Sweep

Ik ken deze uitleg maar vind 'm lastig eigen te maken. Ik vat t niet, zeg maar. Dat God boos is maar dat als je gelooft, die boosheid wegvalt/niet meer op jou gericht is. Bespaar je de moeite van het onderbouwen met bijbelteksten, het helpt niet. 
Zelf kan ik het beeld van een boze God überhaupt niet zo goed begrijpen of geloven. En al helemaal niet in de Jezus-als-bliksemafleider-uitleg. Ik weet best dat er iets mee is hoor, dat God geen grote knuffelbeer is. Maar ik kan er geen kaas van maken.
Vanochtend realiseerde ik me ineens dat er een soort woede is die ik wel kan begrijpen. Namelijk een heilige woede, een woede uit liefde. Een woede vóór mij in plaats van tegen mij. Het raakte mij ineens, het beeld van God als iemand die voor mij opkomt.
Natuurlijk is dat een vermenselijkt beeld. En zegt het feit dat het me aanspreekt vooral iets over mij. Minder over God waarschijnlijk. Maar toch is het mooi, het doet me weer anders kijken.
Sorry als mijn post vaag is, mijn gedachte is nog onder constructie.
Kan je iets vertellen over die beschouwingen, welke elementen daarin herken je?

Geef het goede voorbeeld, en wijs hun erop waarheen liegen heengaat. 
Op lange termijn ga je er aan kapot
Iets zoals roddelen heb ik een bloed hekel aan.. het kan mensenlevens kapot maken.
Vaak valt de schade niet meer te repareren.
Het heeft te maken met de eigen ik, eer, ego, trots, hebzucht, macht enz...
Vandaar dat God ook van je vraagt nederig te worden, en om je eigen ego neerteleggen.
Tenslotte kan bij het kruis alles vergeven worden
Iemand die de waarheid liefheeft, heeft zichzelf echt niet hoog staan hoor.

Wat en vreemde denkbeelden, en God met een kalashnikov..... Nergens in het OT lezen we van erfzonde en een noodzakelijk zoenoffer van een Zoon van God. De wet volgen en berouw was voor God voldoende. In de gesprekken tussen God en Mozes had God alle gelegenheid iets over de erfzonde door Adam te zeggen maar niets daar over. Ook Jezus had alle tijd de erfzonde te behandelen maar die had het alleen maar over je diepere innerlijk, je naasten liefhebben. En nu kom jij met een God die ons wil neerschieten wat Jezus dan weer verhindert. Had God spijt toen Hij zijn Zoon doodgeschoten had en waren onze zonden toen ineens vergeven? De verzoeningsleer heeft naar mijn idee weinig met de bijbel te maken. Ik ben het wel met je eens als je zegt dat ouders bepaalde eigenschappen, goede en foute, middels vererving kunnen doorgeven aan hun kinderen maar dat heeft niets met schuld te maken. Iedereen is verantwoordelijk voor wat hijzelf doet, niet voor wat zijn ouders deden. Een zoenoffer stamt uit de tijd dat men geloofde goden tot vriend te kunnen houden door ze wat aan te bieden. Sommigen gingen zelfs zo ver dat ze hun kinderen offerden. Christenen hebben dat overgenomen en Jezus in het leven geroepen om de toorn van God te stillen, van hun zonden af te komen en op die manier de wraak van God in de hel te kunnen ontlopen. De kerk heeft er lange tijd een handje van gehad de mensen voor te houden dat ze door en door slecht waren. Ook al zouden ze niets verkeerd doen, wat onmogelijk zou zijn, dan nog zouden ze voor God verdoemelijk blijven van wege de erfzonde van Adam. Op die manier werd men klein en angstig gehouden en stroomden de kerken 's zondags vol. Allemaal  verzinsels van de kerk met Augustinus, die geen weg wist met zijn ongeremde hartstochten, voorop. 
Lees eens wat koning David in psalm 15 zegt om bij God te mogen wonen, niets over kwijtschelding van erfzonden en ook niets over ingedeukte koekjestrommels en schietgeweren:
Een psalm van David. HEERE, wie zal verkeren in Uw tent? Wie zal wonen op den berg Uwer heiligheid?
Die oprecht wandelt, en gerechtigheid werkt, en die met zijn hart de waarheid spreekt; Die met zijn tong niet achterklapt, zijn metgezellen geen kwaad doet, en geen smaadrede opneemt tegen zijn naaste; In wiens ogen de verworpene veracht is, maar hij eert degenen, die den HEERE vrezen; heeft hij gezworen tot [zijn] schade, evenwel verandert hij niet; Die zijn geld niet geeft op woeker, en geen geschenk neemt tegen den onschuldige. Die deze dingen doet, zal niet wankelen in eeuwigheid.
Kan het duidelijker? De kerk heeft met haar dogma's óns innerlijk vergiftigd, wie niet zonder geloof kan moet terug naar deze psalm.
 

