Spring naar bijdragen

Wat gebeurt er na de dood?


Aanbevolen berichten

In de Hemel zullen zeer veel emoties zijn. Kijk alleen maar naar hoe God zichzelf presenteert in de Bijbel. De ene keer vol vreugde, de andere keer woedend, vol verdriet, liefdevol, vertederd, teleurgesteld, etc.

1. Hoe weet je dat? Je presenteert het als een algemeen geldend beeld binnen het geloof: de hemel zit vol met emoties.

2. Hoe kan men emoties hebben zonder hersenen en lichaam? Emoties zijn processen in je brein namelijk.

Link naar bericht
Deel via andere websites
  • Antwoorden 186
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

In de Hemel zullen zeer veel emoties zijn. Kijk alleen maar naar hoe God zichzelf presenteert in de Bijbel. De ene keer vol vreugde, de andere keer woedend, vol verdriet, liefdevol, vertederd, teleurgesteld, etc.

1. Hoe weet je dat? Je presenteert het als een algemeen geldend beeld binnen het geloof: de hemel zit vol met emoties.

Als je leest dat God emoties heeft, dan is het toch niet vreemd om te veronderstellen dat er in de Hemel emoties zijn?

2. Hoe kan men emoties hebben zonder hersenen en lichaam? Emoties zijn processen in je brein namelijk.

Ga nou niet met logisch-positivistische geloofsartikelen gooien op een christelijk forum. :P Als er sprake is van emoties, is er tegelijkertijd sprake van activiteiten in je hersenen. Dit betekent echter niet dat deze twee altijd aan elkaar gekoppeld moeten zijn. In het menselijk lichaam treden ze alleen altijd samen op.

Overigens zullen we in de Hemel wel gewoon lichamen hebben, vernieuwde lichamen, maar toch lichamen.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Ga nou niet met logisch-positivistische geloofsartikelen gooien op een christelijk forum. :P Als er sprake is van emoties, is er tegelijkertijd sprake van activiteiten in je hersenen. Dit betekent echter niet dat deze twee altijd aan elkaar gekoppeld moeten zijn. In het menselijk lichaam treden ze alleen altijd samen op.

Ahum?? Je bent inderdaad echt een romanticus, want dit slaat totaal nergens op. Waar baseer je dit op? |P

Link naar bericht
Deel via andere websites

Ga nou niet met logisch-positivistische geloofsartikelen gooien op een christelijk forum. :P Als er sprake is van emoties, is er tegelijkertijd sprake van activiteiten in je hersenen. Dit betekent echter niet dat deze twee altijd aan elkaar gekoppeld moeten zijn. In het menselijk lichaam treden ze alleen altijd samen op.

Ahum?? Je bent inderdaad echt een romanticus, want dit slaat totaal nergens op. Waar baseer je dit op? |P

Je hebt ook duidelijk niet zo goed begrepen wat ik bedoelde met 'romanticus'. ;) Een romanticus is iemand die zich graag laat verwonderen door de wereld om hem heen, dit als tegengesteld aan de persoon die de werkelijkheid alleen maar wil begrijpen. Een romanticus geniet van een zonsopkomst, zonder zich er om te bekommeren dat de zon eigenlijk niet opkomt, maar dat het de aarde is die een rondje om haar eigen as maakt.

En waar ik jouw citaat van mij op baseer? Als A en B altijd tegelijk optreden in het geval van C, dan betekent dit niet dat A en B ook altijd tegelijkertijd moeten optreden in geval van D. Wetenschap legt een connectie tussen emotie en hersenactiviteit die redelijk absoluut lijkt. Ze is echter alleen maar absoluut bij gelijkblijvende omstandigheden. Waarbij ik de Hemel graag als een veranderde omstandigheid ten opzichte van de aarde zou willen zien. Duidelijk?

Link naar bericht
Deel via andere websites
Ga nou niet met logisch-positivistische geloofsartikelen gooien op een christelijk forum. :P Als er sprake is van emoties, is er tegelijkertijd sprake van activiteiten in je hersenen. Dit betekent echter niet dat deze twee altijd aan elkaar gekoppeld moeten zijn. In het menselijk lichaam treden ze alleen altijd samen op.

Overigens zullen we in de Hemel wel gewoon lichamen hebben, vernieuwde lichamen, maar toch lichamen.

