Hoe welvarender, hoe ontevredener

[LodewijkNapoleon 0]

Ik open 'm maar in de koffiebar omdat het maar een losse gedachte is. Ik merk bij de mensen om me heen een soort mechanisme, hoe wevarender ze zijn, hoe ongelukkiger ze zijn. Ja, er zijn natuurlijk vast uitzonderingen te noemen, maar dit lijkt wel een constante te zijn.

Ik ken verschillende mensen die zó ontzettend veel geluk hebben in hun leven, niets hebben meegemaakt van belang, en ook zoveel goede eigenschappen in zich hebben om veel te kunnen betekenen voor hun medemens. Maar desondanks zien ze het niet zitten of vullen hun tijd met losbandigheden om maar niet te hoeven nadenken over een eventueel nuttig leven.

En ik begin me daar ongelovelijk aan te ergeren, terwijl dat óók niet eerlijk is, ik was net zo, toen ik alle kansen nog had, was ik vooral bezig met weglopen van m'n kansen.

Ik weet ook niet waarom het me zo ergert, misschien raakt het bij mij ook wel gevoelige snaren. Je zou ze zó graag eens 'voor hun eigen bestwil' eens bij hun nekvel willen pakken en ze wijzen op het feit dat het overgrote deel van de mensheid toch echt een stuk slechter heeft en dat ze helemaal geen reden hebben om zich zo te voelen.

Maar goed, ik weet wel dat het niet zo werkt, en in zekere zin zou het misschien nog wel hypocriet zijn ook. Ik weet niet wat het is, maar eigenlijk is die ergernis vooral een soort verdriet, bijna een soort medelijden. Het motiveert me ook wel weer, omdat je dan zelf gestimuleert wordt om te laten zien dat het ook anders kan...

Mjah, deze ergernis moest ik even kwijt. Misschien is het wel heel hooghartig om zo te denken.

[Robert Frans 1.537]

Wat natuurlijk des te meer aangeeft dat rijkdom en welvaart inderdaad absoluut niet gelukkig maken, maar dat het meer in andere dingen ligt. Die hier in Nederland inderdaad misschien erg worden gemist, omdat we ons geluk uit die welvaart menen te moeten halen. En dat rijkdom je inderdaad zelfs kan belemmeren je vreugde in God te vinden en zo zijn Koninkrijk te beërven.

Had Jezus dus tóch gelijk, hoe graag we onszelf voorhouden dat we al die luxe zo nodig hebben.

[Dostojevski 0]

Absoluut mee eens. Ik zal nog één keer komen met dat onderzoek, waaruit bleek dat de gelukkigste mensen ter wereld vooral in de armste landen leven, of anders gezegd: dat bv Nigerianen de gelukkigste mensen ter wereld bleken te zijn, en dat de ongelukkigste naties juist de meer welvarende waren.

Ik heb zelf een tijdje in de "primitiviteit" van Ghana verbleven en dat deed wel wat met me, ik heb de luxe geen moment gemist. Maarja, misschien piep ik weer anders als mijn koter doodgaat vanwege een of andere lullige ziekte.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 08 november 2007 23:08:33 schreef RobertF het volgende: Wat natuurlijk des te meer aangeeft dat rijkdom en welvaart absoluut niet gelukkig maken, maar dat het meer in andere dingen ligt. En dat rijkdom je inderdaad zelfs kan belemmeren je vreugde in God te vinden en zo zijn Koninkrijk te beërven. Had Jezus dus tóch gelijk, hoe graag we onszelf voorhouden dat we al die luxe zo nodig hebben.

Het gaat zelfs nog dieper dan dat, het is niet eens zozeer de materiële rijkdom, het zijn de kansen. Gezond zijn, een goed stel hersens, leuke mensen om je heen, liefhebbende ouders, een hoop mogelijkheden tot ontplooing, bijna teveel om te kiezen, genoeg mogelijkheden ook om zélf wat te kunnen betekenen voor de maatschappij, allemaal goede dingen.

Maar toch zien we het kennelijk pas als één of meerdere factoren wegvallen.

[Aimé 0]

(1 Timotheüs 6:6-10) . . . Ze is ongetwijfeld een middel tot groot gewin, [deze] godvruchtige toewijding gepaard aan het genoegen nemen met wat men heeft. 7 Want wij hebben niets in de wereld meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen. Wanneer wij daarom voedsel, kleding en onderdak hebben, zullen wij daarmee tevreden zijn. Zij echter die besloten zijn rijk te worden, vallen in verzoeking en een strik en vele zinneloze en schadelijke begeerten, die de mensen in vernietiging en verderf storten.  Want de liefde voor geld is een wortel van allerlei schadelijke dingen, en door hun streven op die liefde te richten, zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben zich overal met vele pijnen doorboord.

Let wel op rijk zijn wordt hier niet veroordeeld,maar wel steeds meer willen hebben.

Tevreden zijn met de dingen die men heeft,is allesinds een gezonde basis voor echt geluk.