Zonden zijn niet erfelijk:
De gereformeerden zeggen dat erfzonde een eigenschap is der menselijke natuur. Dat is onmogelijk, want met zulk een eigenschap zijn wij niet geschapen, noch geboren. Het zou een verworven eigenschap moeten zijn. Verworven eigenschappen zijn echter nooit overerfelijk, maar strikt individueel. Onze kinderen erven niet onze vakkennis. Zij kunnen wel aanleg hebben om vakkennis te verwerven en aan te kweken. Zonde is geen substantie, is niet iets van ons wezen. Zonde komt doordat er iets in ons huist wat daartoe aanzet, dat er ook weer uitgebannen kan worden. Wij zijn door de val niet willoos geworden; veeleer gaat onze wil d.m.v. de (het) Boze en diens uitzenddwang verkeerde dingen doen. Wij kunnen de zonde echter ook weerstaan en goed doen!
Bron: http://www.pentahof.nl/Brochures/375-erfzonde.pdf
 
De kerkvader Augustinus schijnt voor een groot deel verantwoordelijk te zijn voor het begrip ""erfzonde" Hier een aardig stukje over hem:
DE ERFZONDE WEER OPGEHEVEN?
De zondeval van Adam en Eva is natuurlijk maar één kant van het verhaal: de christenen geloven dat de kruisdood van Jezus het vergrijp van het eerste mensenpaar weer heeft goed gemaakt, en dat door die gebeurtenis de goede verstandverhouding tussen God en de mensheid weer is hersteld. Waarom dat op die manier moest gebeuren, is natuurlijk raadselachtig, maar daar gaat het nu niet om. Het idee dat de zondeval en het lijden van Jezus (Christus) met elkaar te maken hebben, is al oud –  de apostel Paulus schrijft er al uitvoerig over. Zo staat er in de eerste brief aan de Korinthiërs:
Zoals allen sterven in Adam, zullen ook allen in Christus herleven. (1 Kor. 15:22)
Maar van een totale opheffing van de erfzonde was natuurlijk nog geen sprake, want de mensen gingen nog steeds dood en seks ging nog steeds met hartstocht gepaard. Kennelijk moest de mensheid toch nog even wachten voordat dat allemaal definitief was geregeld. Wat was er dan wel gewonnen door de dood van Christus? Dit: dat de zielen van de gelovigen na de dood in de hemel met God konden worden verenigd. Voor die tijd was dat niet mogelijk geweest, en iedereen die was gestorven vóórdat Jezus stierf, kwam automatisch in de hel, ongeacht zijn of haar geloof of levenswijze. Dat was nu veranderd.
Maar vanzelf kwam je niet in de hemel. Je moest natuurlijk wel het juiste geloof hebben en een onberispelijke levenswandel. En je moest zorgen dat je van die erfzonde afkwam, want die kreeg de mens bij zijn geboorte nog steeds mee. Gelukkig was daarvoor nu wel een betrekkelijk eenvoudige remedie: je moest je laten dopen. Door de doop werd de individuele mens van de erfzonde bevrijd. Zonder die doop kon je niet in de hemel komen. Dat betekende dat het van belang was dat kinderen vrij snel na de geboorte al het doopsel zouden ontvangen, omdat ze anders het risico liepen te sterven zonder gedoopt te zijn. En dan zouden ze voor altijd naar de hel gaan.
Augustinus was er vast van overtuigd dat de zaken zo lagen, en hij verzette zich fel tegen degenen die meenden dat er voor de zielen van de ongedoopte kindertjes een speciale plaats was, waar ze konden verblijven zonder gestraft te worden. Regel is regel, vond Augustinus, en voor kindertjes tijdens of vlak na de geboorte sterven, kan geen uitzondering worden gemaakt. Het is natuurlijk wel zo dat ze in de hel aan de minst zware bestraffing onderworpen zullen worden, omdat ze, naast de overgeërfde zonde van Adam, geen eigen zonden hebben begaan waar ze voor moeten boeten.
Potest proinde recte dici parvulos sine baptismo de corpore exeuntes in damnatione omnium mitissima futuros. Multum autem fallit et fallitur, qui eos in        amnatione praedicat non futuros [ ]. (Augustinus De peccatorum meritis I ,21)
(Men kan daarom met recht zeggen dat de kindertjes die zonder de doop te ontvangen zijn dood gegaan, de lichtste vorm van verdoemenis zullen ondergaan. Maar wie beweert dat zij niet verdoemd zijn, bedriegt zichzelf en anderen in ernstige mate [ ].)
Bron: http://home.kpn.nl/reijhamer/augustinus.htm
 