Wut? Emoties zijn processen in je hersenen, die kun je niet loskoppelen. Het zijn geen losse dingen ofzo. Je hebt wel een grote fantasie. En dat alleen maar om je eigen beeld van de hemel passend te kunnen maken. En dan nog die uitspraken over lichamen, waar haal je die wijsheid vandaan? Een rondje op dit forum en je ziet dat de meningen daar sterk over verdeeld zijn.
Link naar bericht
Deel via andere websites
Ga nou niet met logisch-positivistische geloofsartikelen gooien op een christelijk forum. :P Als er sprake is van emoties, is er tegelijkertijd sprake van activiteiten in je hersenen. Dit betekent echter niet dat deze twee altijd aan elkaar gekoppeld moeten zijn. In het menselijk lichaam treden ze alleen altijd samen op.

Overigens zullen we in de Hemel wel gewoon lichamen hebben, vernieuwde lichamen, maar toch lichamen.

Wut? Emoties zijn processen in je hersenen, die kun je niet loskoppelen. Het zijn geen losse dingen ofzo. Je hebt wel een grote fantasie. En dat alleen maar om je eigen beeld van de hemel passend te kunnen maken. En dan nog die uitspraken over lichamen, waar haal je die wijsheid vandaan? Een rondje op dit forum en je ziet dat de meningen daar sterk over verdeeld zijn.

Kom op, je mag het best wel wat subtieler verwoorden. Ik ben echt niet aan het discussiëren om mijn beeld van de Hemel passend te krijgen.

Jij stelt dat emoties alleen maar processen zijn in ons brein. Vertel je dat je vriendin ook? Liefde? Nee dat is alleen maar een proces in ons brein. Of: sorry, er is op dit moment geen medelijdend proces aan de gang in mijn hersenen, kan ik ook niks aan doen, maar chocola heeft een bepaald stofje dat er voor zorgt dat je je wat gelukkiger voelt, zal ik dat voor je halen?

In de praktijk lijkt niemand te geloven dat onze emoties alleen maar processen in onze hersenen zijn. We gedragen ons er in ieder geval niet naar en dat is maar goed ook. Wanneer jij zegt dat emoties alleen maar processen in je hersenen zijn, ben jij degene die vreemd denkt en niet ik.

En over die nieuwe lichamen: Met de kracht waarmee hij in staat is alles aan zich te onderwerpen, zal hij ons armzalig lichaam gelijkmaken aan zijn verheerlijkt lichaam. (filipenzen 3, 12) Zoiets dergelijks bedoel ik. Ik ken voorlopig nog geen christen die niet gelooft dat we een nieuw lichaam zullen krijgen. De eerste mag wat mij betreft zijn hand opsteken hier op credible.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Als je leest dat God emoties heeft, dan is het toch niet vreemd om te veronderstellen dat er in de Hemel emoties zijn?

Welke emoties heeft God dan?

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:9. De HEER werd woedend op Salomo, omdat hij ontrouw was geworden aan hem, de God van Israël, die hem tot tweemaal toe was verschenen

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:17. De HEER, je God, zal in je midden zijn, hij is de held die je bevrijdt. Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou, in zijn liefde zal hij zwijgen, in zijn vreugde zal hij over je jubelen.

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:10 Toen zei de HEER: ‘Als jij al verdriet hebt om die wonderboom, waar jij geen enkele moeite voor hebt hoeven doen en die jij niet hebt laten groeien, een plant die in één nacht opkwam en in één nacht verging, 11 zou ik dan geen verdriet hebben om Nineve, die grote stad, waar meer dan honderdtwintigduizend mensen wonen die het verschil tussen links en rechts niet eens kennen, en dan nog al die dieren?’

Om een paar voorbeelden te geven.

Link naar bericht
Deel via andere websites
Jij stelt dat emoties alleen maar processen zijn in ons brein. Vertel je dat je vriendin ook? Liefde? Nee dat is alleen maar een proces in ons brein. Of: sorry, er is op dit moment geen medelijdend proces aan de gang in mijn hersenen, kan ik ook niks aan doen, maar chocola heeft een bepaald stofje dat er voor zorgt dat je je wat gelukkiger voelt, zal ik dat voor je halen?

