Veritas Illustrat

Nee, hoor. Mount Freedom. Wat ik thom laat zien is dat er een andere uitleg mogelijk is die afwijkt van die van hem. Maar ik tracht hem niet te overtuigen van mijn standpunt, want ik denk dat iedereen de bijbelse tekst zodanig kan vervormen of plooien, dat die precies zegt wat je wilt zeggen. En iedereen is, wat mij betreft, daar helemaal vrij in. Ik heb me echter teveel laten meeslepen in de discussie, terwijl ik juist - en dat is mijn uitgangspunt - niet in discussie geloof. Mea culpa. De vraag die ik eigenlijk stel aan iedereen die een bepaalde vorm van geloof heeft (dus zeker nie

De wartaal is niet de tekst zelf, maar wat jij er van maakt. Je bent inderdaad in staat om iets wat in zichzelf klip en klaar wordt geschreven, te transformeren naar iets dat alleen maar binnen jouw religie kan worden begrepen. Transformatie heet in dit geval vervorming en beperking, zodat de innerlijke vrijheid van de tekst aan jouw banden wordt gelegd.

De van nature hulpeloze en blinde mens is op de tast bezig zijn leven te leiden/lijden. Desondanks blijft hij zoeken naar wegwijzers en door anderen platgetreden paden om een weg te vinden uit de misère. Hij zoekt houvast in het luchtledige die hem vertelt dat hij op de goede weg is. Dit is de paradox van de mens die naarstig op zoek is naar de waarheid die hem in staat stelt aan het verstikkende vacúum te ontsnappen, maar die hij op eigen kracht nooit zal vinden. Pas als de hulpeloze en blind mens zijn eigen manko ervaart én belijdt, komt hulp in zicht. Echter zodanig dat die mens niet a

Je draait het nu om, dat de waarheid zelf zoekt en vindt. Je schreef eerder dat er niet gezocht hoefde te worden, toch? Want je was al waarheid, het gevondene, het ik ben. En dat is er gewoon. Ik schreef: "De waarheid gaat daaraan voorbij door zich alleen te openbaren (er valt dus helemaal niets te zoeken) aan hen die in hun hart het verlangen hebben de waarheid te leren kennen". En ja, dat kan letterlijk iedereen zijn (áls in hun hart maar het verlangen aanwezig is de waarheid te leren kennen). Er zijn namelijk ook mensen die tevreden zijn met hun zelfgecreëerde waarheid. Daar

Je gedraagt je als een aal in een kom met snot. Maar het is zelfbedotting. Want ondertussen hang je al aan de haak spartelend in het luchtledige. Je neemt jezelf in de maling als je denkt dat ik geloof, dat jij bewust de tools levert om mijn punt te onderbouwen. Natuurlijk wil je met die teksten iets inbrengen dat juist mijn punt zwakker maakt. Je denkt dat, omdat je bevooroordeeld naar de teksten kijkt. Ik zeg dat de waarheid zelf zoekt en vindt; jij zegt dat de gelovige zoekt en dan vindt Ik zeg dat je niet hoeft te zoeken, maar dat de waarheid zelf heel gericht zoekt en vin

En let ook eens op wat je zelf citeert. Probeer deze teksten eens te lezen vanuit een onbevangen (onbevooroordeelde) geest. Ze bevestigen namelijk precies dat wat ik al die tijd al probeer te verhelderen. Hier kun je een voorbeeld zien van je eigen interpretatie die je in de weg staat om te lezen wat er werkelijk staat. (alles gaat van God uit en is dus onafhankelijk van jouw zoeken: letterlijke lezing).

Nee, hoor. Ik wil m'n gelijk helemaal niet halen. Die gedachte zit 'm gewoon tussen jouw oren en niet tussen die van mij. Ik denk gewoon dat je het nog altijd niet begrijpt, dus leg ik het nog maar eens uit; in andere woorden. Of je het met me eens bent of niet vind ik niet belangrijk. Maar als je steeds bij me terugkomt, dan denk ik dat je nog meer wilt horen. Ik ben waarschijnlijk wat naïef op dat punt Ik weet allang dat we elkaar niet vinden op dit terrein. Misschien is dat nu juist het punt dat ik al die tijd al maak. Het punt wordt steeds maar nadrukkelijker. Maar ja, als je

Toch wel apart! De enige die in jouw tekstverwijzingen zoekt, is God zelf. Uit de rest blijkt alleen maar een gelovig afwachten en vertrouwen van de kant van de kinderen.