Kinderen die gestraft zouden moeten worden voor de zonden van Adam en Eva!!! De discipelen hadden al niets van Jezus begrepen en 300 jaar later Augustinus ook nog steeds niet zodat je je kunt afvragen of de blijde boodschap van Jezus waar de kerk nu  in gelooft wel van de Jezus van Nazareth afkomstig is of dat zij zelf een Jezus heeft gecreëerd.
 
 
 
 
 
 

Erfzonde is het idee dat jij en ik door God persoonlijk verantwoordelijk zijn gesteld voor het eten van een vrucht door Eva, 6584 jaar, ongeveer, geleden. Zij  mocht die vrucht niet eten en dat was haar nog wel zo nadrukkelijk verteld. Na het eten van de vrucht kende ze het verschil tussen goed en kwaad. Jij en ik snappen heel goed dat als ze vóór het eten van de vrucht dat verschil niet kende, ze dus ook niet kon weten dat het eten van die vrucht fout was. Dat is voor de leer van de erfzonde geen enkel probleem: jij en ik ziijn schuldig. De erfzonde staat nergens in de Bijbel, ook zullen veel christenen je direct maar onterecht zullen vertellen dat het in Genesis staat.

Zo'n opmerking toont aan dat je geen kaas hebt gegeten van historische bewijsvoering. Dat een artefact van 6000 jaar oud herkenbaar kán zijn in het huidige landschap, wil niet zeggen dat dit het geval móet zijn. Dat laatste zat achter jouw verzoek aan Levi.

Ik onderbouw mijn standpunten steeds. Dat zou jij ook eens moeten doen, in plaats van te gaan zeuren over bepaalde kwalificaties die je niet bevallen.
 
Nee dit heb je niet begrepen. Ik onderbouw niet dat de Bijbel foutloos is hierboven, ik zeg alleen dat je vraag de plank misslaat omdat degenen die de Bijbel foutloos vinden de veronderstelling van je vraag niet delen, nl. dat het paradijs vandaag nog aanwijsbaar zou moeten zijn. Dat is hetzelfde als vragen: 'Hier staat in de Bijbel dat x geboren werd, nou waar ter wereld kan ik een gesprekje met hem/haar aanknopen?' terwijl iedereen snapt dat als de Bijbel niet zegt dat diegene is overleden, we dit wel moeiteloos aan kunnen nemen. Dus je vraag was niet goed doordacht.