Nee, maar Vincent Icke werd dezelfde vraag eens gesteld over een romantisch moment met zijn vrouw op het strand met op de achtergrond een prachtige ondergaande zon. Hij zei iets als:'op dat moment ga ik haar niet vertellen kijk schat, wat een prachtige stand van de omwenteling van de aarde om de aardas ten opzichte van het referentiepunt dat... etc. Nee, op dat moment heb ik het over een prachtig mooie rode ondergaande zon. Maar in feite weet ik wel beter. De zon gaan niet onder.' Wat ik wil zeggen is, en dat ben ik vaak hier tegengekomen, een wetenschappelijk verklaring doet niks af aan het fenomeen. Gelovigen hebben vaak de neiging dat wel zo te zien heb ik gemerkt. Ik zie het als een toevoeging.

Link naar bericht
Deel via andere websites
Jij stelt dat emoties alleen maar processen zijn in ons brein. Vertel je dat je vriendin ook? Liefde? Nee dat is alleen maar een proces in ons brein. Of: sorry, er is op dit moment geen medelijdend proces aan de gang in mijn hersenen, kan ik ook niks aan doen, maar chocola heeft een bepaald stofje dat er voor zorgt dat je je wat gelukkiger voelt, zal ik dat voor je halen?

Nee, maar Vincent Icke werd dezelfde vraag eens gesteld over een romantisch moment met zijn vrouw op het strand met op de achtergrond een prachtige ondergaande zon. Hij zei iets als:'op dat moment ga ik haar niet vertellen kijk schat, wat een prachtige stand van de omwenteling van de aarde om de aardas ten opzichte van het referentiepunt dat... etc. Nee, op dat moment heb ik het over een prachtig mooie rode ondergaande zon. Maar in feite weet ik wel beter. De zon gaan niet onder.' Wat ik wil zeggen is, en dat ben ik vaak hier tegengekomen, een wetenschappelijk verklaring doet niks af aan het fenomeen. Gelovigen hebben vaak de neiging dat wel zo te zien heb ik gemerkt. Ik zie het als een toevoeging.

Daarmee zegt Vincent Icke toch ook dat er meer is dan enkel het feit? Je zegt dat de wetenschappelijke verklaring niets af doet aan het fenomeen. Het fenomeen pretendeert meer te zijn dan een hersenproces (zo ervaren mensen dat), kennelijk doet de wetenschappelijke verklaring daar niets aan af. Zeg je hiermee niet zelf dat emoties meer kunnen zijn dan slechts hersenprocessen?

Link naar bericht
Deel via andere websites
Jij stelt dat emoties alleen maar processen zijn in ons brein. Vertel je dat je vriendin ook? Liefde? Nee dat is alleen maar een proces in ons brein. Of: sorry, er is op dit moment geen medelijdend proces aan de gang in mijn hersenen, kan ik ook niks aan doen, maar chocola heeft een bepaald stofje dat er voor zorgt dat je je wat gelukkiger voelt, zal ik dat voor je halen?

Nee, maar Vincent Icke werd dezelfde vraag eens gesteld over een romantisch moment met zijn vrouw op het strand met op de achtergrond een prachtige ondergaande zon. Hij zei iets als:'op dat moment ga ik haar niet vertellen kijk schat, wat een prachtige stand van de omwenteling van de aarde om de aardas ten opzichte van het referentiepunt dat... etc. Nee, op dat moment heb ik het over een prachtig mooie rode ondergaande zon. Maar in feite weet ik wel beter. De zon gaan niet onder.' Wat ik wil zeggen is, en dat ben ik vaak hier tegengekomen, een wetenschappelijk verklaring doet niks af aan het fenomeen. Gelovigen hebben vaak de neiging dat wel zo te zien heb ik gemerkt. Ik zie het als een toevoeging.

Daarmee zegt Vincent Icke toch ook dat er meer is dan enkel het feit? Je zegt dat de wetenschappelijke verklaring niets af doet aan het fenomeen. Het fenomeen pretendeert meer te zijn dan een hersenproces (zo ervaren mensen dat), kennelijk doet de wetenschappelijke verklaring daar niets aan af. Zeg je hiermee niet zelf dat emoties meer kunnen zijn dan slechts hersenprocessen?

