Ome Gerrit overleden

[LodewijkNapoleon 0]

Gerrit van der Valk dus.

Gerrit van der Valk en zijn oorlog met de Titootjes

Gerrit van der Valk bouwde een imperium op. Hij tartte en charmeerde. \"Ik ben niet iedereen.\"

Deze herinnering aan de gisteren aan een hersenbloeding overleden Gerrit van der Valk (80) begint met de ontvoering van zijn vrouw Toos in 1982 en haar terugkeer in ruil voor bijna 13 miljoen gulden.

Hij had ook kunnen beginnen met de actie van de fiscale opsporingsdienst, twaalf jaar later, toen Gerrit in zijn zwembroek van het Curaçaose strand werd geplukt en naar de gevangenis van Scheveningen werd gevlogen.

Of met de biefstukken, schnitzels en vooral de door hem aangeprezen appelmoes die in de restaurants van de familieketen op tafel verschenen.

Ja, zijn onmiskenbare zakelijke succes had zeker ook een begin kunnen vormen.

Maar, laten we het eerst hebben over de eigen taal die hij, de meest zichbare Van der Valk, sprak. Een vreemde taal die niettemin door velen werd verstaan. Als hij het had over de Titootjes, dan werd uit het zinsverband duidelijk dat Gerrit sprak over ambtenaren. Meer in het bijzonder over ambtenaren die hem dwars zaten, al maakte hij zelf niet altijd dat onderscheid.

De spandoekdragers, foeterde Gerrit, en dan snapte iedereen dat hij het had over vakbondsmensen die de firma weer eens beschuldigden van té jong personeel, té lange uren, zwarte betalingen, het in dienst hebben van illegalen, noem maar op. Milieuterroristen, dat waren natuurlijk activisten. En Gestapo? Juist, dat was zijn vertaling voor de FIOD en als het even uitkwam voor justitie.

Met deze korte blik in Gerrits lexicon zijn tevens zijn voornaamste tegenstanders geïntroduceerd. Hij maakte ze duidelijk dat voor hem bovenal de wet van de Van der Valken gold, zíjn Van der Valkjes, de 'dienende minderheid' in Nederland.

Zijn taalgebruik kan tot misverstanden leiden, hij wordt niet altijd begrepen, waarschuwde echtgenote Toos eens. \"We hebben sociaaleconomische restaurants\", aldus Gerrit in 2000 tegen tv-interviewer Rick Felderhof. \"We zijn er niet voor onszelf, we zijn er voor de gemeenschap.\"

Zo'n uitspraak kan inderdaad gemakkelijk worden misverstaan. Want natuurlijk is de familie er wel voor zichzelf. Gerrit heeft haar zijn leven lang nadrukkelijk centraal gesteld. Voor elke zoon en dochter, voor elke neef en nicht, voor elk kleinkind een eigen zaak.

Vanuit zijn villa's in Nuland, Gstaad, Willemstad of laatstelijk Marbella wilde deze Van der Valk ook graag benadrukken dat hij geen stuiver bezat. Wat nou Zwitserse bankrekeningen, Cadillacs en andere weelde? Voor hem hoefde het niet, die contanten, want hij kreeg van de zaak alles wat hij nodig had. Daartoe behoorde overigens per definitie geen rookgerei. \"De mens is niet gemaakt om te roken anders had ik wel een schoorsteen op mijn kop.\"

Bekend werd Van der Valk vooral door de ontvoering van ega Toos. In de nacht van 26 op 27 november 1982 werd zij door een stel Italianen uit de woning in Nuland geplukt. \"Toen heb ik leren huilen\", zou Gerrit later zeggen. De 17e december kwam ze weer vrij na betaling van de miljoenen losgeld. De ontvoerders werden gepakt, van het geld is slechts een klein deel teruggevonden.

De afloop verhevigde Van der Valks voortdurende strijd met de belastingdienst. \"Toos was nog niet thuis of de fiscus kwam al met een claim\", zo luidde zijn lezing. Het zou de fiscale speurders zijn opgevallen hoe makkelijk de 13 miljoen voor de vrijlating door de familie bijeen was gelegd.