Raar dat we beiden andere bronnen kennen die ons allebei bevestiging geven voor onze visie. Nu ken ik ook wat andere werken van de hand van Finkelstein en ik kan nu niet echt zeggen dat ik gecharmeerd ben van de manier van redeneren. Onder het mom van de waarheid in het vizier houden spuit hij nogal wat kritiek op Israel als staat en alhoewel de holocaust door hem niet ontkend wordt, maakt hij in (in ieder geval twee) boeken pas in de naslag bekend dat wanneer hij dat woord gebruikt hij niet duidt op de nazi's die joden vermoord hebben, maar op het begrip waarmee hij doelt op het gebruik ervan als ideologisch wapen. Sowieso is dat al erg verwarrend, maar als de lezer zich hier niet van bewust is kan men zijn schrijfsels wel eens heel anders interpreteren. Ik vind het in ieder geval niet verwonderlijk dat een persoon als hij tot de conclusie komt dat er geen archeologisch bewijs zou zijn voor het bestaan van de aartsvaders en andere bijbelse figuren. 
Je somt nog even wat voorbeelden in waarom jij niet in G'd kan geloven en dat vind ik prima. 
En om op je laatste opmerking terug te komen. Ja, ik neem wetenschap en archeologie erg serieus. Én ik geloof in het bestaan van Adam en Eva én ik accepteer het feit dat het hela 13,7 miljard jaar oud is en als het ouder is dan geloof ik dat ook onmiddellijk. De ET heb ik moeite mee. Zoals het begrip zegt, is het slechts een theorie. Een waarvan ik zeker de logica zie en ik weet ook zeker dat ons lichaam in de loop van de eeuwen zich aanpast aan veranderende omstandigheden enzovoort. Het enige wat ik gewoonweg echt raar vind is dat er slechts een select groepje apen geëvolueerd zou zijn tot mens en ik vind het vreemd dat andere dieren niet verder evolueren of dat bij apen van tegenwoordig geen mensachtigen (meer) worden geboren. Ook gezien het feit dat er allerlei botten van zelfs miljoenen jaren geleden gevonden zijn en dat de DNA techniek zo ver gevorderd is dat we uiterlijke kenmerken van uitgestorven dieren vast kunnen stellen, is er tot nu toe nog steeds niets gevonden wat de ET bevestigt. Geen botje of zelfs maar een splinter die laat zien: hier gebeurt het, nu wordt de aap een mens. Wat dat betreft blijft het dus een theorie. 
 

Nee, lijstjes die interpretatie afhankelijk zijn interesseren me niet. Dat zeg ik. In het ene gedicht is liefde fantastisch, in het volgende betekent het de dood voor iemand. 
Archeologische bewijzen staven meer de geschiedenis zoals in de Tanach beschreven, dan dat ze die ontkent. Menselijke fouten in archeologie komen ook voor, net zoals in de bijbel. Een veel voorkomend probleem is bijvoorbeeld dat iedereen er voor de exodus vanuit gaat dat dit in de tijd van Ramses plaats had. En archeologische vondsten uit die tijd lijken dat tegen te spreken. Logisch ook. Want in het boek Exodus wordt verwezen naar de plaats, en niet naar de periode. De tijd waarin dit verhaal op schrift is gesteld, was in de tijd van Ramses. En er wordt in het boek Exodus verwezen naar de plaats waar de Israelieten in de tijd vóór de slavernij woonden, dat was in de streek waar nu (dus ten tijde van het op schrift stellen) de grote stad van Ramses ligt. Dus dat er geen vondsten uit de tijd van Ramses wijzen op de aanwezigheid van een slavenvolk is niet verwonderlijk. Toch zorgt deze aanname dat mensen dit als bewijs zien dat de exodus nooit heeft plaats gehad. En dat terwijl, als je opgravingen van een aantal eeuwen daarvoor bekijkt uit diezelfde streek, namelijk de grote stad van Ramses, dan vind je huizen en nederzettingen in Syrische stijl. Totaal anders dan Egypstische bouwstijl. En de bouwstijl uit die periode van Syrie is gelijk aan bijna het gehele noorden van de oud Arabische wereld, waar Abraham vandaan kwam. Dus dat de vondsten uit Ramses tijd de aanwezigheid van een ander volk in Egypte tegenspreken (en daarmee dus ook de exodus), terwijl andere vondsten de aanwezigheid wel bevestigen. 
Dan draag je ook nog wat tegenstrijdigheden aan, op grond waarvan de bijbel onbetrouwbaar of onwaar zou moeten zijn. Laat ik voorop stellen dat bijvoorbeeld in de Tanach het woord hel niet voorkomt. Het concept hel kan ik ook nergens in de Tanach terugvinden. In het nieuwe testament komt het woord wel herhaaldelijk voor en in combinatie met wat er allemaal omheen gezegd wordt kan ik me indenken dat mensen het zich voorstellen als een plaats waar een eeuwig vuurtje brand waarin de ongelovigen tot het einde der tijden gestraft worden. Ik bestrijdt  dat concept. Het is raar dat het in de Tanach niet voorkomt en dat het in het nieuwe testament ineens (letterlijk) een "hot item" is. 
De eigenschappen die je opvoert als een steen zo zwaar maken dat je 'm zelf niet op kan tillen, enz. zijn dingen waar ik ook mee worstel. Maar in ieder geval tonen ze aan dat G'd groter is of van een ander niveau dan ik. Zelf kan ik dit soort zaken niet begrijpen of verwerken in mijn gedachten. Dat houdt dus ook in dat de begrippen of definities die voor ons bij een woord horen, niet toereikend zijn om zijn werkelijkheid te omschrijven. Ik zie dat altijd goed terug in de boeken van de profeten. Wanneer zij een visioen krijgen zijn ze soms niet in staat om het wezen te beschrijven wat ze gezien hebben, of de situatie en als ze het al kunnen, kán het niet in onze werkelijkheid. Zo beschrijft Ezechiel een stad met een vierde dimensie, iets wat op aarde niet kan of in ieder geval in onze werkelijkheid onmogelijk is. 
En dat is wat voor mij geloven inhoudt. Durven bedenken dat er iets meer is dan het hier en nu, dat er iets is wat mijn verstand niet bevatten kan, de overtuiging dat er meer is dan mijn werkelijkheid van alledag, beseffen dat er iets is dat hoger is dan ik. Iets in figuurlijke zin boven mij. Vandaar het keppeltje/kipa in mijn profielfoto. Er is iets hoger dan ik. En ik kan het niet met mijn gezond verstand verklaren. 
 

