MaartenV

Bij mannen staat gevoel volgens mij ook voorop, ze uiten dat echter anders. Onze stijl van uiten verschilt van die van vrouwen. Waarom waren de profeten dan allen mannen? Dat klopt niet wat je zegt. Dicht bij God staan heeft niet te maken met man of vrouw zijn, maar met je ingesteldheid als mens.

Ik neig meer naar het Bahai geloof, alhoewel ik opgegroeid ben in een Christelijke traditie en geen praktiserend Bahai aanhanger ben, geloof ik wel in een aantal van hun ideeën: waar men elke profetie als een progressie in openbaring ziet en al die profeten een deel van de sluier oplichten. Niemand kent de gehele Waarheid. God is onkenbaar voor ons en is in het verborgene en tegelijk is God all pervasive in reality. Dus ik erken de Bijbel niet als enige Woord van God. Ik leg het naast andere ervan onafhankeljjke overleveringen en openbaringen en zie wat ze gemeenschappelijk hebben. Maar i

Het schijnt dat men het zich plots herinnert als van voor dit Aardse leven. Als Iemand die er altijd al geweest was en er altijd zal zijn. Een plotse herinnering en herkenning. Men herkent de 'Beings of Light' plots, wat door de sluier vergeten was hier op Aarde. Zoals een oud verhaal van een man die naar Egypte ging en zijn doel vergat en vergat wie hij werkelijk was omdat zoveel zaken hem afleidden in Egypte. Toen hij terugkeerde naar zijn land van oorsprong herinnerde hij zich plots wie hij in essentie was en wat zijn doelen waren in Egypte. Er is een soort sluier (veil in het Eng

Ik denk niet dat dat juist is, wat je zegt. Dat wordt inderdaad gezegd, maar ik ken verhalen van mensen die een positieve BDE hadden bij hun zelfmoord en ontvangen werden in de Liefde van het Licht van God, waar ze geheeld werden en een hernieuwde hoop in het leven meekregen. Ze ontvingen Liefde en hoop over de dood heen. En de liefdeloosheid van de wereld deed hen eerst naar de dood keren. En God zou God niet zijn mocht hij hen niet tegemoetkomen en helpen in hun diepste nood. Dus dat klopt niet wat je zegt.

Maar kan het niet de taak zijn van ons om trachten vrede te brengen in deze woestenij? Om trachten 'Gods Koninkrijk' te realiseren op Aarde, ieder op zijn eigen manier en binnen eigen capaciteiten?

Ik vind dat mooi verwoord en het lijkt over één te komen met wat heel wat Bijna Dood Ervaarders zeggen. Men voelde alsof men terug naar Huis keerde, maar zijn of haar ware thuis. (my true Home, lees ik vaak in het Engels). Vaak lees ik ook dat wij een deel van dat Goddelijke Licht in ons dragen of 'zijn' dat dan vrijkomt na onze dood en zich weer verenigt met Het Licht van God. Ik denk dat we goed moeten luisteren naar die 'hedendaagse openbaringen', zoals ik ze noem, omdat ze onvertekend gezamenlijk een beeld laten zien van wat ons wellicht allen te wachten staat na dit l leven.

Het is ook bijna onmogelijk over een ervaring te spreken waarvan de mensen zelf zeggen dat ze het bijna niet in woorden kunnen zeggen.

Ten eerste, wanneer ik het heb over een 'verruimd bewustzijn', bedoel ik niet alleen een toename van het bewustzijn van een enkel moment, maar een ervaring die volgens velen buiten de normale menselijke ervaringen valt. Er zijn talloze getuigenissen van mensen die tijdens een BDE beweren dat ze een ongelooflijke hoeveelheid informatie tegelijkertijd ervaren hebben, iets wat onze huidige begripsvorming over het menselijk bewustzijn tart. Het lijkt erop dat je bewustzijn ziet als een soort "spotlight" die slechts één ding tegelijk kan verlichten. Dit is een begrijpelijke metafoor, maar het

Ja, daar ben ik het wel mee eens. Mensen herinneren zich het niet altijd.

Het klopt dat een BDE zeldzaam is. Zo'n 10 procent van de mensen die een hart aanval hebben, beleven een BDE al dan niet met een levensterugblik. Dat het om wroeging gaat, denk ik niet. Mensen hebben een sterk verruimd bewustzijn en zij zijn in een 'ruimte' waar er geen tijd is. Alles gebeurt tegelijk. Ze kunnen het bijna niet verwoorden eens ze terug zijn. De onverwoordelijkheid van God. Er zijn eigenlijk geen woorden voor om de ervaring te beschrijven, aangezien wij hier op Aarde geen vergelijkbare referentie ervaring hebben waardoor men er met woorden naar kan wijzen. In dat sterk

De levensterugblik die mensen ervaren bij een Bijna-Dood Ervaring leert ons volgens mij iets over onze 'taak' waarnaar vaak wordt verwezen wanneer mensen worden teruggestuurd uit die ervaring naar hun lichaam. Men zegt daar dan: 'je bent nog niet klaar, je hebt nog een taak te doen'. Uit die BDE's blijkt dat alledaagse kleine daden van vriendelijkheid volstaan. Die dingen zijn heel belangrijk 'daarginds'. Een glimlach tav een vreemde, een vriendelijk woord, een helpende hand, een kleine attentie. Enzovoort. Een kleine schijnbaar onooglijke daad van altruïsme, is 'daarginds' enorm te waard

Ja, de man beschrijft ook dat we voor onze geboorte ons lichaam en onze ouders kiezen. Daar heb ik het wat moeilijker mee, omdat ik denk dat we als baby nog alles moeten leren. We moeten zelfs leren wat dieptezicht is en wat kleuren en vormen zijn. Dus er is een mechanisme dat ons dat alles doet vergeten. De geïnterviewde zegt ook zich plots alles te herinneren van voor de geboorte tijdens zijn BDE (pre-birth memories) alsof hij ze werkelijk heeft meegemaakt. Hij schrijft ook dat het daar meer werkelijk aanvoelt dan hier.

Ik denk dat door inzicht in 'na de dood' te krijgen, je plots beter begrijpt wat ons te doen staat hier en nu. Het is alsof je dan het grotere kader begrijpt waarbinnen dit alles hier betekenis en zin krijgt. Hoe ruimer je kan kijken, tot over de dood heen, hoe beter je je situatie waar je nu bent kan kaderen binnen een groter geheel waardoor je ook de algehele zin begint te zien. In dit geval: een moreel goed leven proberen leiden waardoor je naar God en de Engelen of Lichtwezens toe kan groeien.

Je moet het dan ook niet letterlijk interpreteren zoals het aan iemand van zes jaar werd geopenbaard. De geïnterviewde was zes jaar toen hij die ervaring ontving. Vertaald wil het zeggen dat ieders Licht zich mag verenigen tot het Goddelijke Licht als voltooiing van diens spirituele ontwikkeling met behoud van de eigen individualiteit.

Ik wil duidelijk maken dat ik zeker niet wil aanzetten tot gebruik van psychedelische stoffen. Wat ik met de verwijzing naar die studies wil aantonen is dat er wetenschappelijke aanwijzingen zijn dat bij een stervende brein we opgaan in het Transcendente.