Laten we het vergelijken met een bloem. Je kunt wetenschappelijk aantonen wat een bloem is. Het bestaat uit structuren, atomen, lege ruimte (even uit de losse pols). Dat is de bloem. Daarnaast kun je een bloem heel mooi vinden. Of de structuren van een bloem heel mooi vinden. Maar dat zegt niks over wat een bloem is, we hebben het nog steeds over dezelfde bloem. Emoties zijn processen in de hersenen. Dit is wat het is. Daarnaast kun je allerlei woorden gebruiken om te omschrijven hoe iets voelt, of wat voor ervaring het is om verliefd te zijn bijvoorbeeld. Dat wil niet zeggen dat het ook meer is, het voelt meer.
Link naar bericht
Deel via andere websites

Het woord "emoties" is dan natuurlijk ook gewoon een bekende, menselijke metafoor voor wat God heeft of is. Het is een krachtig beeld, maar natuurlijk niet God zelf. In heel de Schrift en zo ook in heel het christendom spreekt men uitsluitend in menselijke beelden en metaforen over God, omdat we in feite niets directs over Hem kunnen zeggen. Zelfs een woord als "liefde" is een menselijke metafoor met enorm veel betekenissen, maar dat slechts een heel klein beetje in de buurt komt van Gods echte wezen, van Gods werkelijkheid.

Liefde, emotie, (de ervaring van) vrije wil, genade, offers; het zijn allemaal menselijke termen, menselijke ervaringen die slechts flauwe afspiegelingen zijn van Gods wezen. Als we dus belijden dat God liefde is, dan beschrijven we dus zijn wezen met het meest krachtige dat we hebben. Maar wat goddelijke liefde (ik noem het maar even zo) dan precies is, dat is onbeschrijflijk en ook voor ons nog onverdraaglijk. We zouden sterven als we daar iets meer van zouden ervaren dan we nu doen. En ook meteen begrijpen waarom zelfs een woord als "liefde" Gods wezen nog oneindig tekort doet. Het komt het dichtst in de buurt ervan, net zoals ik dichter bij de zon kom als we beiden op een grasveld sta en ik een sprong maak, maar meer ook niet.

Link naar bericht
Deel via andere websites

In de Hemel zullen zeer veel emoties zijn. Kijk alleen maar naar hoe God zichzelf presenteert in de Bijbel. De ene keer vol vreugde, de andere keer woedend, vol verdriet, liefdevol, vertederd, teleurgesteld, etc.

1. Hoe weet je dat? Je presenteert het als een algemeen geldend beeld binnen het geloof: de hemel zit vol met emoties.

Als je leest dat God emoties heeft, dan is het toch niet vreemd om te veronderstellen dat er in de Hemel emoties zijn?

Hoe kunnen er in de hemel alle emoties zijn die God ook laat zien? Boosheid, verdriet, afgunst e.d. is toch niet waar ik aan denk als ik denk aan 'emoties in de hemel'. Of is er (zoals je ook schreef) een soort troost voor deze emoties?

(Ik kan niet meer spellen (H) )

Link naar bericht
Deel via andere websites

1. Hoe weet je dat? Je presenteert het als een algemeen geldend beeld binnen het geloof: de hemel zit vol met emoties.

Als je leest dat God emoties heeft, dan is het toch niet vreemd om te veronderstellen dat er in de Hemel emoties zijn?

Hoe kunnen er in de hemel alle emoties zijn die God ook laat zien? Boosheid, verdriet, afgunst e.d. is toch niet waar ik aan denk als ik denk aan 'emoties in de hemel'. Of is er (zoals je ook schreef) een soort troost voor deze emoties?

(Ik kan niet meer spellen (H) )

Ik denk dat in de Hemel al deze emoties elkaar op een onbegrijpelijke manier in evenwicht houden. Zo moeten we vasthouden aan het leven, maar niet ten koste van alles. Zo is het goed om je leven te geven, maar niet als het zinloos is. De christelijke oplossing is om het leven te behouden door het te geven.

God kan woedend zijn, maar we weten dat woede ontzettend veel kapot kan maken. God kan genadig zijn, maar met genade voor zondaars wordt geen onrecht teniet gedaan. Bij God komen woede en genade op een geniale manier bij elkaar zodat God volmaakt woedend en volmaakt genadig is. Zoals mensen die woedend zijn op onrecht dat uiten door genadig te zijn aan de slachtoffers van dat onrecht.