De geur van frauduleus handelen, uitbuiting, het ontduiken van omzetbelasting en verzwijgen van winsten hing al langer om het gestaag groeiende imperium. Er lagen getuigenissen over illegaal personeel dat tijdens inspecties bij wijze van spreken in de diepvrieskist moest duiken. Gerrit vond het allemaal niet zo kwalijk. \"Belasting is een belasting.\" Hij vergeleek het optreden van de fiscus met dat van de ontvoerders van zijn vrouw: het was allebei afpersing.

In 1994 werd Van der Valk in Curaçao gepakt en overgevlogen naar Nederland samen met zijn jongere broer Arie, de financiële topman van het imperium. Ze belandden in het gezelschap van meer familieleden in de gevangenis van Scheveningen.

Na tien dagen kwamen ze op borgtocht vrij. Op verzoek van Gerrit stonden familieleden met champagne bij de gevangenispoort. Het openbaar ministerie kreeg geen vat op hem omdat hij 'te ver van de dagelijkse gang van zaken' stond'. Op papier bekleedde deze gangmaker inderdaad geen functie in de bedrijfstop. Enkele andere familieleden, onder wie broer Arie, de 'president-directeur' die wel voor de rechter moest verschijnen, werden voor de jarenlange belastingontduiking tot taakstraffen veroordeeld.

Op het financiële vlak schikte de familie met de fiscus en betaalde netto zo'n 140 miljoen gulden naheffing. Zeer tot ongenoegen van Gerrit, die had willen vechten. Vele jaren later zou hij met branie beweren: \"Ze hebben wel 140 miljoen weggehaald, maar we hebben bij elkaar ook 140 miljoen gehad hoor. Ze hadden gewoon eerlijk moeten zeggen: je leeft van ons, we komen het terugjatten.\"

Met dat 'gehad' doelde hij op de grond voor de hotels en restaurants die 'we ook iedere keer voor niks krijgen'. Veel gemeentes waren maar al te blij met een uitspanning van de populaire keten binnen de grenzen en wilden graag een oogje toe doen. Wie wist waar Nuland lag vóór er Motel Nuland was?

Operatie Toekan in '94 leidde tot grote veranderingen. Gerrit en Arie, de peetvaders, werden in de luwte geschoven. Officieel nam een volgende generatie Van der Valk de regie over en herstructureerde het imperium. Maar adviseur en aandeelhouder Gerrit bleef zich binnenskamers nog lange, lange jaren met de zaken bemoeien.

Gerrit van der Valk kon de autoriteiten het bloed onder de nagels uithalen met eigengereid gedrag, minachting van bouw- en andere voorschriften en weinig fijnzinnige opmerkingen. Over ambtenaren: \"We hebben het over mensen die mismaakt geboren zijn en per ongeluk bij de overheid terecht zijn gekomen.\" Ook familieleden wilden wel eens morren over het onfatsoen van 'ome Gerrit'. Maar bij het grote publiek leek hij geen kwaad te kunnen doen.

Dat hij met alleen lagere school – 'leren is voor de zwakken' - een gigantisch, bijna zelfvoorzienend imperium wist op te bouwen, de biefstuk met appelmoes voor een kleine prijs op tafel wist te zetten en zich een kwetsbaar mens toonde ten tijde van het ontvoeringsdrama, ja dat alles imponeerde velen.

Gerrit van der Valk vond zelf ook dat hij 'niet iedereen' was. In gelijke rechten geloofde hij sowieso niet. \" Anders had iedereen wel schoenmaat 34.\"

In 1954 opende hij, kersverse echtgenote Toos aan zijn zijde, zijn eerste eigen hotel-restaurant, De Witte in Vught. Hij knapte het aftandse pand tevoren eigenhandig op, met hulp van enkele bijeen gescharrelde werklui.

Toen zij druk bezig waren, meldde zich een ambtenaar van bouw- en woningtoezicht. Of de nieuwe eigenaar wel in het bezit was van de benodigde vergunning? Jazeker, zei Gerrit.

Nadat de controleur was weggefietst, keken de anderen hun baas ongelovig aan. Natuurlijk heb ik een vergunning, herhaalde hij: van mijn vader.