Uiteraard is de bijbel niet foutloos. Ze is geschreven door mensen. Voor wat betreft de Tanach (het oude testament), dat bestaat uit de vijf boeken van Moshe (Mozes). En daar hebben we direct de eerste tegenstrijdigheden te pakken. Het verhaal gaat namelijk verder na zijn dood. Dat is vreemd. Iemand die na zijn door nog even vrolijk het verhaal afmaakt. 
Dan volgen de boeken van de profeten. Ook bij hen onderling zijn tegenstrijdigheden te vinden. Wat opvalt is dat deze mensen onderling ook heel erg van karakter verschillen. Dat blijkt uit woordkeuzes en schrijfstijlen. En dat terwijl de boodschap inhoudelijk over het algemeen hetzelfde is. Als bedrijf, overheidsorgaan of politieke partij is het onhandig om verschillende woordvoerders te hebben die allemaal een andere manier van werken hebben of verschillend taalgebruik hanteren. Voor G'd lijkt het niet uit te maken en hij doet er kennelijk zijn voordeel mee. Bij mij zorgt het ervoor dat ik hierdoor de grootheid van G'd zie. Hij is niet gelimiteerd of beperkt tot "mijn werkelijkheid". 
Tot slot volgen de geschriften. Onder meer in de geschiedschrijving zitten nogal wat fouten. Verkeerde namen worden opgesomd, getallen kloppen niet, enz. 
 
