Zeker zijn van je behoud

[Ursa 1]

Maar het is constant jezelf corrigeren en verbeteren hierin.

Oftewel, je bent dus onzeker en afhankelijk van je prestaties als christen. Wanneer weet je of het goed genoeg is?

[Michiel 14]

Ik geloof dat wanneer je je bekeert hebt, gedoopt bent met de verwachting dat je dan ook de Heilige Geest zal ontvangen..(Handelingen 2:38)

en vervolgens in de Geest blijft wandelen met de vrucht daarvan in je leven (Galaten 5:22-25)

en jezelf daarin blijft overwinnen totdat Jezus terugkomt (Openbaringen 2:7,17,26 3:5, 12, 21) (Mathheus 24:13)

en lekker met het evangelie naar buiten gaat om ook anderen te redden en deze dingen voor te houden (Efeziërs 6:15 en 1 Timotheüs 4:6)

je er zeker van mag zijn dat je behouden blijft..

Maar het is constant jezelf corrigeren en verbeteren hierin.

Het is dus nooit 1 ding wat je behouden kan maken..het is altijd een combinatie van zaken, is tenminste wat ik begrijp uit de bijbel.

En wat geeft dan de zekerheid voor jou?

[Saint_Eve 0]

Ik geloof dat wanneer je je bekeert hebt, gedoopt bent met de verwachting dat je dan ook de Heilige Geest zal ontvangen..(Handelingen 2:38)

en vervolgens in de Geest blijft wandelen met de vrucht daarvan in je leven (Galaten 5:22-25)

en jezelf daarin blijft overwinnen totdat Jezus terugkomt (Openbaringen 2:7,17,26 3:5, 12, 21) (Mathheus 24:13)

en lekker met het evangelie naar buiten gaat om ook anderen te redden en deze dingen voor te houden (Efeziërs 6:15 en 1 Timotheüs 4:6)

je er zeker van mag zijn dat je behouden blijft..

Maar het is constant jezelf corrigeren en verbeteren hierin.

Het is dus nooit 1 ding wat je behouden kan maken..het is altijd een combinatie van zaken, is tenminste wat ik begrijp uit de bijbel.

En wat geeft dan de zekerheid voor jou?

De zekerheid dat indien ik deze dingen doe, ik daar volgens de bijbel ook de vruchten van ga plukken..Wat je zaait is wat je maait belooft de bijbel..

Plus, wanneer je God ECHT liefhebt en dan dus ook doet wat Hij van je verlangt dan kun je niet fout gaan.. In liefde is geen vrees.. (1 Johannes 4:18)

En al deze dingen bijelkaar geven vrijmoedigheid:

1 Johannes 2:28 En nu, kinderkens, blijft in Hem; opdat, wanneer Hij zal geopenbaard zijn, wij vrijmoedigheid hebben, en wij van Hem niet beschaamd gemaakt worden in Zijn toekomst.

1 Johannes 3:21 Geliefden! Indien ons hart ons niet veroordeelt, zo hebben wij vrijmoedigheid tot God;

1 Johannes 4:17 Hierin is de liefde bij ons volmaakt, opdat wij vrijmoedigheid mogen hebben in den dag des oordeels, namelijk dat gelijk Hij is, wij ook zijn in deze wereld.

Hier in 2 Timotheus 4 lijkt Paulus toch zeer zeker van zijn redding:

2 Timotheus 4

7 Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb den loop geeindigd, ik heb het geloof behouden;

8 Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter, in dien dag geven zal; en niet alleen mij, maar ook allen, die Zijn verschijning liefgehad hebben.

Dus blijkbaar kan het..

[Robert Frans 1.536]

Oftewel, je bent dus onzeker en afhankelijk van je prestaties als christen.

Nee, je bent afhankelijk van Gods barmhartigheid bij het Oordeel en van zijn genade waardoor Hij je wil heiligen. Maar uiteindelijk zul je zelf je leven moeten vormgeven en zelf de goede keuzes moeten maken. Je hebt immers een vrije wil en kunt dus dagelijks voor of tegen het geloof kiezen in de keuzes die je maakt. God wil je wel bijstaan en je louteren in je slechte gewoonten en gebreken, maar Hij stuurt je niet.

Wanneer weet je of het goed genoeg is?

Als je Hem oprecht wilt navolgen. De enige weg tot heiligheid is het willen. Hetgeen je doet bepaalt uiteindelijk wat je gelooft, niet enkel hetgeen je zegt. Want er zijn velen die zeggen niet te geloven, maar die toch het goede doen en daarin zelfs vrede vinden, en er zijn velen die zeggen wél te geloven, maar die dat beter niet hadden kunnen zeggen gezien hun kwalijke levenswijze.