Zo is het verder gegaan met Gerrit Van der Valk, en zo is zijn imperium gegroeid.

bron

Uitzending van Profiel over Gerrit van der Valk:

klik

Nou, hoe gaan we hem herinneren? Ik vond 'm altijd wel een markant figuur. Voor zowel m'n vader als m'n opa was het toch wel een beetje een icoon. Qua lak hebben aan regeltjes en gewoon je eigen gang gaan lijk ik ook wel wat op hem, al probeer ik dat tegenwoordig wel wat te compenseren (met als gevolg dat er veel minder lukt. ). Hij was achteraf ook wel een beetje érg pragmatisch soms. Maar niettemin wel een inspirerend persoon, en eh... een familiemens he? R.I.P.

[JoostG 27]

Ik krijg spontaan zin in een schnitzel, vergezeld van appelmoes met een kersje....

[hopeloos 0]

Het enige restaurant waar ik standaard appelmoes bij m'n eten krijg

[JoostG 27]

Met een kersje!!!

[Esther 0]

Ken heel die man niet... van der Valk restaurants zijn bij ons dan ook niet zo'n issue. Ben er geloof ik in heel m'n leven maar 2x geweest.

[hopeloos 0]

Quote:

Op donderdag 22 januari 2009 10:53:26 schreef JoostG het volgende: Met een kersje!!!

die leg ik er altijd naast

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op donderdag 22 januari 2009 10:13:53 schreef Pius_XII het volgende: kersverse echtgenote Toos

Ik vind het eten daar altijd vieze bah. Toen ik voor mijn werk nog veel van huis was en veel buiten de deur moest eten, moest ik er soms van ellende aanschuiven omdat ik ècht honger had en ècht niks beters kon vinden en ècht Mac Donalds/Burgerking nog viezer vind. Maar het is gewoon rommel wat je daar te eten krijgt.

Een paar jaar daarvoor heb ik trouwens een blauwe maandag in de keuken gestaan bij Van der Valk. Ik vind het gewoon Godgeklaagd hoe ze daar met eten omsprongen; op maandag werden de varkenshaasjes aangezet (dus even bruin laten worden). Die gingen dan gebakken de vriezer in, in zakjes. Als iemand gedurende de week een varkenshaasje bestelde ging er zo, hùp, een zakje in een pan kokend water. Na een kwartier ging de varkenshaas op het bord, 1 liter saus naar keuze er overheen om de haas te maskeren, schaaltjes met friet, kersjemoes, babypoepspinazie, slappe sla, en uitserveren maar.

[hopeloos 0]

De laatste keer dat ik er gegeten heb (alweer een aardige tijd geleden) was het ook echt smerig

Maar met de appelmoes is het wel te eten .

De lunch is overigens nog wel te doen

[Esther 0]

Wat zeg je dat mooi Hongerige Wolf, babypoepspinazie Ik weet meteen wat je bedoelt!

Ik kan me het eten er niet meer herinneren eigenlijk. Alleen dat ik ooit een heel lekker ijsje had daar, een bol met cacaopoeder erop en daarin zat dan chocolade-, vanille- en nog een soort ijs.

[Naeva 182]

Ik ben er denk ik 1 keer geweest. Ik kan me niet herinneren dat ik het erg shockerend vond... in vergelijking met de Mac en de Ikea tenminste.

[hopeloos 0]

Quote:

Op donderdag 22 januari 2009 12:38:23 schreef Hester het volgende: in vergelijking met de Mac en de Ikea tenminste.

er is nix mis met de ikea

* hopeloos krijgt spontaan zin in gehaktballetjes

bovendien is vdv ook wel een stuk duurder...

[LodewijkNapoleon 0]

Wat een stelletje snobs hier zeg.

Maarre eind jaren '80 hoorde ons gezin ook een beetje tot de nouveau -sans niveau- riche, en zoals je tegenwoordig een P.C.Hoofttractor behoort te hebben, zo 'moest' je toen minimaal 1x keer per week bij Van der Valk eten. Toen was geluk nog heel gewoon...

En ja, het is de plaats is geweest waar één van m'n eerste 'rités de passages' heeft plaatsgevonden naar volwassenheid, geheel passend in het rijtje van de eerste zaadlozing, het verliezen van het geloof in Sinterklaas en baardgroei; nl. dat je op een gegeven moment appelmoes bij de patat zát wordt.