[Olorin 154]

Dingen wennen en worden gewoon. Zodra je iets nieuws hebt is het bijzonder, mooi, fijn. Maar na een tijdje begint het gewoon te worden. Op den duur sta je er niet meer bij stil. Pas als je het kwijt raakt ontdek je hoe erg je het mist. Als je bijna niets hebt dat valt er ook weinig te verliezen. Een ander aspect is natuurlijk dat je iets wilt hebben wat je nog niet hebt. Jaloezie en hebzucht. Als je weet dat je het nooit zult kunnen bereiken of het ver van je bed staat omdat niemand in de regio het heeft, zul je daar ook makkelijker vrede mee hebben.

[Eru Iluvatar 0]

Er is een experiment uitgevoerd dat dit principe bewees. Soldaten in een groep waar veel promoties plaatvonden waren ontevredener dan soldaten in groepen waarin niemand promoveerde.

[Ann 0]

Ja Pius dat merk ik dus ook!

In onze familie zijn er mensen met gemiddeld inkomen (maar nog steeds rijk, voor mij is iedereen rijk die zich veel verschillende voedsel kan kopen, kledij in overvloed, verwarming etc... dat is echt rijkdom), en er zijn er ook in de familie die veel geld hebben. Die kopen zich dan van die merkkledij van 400 euro per stuk, of af en toe een nieuwe auto... Mijn nonkel 2 restaurants etc...

Nou zijn het net die rijkeren, die heel ongelukkig zijn. Er zijn bij elk van hen enorme spanningen en depressie. Ze voelen zich ongelukkig en hebben psychische lasten.

En bij de "gewone" helft van de familie is dat niet zo, allesinds niet dat ik weet. Ze zijn blij met wat ze hebben en veel gelukkiger.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 09 november 2007 02:17:36 schreef Eru Iluvatar het volgende: Er is een experiment uitgevoerd dat dit principe bewees. Soldaten in een groep waar veel promoties plaatvonden waren ontevredener dan soldaten in groepen waarin niemand promoveerde.

Interessant.

Quote:

Op vrijdag 09 november 2007 01:44:01 schreef Gorthaur het volgende: Dingen wennen en worden gewoon. Zodra je iets nieuws hebt is het bijzonder, mooi, fijn. Maar na een tijdje begint het gewoon te worden. Op den duur sta je er niet meer bij stil. Pas als je het kwijt raakt ontdek je hoe erg je het mist. Als je bijna niets hebt dat valt er ook weinig te verliezen. Een ander aspect is natuurlijk dat je iets wilt hebben wat je nog niet hebt. Jaloezie en hebzucht. Als je weet dat je het nooit zult kunnen bereiken of het ver van je bed staat omdat niemand in de regio het heeft, zul je daar ook makkelijker vrede mee hebben.

En nou de hamvraag; heft Christus dit op? Dit mechanisme? Ik heb zelf het gevoel van wel namelijk, het zal wel gradueel zijn, maar toch.

[Light Jr. 0]

Quote:

"Eru Illuvatar" schreef het volgende: Er is een experiment uitgevoerd dat dit principe bewees. Soldaten in een groep waar veel promoties plaatvonden waren ontevredener dan soldaten in groepen waarin niemand promoveerde.

Dan ben ik benieuwd hoe het zich verhoudt, in welke rang ze hoe ontevreden zijn.

Als je het vergelijkt met de rijkeren, zouden degenen die het vaakst promoveren het meest ontevreden moeten zijn. Ik zou zeggen dat degenen die wel zouden KUNNEN promoveren (groep met promotiekans) maar het niet lukt, wellicht zo ontevreden zijn dat ze het gemiddelde helemaal omlaag trekken.

Zoals jij het stelt bewijst het imo nog niet veel.

Quote:

"Pius" schreef het volgende: En nou de hamvraag; heft Christus dit op? Dit mechanisme? Ik heb zelf het gevoel van wel namelijk, het zal wel gradueel zijn, maar toch.

Verschilt per individu denk ik. Je kunt geen slaaf van de rijkdom zijn en van God, je kunt maar 1 meester hebben. Jezus doet je als het goed is wel inzien dat andere dingen veel belangrijker zijn, dat zelfs dit aardse leven relatief onbelangrijk is.

[Michiel 14]

Admod note: Verplaatst KB naar MNM, omdat het een maatschappelijk getint onderwerp is.

[Olorin 154]

Quote:

Op vrijdag 09 november 2007 09:35:45 schreef Pius_XII het volgende: En nou de hamvraag; heft Christus dit op? Dit mechanisme? Ik heb zelf het gevoel van wel namelijk, het zal wel gradueel zijn, maar toch.

Ik denk dat ook. En wat betreft dat graduele, ik denk dat het wel in lijn ligt met andere verkeerde zaken, het wilt toch nog wel eens de kop op steken. En ik denk dat het toch een weg is, een proces wat tijd nodig heeft en tegenslagen kent.

Ik denk trouwens dat het ook niet altijd slecht is, in de zin dat het ook best goed is om voor de belangen van een groep of voor je zelf op te komen. Alleen moet je uitkijken dat het zich niet in jaloezie en hebzucht gaat ontaarden. En dat gebeurd helaas wel vaak, zeker hier in het westen.

[Gast Anon_phpbb]

Dit heb ik nu ook. Het is niet eens zo dat ik mensen zie die hun kansen verspelen, maar gewoon mensen die over kleine dingen jammeren terwijl ze alles hebben. Vreselijk irritant ..