[Ursa 1]

Oftewel, je bent dus onzeker en afhankelijk van je prestaties als christen.

Nee, je bent afhankelijk van Gods barmhartigheid bij het Oordeel en van zijn genade waardoor Hij je wil heiligen. Maar uiteindelijk zul je zelf je leven moeten vormgeven en zelf de goede keuzes moeten maken. Je hebt immers een vrije wil en kunt dus dagelijks voor of tegen het geloof kiezen in de keuzes die je maakt. God wil je wel bijstaan en je louteren in je slechte gewoonten en gebreken, maar Hij stuurt je niet.

Hoi RobertF, zoals je ziet probeerde ik vooral Saint_Eve te prikkelen met vragen. Ik kreeg en krijg namelijk het idee dat zijn zekerheid vooral gestoeld is op het volhouden van religieuze activiteiten cq. plichten. Vandaag kreeg ik nog een tekst in mijn inbox:

Leid een leven dat in alle opzichten heilig is, zoals hij die u geroepen heeft heilig is. (1 Petrus 1:15)

Dat kunnen we niet zelf bereiken, hoe goed we ook ons best doen. We zijn afhankelijk van Gods genade. Maar ik denk dat ik me in de strekking van jouw woorden wel kan vinden; in het dagelijks leven moeten we zelf onze keuzes maken en groeien in het geloof, en de dingen doen die God wil.

Wanneer weet je of het goed genoeg is?

Als je Hem oprecht wilt navolgen. De enige weg tot heiligheid is het willen. Hetgeen je doet bepaalt uiteindelijk wat je gelooft, niet enkel hetgeen je zegt. Want er zijn velen die zeggen niet te geloven, maar die toch het goede doen en daarin zelfs vrede vinden, en er zijn velen die zeggen wél te geloven, maar die dat beter niet hadden kunnen zeggen gezien hun kwalijke levenswijze.

Amen

Toch zou ik dan willen weten waar die bijna 'gekoesterde' katholieke heilsonzekerheid 'm in zit. Is dat enkel omdat het oordeel bij God ligt en wij daar geen inzicht in hebben? Het is God die 100% onze redding bepaalt. Maar geeft Hij niet ook verzekering voor wie bij Hem horen?

[Robert Frans 1.536]

Wij hebben niet zo'n diep inzicht in onze eigen geest dan God heeft, Ursa. Ook weten we niet hoe we in de toekomst op misschien dan ontstane situaties zullen reageren. Menigeen waant zich sterk en meent zichzelf goed te kennen, maar moet daarvan terugkomen als hij eens in een echt benarde situatie komt. Menigeen meent een goed humeur te hebben, maar moet op een dag ontdekken dat dat enkel komt zolang hij netjes kan ontbijten. Menigeen denkt echt op God te vertrouwen, maar raakt het geloof onverwacht of juist heel langzaam toch weer kwijt door slechte vrienden of door bepaalde literatuur.

Leg iemand een pittige situatie voor en uiteindelijk zal hij erachter komen dat hij eigenlijk niet weet hoe hij dan zou reageren. Hoe reageer jij als je wordt geacht voor het geloof te sterven, of als je ineens je baan kwijtraakt, of je grootste geliefde? Blijf jij echt zeker weten de goede als je in een strafkamp moet afzien, of zul je toch weer aan jezelf denken en een brood jatten? Blijf je dan nog steeds standvastig in het geloof? Als je eerlijk bent, dan weet je dat niet zolang je niet in zo'n situatie belandt bent. Je kunt misschien heel anders reageren dan je denkt en misschien zelfs ook veel beter reageren dan je verwacht. Dan vergeef je toch ineens je geliefde die overspel pleegde. Of dan weiger je toch ineens dat verdachte klusje waar veel geld mee te verdienen zou zijn.

Moeten we dan alsmaar leven in angst? Sommigen vinden dat reuzevroom, maar echt vrolijker wordt je daar ook niet echt van. Zo kan je ook elke dag een ongeluk gebeuren, of kun je al doodgaan als een miuscuul klein hersenvaatje een verkeerd sprongetje maakt. Maar toch ga je er vanuit dat je deze post nog kunt uitlezen en dat je morgen nog leeft. Misschien besef je elke dag je sterfelijkheid en de vergankelijkheid van alles, wat dan weer wél heel mooi is om te doen, maar dat is het dan wel. Op die wijze geven katholieken dus ook invulling aan hun vertrouwen in God en mogen ze daadwerkelijk op zijn barmhartigheid hopen.