Oh en bovendien kon je daar bij het buffet onbeperkt ijs opscheppen. Ik weet nog wel dat mijn broertje en ik wedstrijdjes deden wie de meeste bolletjes opkonden. één keer; 19 bolletjes. Misselijk daarna, koppijn...

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op donderdag 22 januari 2009 12:38:23 schreef Hester het volgende: Ik ben er denk ik 1 keer geweest. Ik kan me niet herinneren dat ik het erg shockerend vond... in vergelijking met de Mac en de Ikea tenminste.

Ikea levert best wel kwaliteit, eigenlijk. Het is geen haute cuisine maar wel vers en zo. En tja die balletjes horen er gewoon bij hè. Bij het leven dus. Geboren worden, balletjes, en dood gaan.

[LodewijkNapoleon 0]

hehehe en oh ja, met de stenen in de fontein een dammetje bouwen, zodat het terras onderstroomde. Muntjes uit het vijvertje halen... Ja dat waren nog eens tijden.

[Étoile 0]

oh en gemeten worden, want onder de 1.40 was je goedkoper oid

[Sacerdos 0]

Veel mensen hier zijn duidelijk niets gewend met eten en zal het thuis wel Schraalhans keuken meester geweest zijn of is het nog.

Gerrit van der Valk was een groot Hollander die zijn eigen weg ging geen blad voor de mond had en heel hard gewerkt.De mensen die hem echt kenden of in aanraking met Gerrit van der Valk kwamen, zagen een warm menselijke man;hij was een voorbeeld voor zeer velen.

[Machiavelli 0]

Ik heb er hooguit twee keer gegeten en heb er geen enkele herinnering aan, maar het eten schijnt matig doch goedkoop te zijn en de ambiance vreselijk.

[Gast Anon_phpbb]

Wij gingen vroegâh heel vaak naar van der valk, op een gegeven moment wou ik niet meer want ik voelde me verwend .. ik vond het niet leuk om bediend te worden in zo'n 'sjiek' restaurant... is nu wel anders. ik mocht trouwens ook nooit zeggen dat we naar van der valk gingen als ik bij een vriendinnetje was ... was te duur ofzo.. dus in mijn beleving is het echt een vet luxe restaurant, maar jullie vinden het maar net beter dan ikea en de mac dus..

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op donderdag 22 januari 2009 19:20:11 schreef Luxuria het volgende: maar jullie vinden het maar net beter dan ikea en de mac dus..

Nee, het zit zo.

1. IKEA

2. Van der Valk

3. Mac Donalds.

[Gast Anon_phpbb]

-

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 13:14:55 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Ehhh, ik weet niet welke sociale klasse precies eiste dat je wekelijks bij vdv zat, maar dan hebben we het toch niet echt over de sociale of economische bovenklasse, toch?

Sociaal zeker niet. Economisch wat meer, maar niet in de zin dat 'ie steenrijk was. Hij was staflid in de directie van de EGD toendertijd, en hij werkte een bult zwart.

[Gast Anon_phpbb]

-

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 13:25:59 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Het betere proletendom dus

Zonder meer.

[anastasia 0]

Van der Valk, een heerlijk restaurant om je kinderen te leren zich te gedragen aan tafel Als ze zich misdroegen dan was er geen man over boord en het menu is zo smakeloos dat zelfs kinderen het lusten Leren dat het niet netjes is om van de sladebar al te selectief te plukken (ééntje was gek op spekjes en gooide het hele bakje in 1x op zijn bord ) en dat zoveel ijs als je wilt niet betekent dat je 19 bolletjes mag weg werken wel dat je 2x mocht gaan. Leren dat je je bord niet stampvol moet plempen bij een buffet, maar vaker moet gaan, dat soort dingen. NIet gillen, niet roepen en niet steeds rondrennen.

Dankzij VdV kon ik met 5-7 en 8 jarigen ook een chique restaurant binnenstappen. Bij de deur hoefde ik alleen te zeggen "Even je restaurant manieren afstoffen"

[Olorin 154]

Ik hoorde dat de man wat zuinigjes was voor z'n personeel. Dat is wel weer jammer.

Mensen die veel voor hun personeel hebben gedaan heb ik nl. respect voor. Onze utopistisch socialistische vriend Robert Owen bijvoorbeeld.