Waarom zou je aan een boek als het bovenstaande dan toch enige waarde toekennen? Voor mij is het nawoord simpel. Geschiedenis wordt altijd geschreven door overwinnaars. Ieder volkje bouwt monumenten en beschrijft hun triomfen en moffelt hun nederlagen weg. De Tanach doet dat niet. Afgang op afgang, nederlaag na nederlaag en fout na fout worden beschreven. De profeten moeten het volk keer op keer weer tot de orde roepen. Waarom zou je beschamende dingen over jezelf schrijven als ze niet waar zijn?
In de wet die Israel krijgt, staan dingen die mensen van die tijd niet konden weten. In essentie gaan veel van de regels over respect voor je medemensen, gastvrijheid en een goede omgang met de natuur. Het laten braak liggen van land, het voorkomen van schadelijke bacteriën door eten op bepaalde manieren te bereiden, een diervriendelijke manier van veeteelt, goede lichamelijke verzorging, eerlijke behandeling van alle mensen. 
Daarnaast zijn er een behoorlijk aantal dingen die verifieerbaar zijn. Van steden waarvan de ondergang beschreven is dat ze vergaan zijn, zijn archeologische bewijzen gevonden van hun bestaan en soms zelfs de reden van hun ondergang. Buiten bijbelse bronnen die dingen bevestigen, daarvan blijkt dat ze soms tot in de kleinste details kloppen. Archeologische vondsten bevestigen het bestaan van personen die in de Tanach genoemd worden, bijvoorbeeld door munten waarop namen van koningen te lezen zijn, maar bijvoorbeeld ook een pilaar in Egypte waarin Israel als natie beschreven wordt waartegen oorlog gevoerd is. Ook is het opmerkelijk dat er vanuit de periode voor de ballingschap in Babylonie veel afgoden beeldjes bij archeologische opgravingen worden gevonden in Israel, terwijl dit na de ballingschap bijna niet meer voorkomt. Vanuit de Tanach wordt dit beschreven. De profeten waarschuwen voor de ballingschap voor de gevolgen als Israel zich niet aan het verbond houdt en de afgoden wegdoet. Van de geschriften en profeten tijdens en na de ballingschap weten we dat Israel zich als natie hiervan bekeerde en G'd als de enige begon te aanbidden. Dat komt dus overeen met de vondsten. Spelonken en grotten die beschreven worden in de tijd van David, zijn in de laatste decennia terug gevonden in Jeruzalem. 
De dode zeerollen die zijn gevonden zijn vergeleken met de tekst in de Tanach die we tegenwoordig hebben. De profeet Jesaja kent 66 hoofdstukken. En hoeveel "fouten" staan er in de tegenwoordige versie die afwijken van de dode zeerollen? Dertien. Dertien keer is een letter op een verkeerde plek gezet in zesenzestig boeken. Een computer die bladzijdes inscant vertoont meer afwijkingen dan hier zijn gevonden. Het verkeerd opschrijven van een letter heeft in de meeste van de dertien gevallen geen grote gevolgen. De enige keer dat er daadwerkelijk een verschil optreedt is bij het vertalen waarin het woord in de ene tekst een leeuw betekent en op de andere manier iets waarop ik het antwoord schuldig moet blijven omdat ik het niet meer weet. De andere twaalf verschrijvingen zijn zo minimaal dat ze tekstueel of inhoudelijk niets afdoen aan het boek. 
Ja, ik heb de lijstjes gezien in dit topic waarin de woorden peace en fear genoemd worden om tegenstellingen aan te tonen. Opvallend is dat deze teksten voor het merendeel uit de boeken van de psalmen of de profeten komen die van nature aan interpretatie onderhevig zijn. Bovendien zijn met name de psalmen poëtisch van aard. Dus de vraag is welke waarde je dan toekent aan het woord liefde. Het woord regen betekent voor een boer vruchtbaarheid en groei van zijn gewas, voor een strandtenthouder betekent het (meer dan) de helft minder omzet. Met andere woorden: dit soort lijstjes zeggen me niet zoveel. 
 

Beste Hein,
Wat doe jij hier precies? Dat was de eerste vraag die in mij opkwam. Dit is namelijk een discussieforum. Dat betekent dat we hier elkaar met argumenten proberen te overtuigen. Niet om te zeggen dat er geen discussie nodig is omdat toevallig de meeste experts een bepaald standpunt innemen. Want (ik heb heel veel zin om alleen maar hoofdletters te gebruiken) een meerderheid maakt iets niet waar. Duizend argumenten van student maken iets wel waar.
En het is prima om te geloven wat experts zeggen als dat verder niet veel uitmaakt, maar wat jij zou moeten leren, is dat een meerderheid van experts géén argument is zodra je (a) iemand tegenkomt die een ander standpunt inneemt en (b) je echt in een onderwerp gaat verdiepen. En de meerderheid van experts is al helemaal geen afdoende argument als de ander met goede argumenten komt. Dus nogmaals, een argumentum ad populum wordt niet geen drogreden wanneer de meerderheid (weer een populum) van de mensen het als argument gebruikt.
Dus ik laat je de keuze: gaan we hier discussiëren op niveau met argumenten of kruip jij terug in je schulp en zeg je niets meer als je blijft geloven dat een ad populum een afdoende argument is?

