met Oasedagen. Een Oasedag is een dag apart, om stil te zijn en op zoek te gaan naar wat God te zeggen heeft. Er zijn een paar groepsmomenten, afgewisseld met tijd om alleen te zijn.

Leidinggevend diacones zr. Greet  Verhoeven: “Oasedagen vormen een onderbreking in het drukke leven van alledag. Mensen zijn even los uit hun eigen context, om zich te kunnen concentreren op God en zichzelf. Dat werkt vaak genezend en weldadig. We hopen dan ook dat mensen na een Oasedag echt anders weggaan dan ze gekomen zijn. “

Elke Oasedag heeft een Bijbels thema. Er worden een paar impulsen voor stilte gegeven, waarna deelnemers zich in een eigen kamer kunnen terugtrekken. ’s Middags is er de mogelijkheid om het thema creatief te verwerken. Dat kan via schilderen, schrijven, wandelen of anderszins.

De Oasedagen zijn overgewaaid uit de diaconessengemeenschap in Zwitserland. Daar voorzien ze in een behoefte.  Deelnemers die een Oasedag optimaal willen beleven, hebben de mogelijkheid er vóór of na een paar individuele stiltedagen in het gastenverblijf aan te koppelen.

In de kerstvakantie, op 22 en 23 december, organiseert stichting Geloofshelden sportdagen. Jongens en meiden tussen de 9 en 18 jaar, ongeacht hun niveau,  zijn welkom op de voetbal-, turn- en sportmixdag in respectievelijk Amersfoort, Huizen en Veenendaal.

De sportdag staat in het teken van veel sporten, een spreker en natuurlijk gezelligheid en ontmoeting. Voor de deelnemers van afgelopen zomer is het een ‘reünie’, maar voor ‘nieuwe’ jongeren is het een kennismaking met de sportkampen: een sportdag is eigenlijk een kampdag.
Voor meer informatie en/of opgave: geloofshelden-sportkampen.nl    
Geloofshelden is een stichting waar christelijke (ex-)topsporters, zoals voetballer Bert Konterman en schaatser René Ruitenberg, bij betrokken zijn. Voor meer informatie: geloofshelden.nl

"Als je twijfelt is dat niet van de duivel. Maar als het heel lang blijft doorzeuren, dan krijgen allerlei nare toestanden wel meer kans in jouw omgeving. Je zult je minder snel inzetten voor een goede zaak. En ja, dat is de serieuze kant eraan: uiteindelijk is dat wat de duivel wil," zegt Reinier Sonneveld in deel 7 van de videoserie 'Het voordeel van de twijfel'.

"Dat betekent niet dat je nu heel hard moet gaan proberen minder te twijfelen, want het kan op dit moment gewoon heel nodig voor je zijn. Maar ik wil je aanmoedigen er wel mee bezig te blijven en serieus te zoeken naar een vorm van geloven die jou inspireert – inspireert om het goede te doen. Het is nooit te vroeg voor een daad van liefde."

Bekijk het videofragment 'Is twijfelen gevaarlijk?':

Samen met Corjan Matsinger schreef Reinier het boek Het voordeel van de twijfel, speciaal voor 16+ jongeren. Twijfel is volgens hen niet iets om van te schrikken. Het hoort gewoon bij geloven en kan zelfs je geloof verder helpen.

Bron: CIP