Zolang de Bijbelteksten maar jouw taal spreken. Zodra er iemand opduikt die je zegt dat de Bijbeltekst een andere, jou vreemde, taal spreekt, kom je in onrust en ga je op zoek naar bevestiging (van je eigen gelijk, wel te verstaan). Ik vind bevestiging, maar ongevraagd. Ik vind al een antwoord vóórdat ik zelfs maar bedenk dat ik een vraag heb. Zo werkt het met de waarheid, die is je altijd een stap vooruit. Ik geef mijn zoon iets dat hij altijd al wilde. Hij heeft dat nooit tegen mij verteld en waarschijnlijk weet hij dat zelf niet eens. Ik weet echter wat hij het liefste wil, omdat

En als dat inmiddels voor de holbewoner zijn enig middel van bestaan is geworden, verandert de hoopvolle gedachte dat er buiten de grot nog leven is in een bedreiging voor wat hij nog aan uitdaging denkt te hebben. Wat je hebt weet je, en van hetgeen je niet weet kun je geen brood bakken.

Waarbij ik me toch afvraag of de essentie van het verhaal je misschien niet toch ontgaat. Maar dat kun je enkel maar voor jezelf concluderen. Ondertussen blijf je gewoon op zoek naar jouw versie van de waarheid. Jouw zoektocht is namelijk niet open, maar gesloten. Je zoekt immers voortdurend bevestiging bij anderen die jou kunnen vertellen dat je op de juiste weg bent. Daar doemt echter een probleem op, want je kunt nooit zeker zijn of die ander jou de waarheid vertelt, omdat uiteindelijk blijkt dat jullie allemaal dwalen. Want wie van jullie spreekt het verlossende woord, zodat je g

Naargelang perceptie is alles waar, tegelijk onwaar, om het eenvoudig te houden en vooral geen extra verwarring te stichten, naargelang context en cognitief bevattingsvermogen te beschouwen, Precies. Want wat Waarheid is wordt pas definitief zichtbaar als al het vergankelijke is vergaan. Zolang de pretentie van de onwaarheid nog is dat ze de waarheid is, blijven degenen die de waarheid niet kunnen onderscheiden in het ongewisse over wat nu wel of niet vergankelijk is. Daarbij vergeten ze dat ook de vicieuze cirkel van het voortdurend vallen en opstaan een uiting is van vergankelijkhe

Je kunt alleen maar ontdekken, als je iets hebt om te ont-dekken. Als je zoekt heb je nog niet gevonden wat je wilt ont-dekken. HET VERHAAL VAN DE ONTDEKKINGSREIZIGER Je kunt het inderdaad vergelijken met een ontdekkingsreiziger. Die gaat op zoek naar een oord waarvan hij weet dat het bestaat of vindt dat het wel moet bestaan. Misschien hebben anderen er wel van verteld. Hij is er echter nog nooit geweest. Als hij dan gaat zoeken, weet hij al wel wat hij zoekt en is het dus gewoon een kwestie van herkennen. Hij blijft dan ook zoeken, totdat hij vindt wat hij zoekt. Er zijn ontde

Ik weet niet waar je dat vandaan haalt? (er zal altijd een begeren zijn, ook door God en wie heeft zal gegeven worden). Ik vermoed dat je nu van alles door elkaar gaat halen. Ten eerste heeft het al niets meer te maken met waar we het over hadden, maar, ten tweede, als dit jouw manier van onderbouwen wordt (het uit de context halen en ondoordacht verabsoluteren van begrippen) dan doe ik niet meer mee. Het maakt je argumenten alleen maar zwakker. Nog even en je gaat pretenderen dat God een narcist is? Dat komt er van als eigen en ondoordachte interpretaties het debat g

Een hart dat zoekt is niet een hart dat uitgaat, maar een hart dat uitgaat is wel een hart dat zoekt. Het zijn geen synoniemen. Zoeken is actief, maar een hart dat uitgaat is passief. Dit begrip kun je vervangen voor "gericht zijn op". Als je zegt: het hart dat Hem zoekt, heeft alleen de waarheid lief. Dan bevestig je precies wat ik al zeg: als je zoekt, dan weet je in feite al wat je wilt vinden. Je hebt het nog niet en daarom zoek je. Ik beweer dat je niet kunt zoeken naar de waarheid, omdat je als je zoekt nog helemaal niet weet hoe de waarheid er uit ziet. Pas als de waarheid zich aan