Beste Hein,
Welke creationisten accepteren de wetenschappelijke methode niet? Als ik al mijn e-mailcontacten daarover zou mailen, zou ongeveer 98 tot 100% de wetenschappelijke methode gewoon accepteren. ik accepteer de wetenschappelijke methode ook.
En dat  is geen wetenschappelijke houding. Jij moet, als je een wetenschappelijke houding wilt aannemen, de argumenten voor en tegen afwegen en dan een conclusie trekken. Als een expert dan vervolgens een nieuwe inbreng inbrengt, dan moet jij het weer opnieuw afwegen. Want ik kan je vertellen, een gezamenlijke conclusie komt er niet.
Maar als polonium waarschijnlijker is dan radon, is op dat punt het scheppingsmodel waarschijnlijker dan het evolutiemodel.
Niet-reduceerbare complexiteit. Een interessant onderwerp. Ik heb afgelopen zomer Darwin's Black Box nog gelezen. Heb jij het ook gelezen en wat zijn jouw conclusies betreffende Behe's theorieën?

Het is een mythe dat er een soort 'zuiver' jodendom was waaruit het christendom is voortgekomen, onbesmet door 'Grieks' denken.
De realiteit is dat Judea al eeuwenlang onder de invloed stond van de Griekse cultuur. Dat blijkt, om maar een ding te noemen, uit de Griekse vertaling van de heilige (en minder heilige) Schriften van de Judeeërs, een vertaling die waarschijnlijk voor de latere boeken in Jeruzalem heeft plaatsgevonden. Paulus en de evangelisten gebruiken deze vertaling(en) naar hartelust. In Paulus' denken kun je ook allerlei 'Griekse' ideeën aanwijzen. De Christuscultus is daarmee een onderdeel van de dominante Griekse cultuur, al bleef deze verworteld in Judese tradities.

Wat ik zie gebeuren is dat er een tweedeling is t.a.v. problematische teksten.
Bij vertalen zal in het algemeen voorop staan om bedoeling van de schrijver zoveel als mogelijk te benaderen.
Om die zo mogelijk te benaderen zal ook het instrument van vergelijken met wat elders staat gebruikt worden. En wat de vertaler(s) zelf voor juist houden (vanuit een reeds van tevoren ingenomen standpunt) zal gauw ook een rol spelen.
De tweedeling die hier in het gesprek zichtbaar wordt is een nadruk willen leggen op de consistentie van het geheel, dit aan de kant van het WTG, en aan de andere kant de houding dat linguistische overwegingen steeds primair moeten zijn en andere overwegingen liefst zo veel als enigszins mogelijk vermeden moeten worden en in ieder geval geen voorrang boven de linguistische argumenten moeten hebben.
Als je vooraf het standpunt inneemt dat de Bijbel doorheen het geheel van vele boeken in het OT plus vele boeken in het NT consistent "moet" zijn en dat ook nog in overeenstemming met een leer die je inmiddels tot de juiste hebt bestempeld, gooi je de deur dicht voor de mogelijkheid dat de schrijver iets anders bedoelde.
 

Het verhaal van Jona... Jona 2:1
Toen bad Jo̱na tot Jehovah, zijn God, vanuit de inwendige delen van de vis en zei:
„Uit mijn benauwdheid riep ik tot Jehovah, en hij antwoordde mij toen.
Uit de buik van Sjeo̱o̱l  schreeuwde ik om hulp. Gij hoorde mijn stem.
 
Wat zegt jouw traditie over dat gebed van Jona vanuit Sjeool/Hades? Was Jona dan wel echt dood toen hij zijn gebed uitte? Maar hoe zit dat dan? Of was hij wellicht niet dood? En wat zegt dat dan over de vergelijking tussen Jezus en Jona, de dood van Christus?