God kent veel meer verdriet en veel meer vreugde dan welk mens dan ook. Het intense verdriet toen Jezus stierf was tegelijkertijd de intense vreugde van de redding van de mens. Bij God komen al die extremen bij elkaar, waardoor al die extremen tot hun recht komen.

Ik zou willen zeggen: niemand is zo emotioneel als God zelf. ;)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Nee, maar Vincent Icke werd dezelfde vraag eens gesteld over een romantisch moment met zijn vrouw op het strand met op de achtergrond een prachtige ondergaande zon. Hij zei iets als:'op dat moment ga ik haar niet vertellen kijk schat, wat een prachtige stand van de omwenteling van de aarde om de aardas ten opzichte van het referentiepunt dat... etc. Nee, op dat moment heb ik het over een prachtig mooie rode ondergaande zon. Maar in feite weet ik wel beter. De zon gaan niet onder.' Wat ik wil zeggen is, en dat ben ik vaak hier tegengekomen, een wetenschappelijk verklaring doet niks af aan het fenomeen. Gelovigen hebben vaak de neiging dat wel zo te zien heb ik gemerkt. Ik zie het als een toevoeging.

Daarmee zegt Vincent Icke toch ook dat er meer is dan enkel het feit? Je zegt dat de wetenschappelijke verklaring niets af doet aan het fenomeen. Het fenomeen pretendeert meer te zijn dan een hersenproces (zo ervaren mensen dat), kennelijk doet de wetenschappelijke verklaring daar niets aan af. Zeg je hiermee niet zelf dat emoties meer kunnen zijn dan slechts hersenprocessen?

Laten we het vergelijken met een bloem. Je kunt wetenschappelijk aantonen wat een bloem is. Het bestaat uit structuren, atomen, lege ruimte (even uit de losse pols). Dat is de bloem. Daarnaast kun je een bloem heel mooi vinden. Of de structuren van een bloem heel mooi vinden. Maar dat zegt niks over wat een bloem is, we hebben het nog steeds over dezelfde bloem. Emoties zijn processen in de hersenen. Dit is wat het is. Daarnaast kun je allerlei woorden gebruiken om te omschrijven hoe iets voelt, of wat voor ervaring het is om verliefd te zijn bijvoorbeeld. Dat wil niet zeggen dat het ook meer is, het voelt meer.

Dat is inderdaad een groot verschil en misschien wel het grootste verschil tussen atheïsme en theïsme. Christenen, Joden en Moslims zeggen dat liefde reëel is. Het idee dat er meer is dan het oog kan zien. Liefde vindt zijn aanknopingspunten in hormonen en hersenprocessen, maar dat zijn niet meer dan aanknopingspunten. De liefde tussen mensen is iets ongrijpbaars dat bestaat tussen die twee mensen, waarbij die aanknopingspunten inderdaad wel essentieel zijn. Je ziet liefde als je elkaar in de ogen kijkt, als je het gaat analyseren blijft er echter niets van over. Toch is die liefde daar. *:}

Link naar bericht
Deel via andere websites

Als je leest dat God emoties heeft, dan is het toch niet vreemd om te veronderstellen dat er in de Hemel emoties zijn?

Hoe kunnen er in de hemel alle emoties zijn die God ook laat zien? Boosheid, verdriet, afgunst e.d. is toch niet waar ik aan denk als ik denk aan 'emoties in de hemel'. Of is er (zoals je ook schreef) een soort troost voor deze emoties?

(Ik kan niet meer spellen (H) )

Ik denk dat in de Hemel al deze emoties elkaar op een onbegrijpelijke manier in evenwicht houden. Zo moeten we vasthouden aan het leven, maar niet ten koste van alles. Zo is het goed om je leven te geven, maar niet als het zinloos is. De christelijke oplossing is om het leven te behouden door het te geven.

God kan woedend zijn, maar we weten dat woede ontzettend veel kapot kan maken. God kan genadig zijn, maar met genade voor zondaars wordt geen onrecht teniet gedaan. Bij God komen woede en genade op een geniale manier bij elkaar zodat God volmaakt woedend en volmaakt genadig is. Zoals mensen die woedend zijn op onrecht dat uiten door genadig te zijn aan de slachtoffers van dat onrecht.

God kent veel meer verdriet en veel meer vreugde dan welk mens dan ook. Het intense verdriet toen Jezus stierf was tegelijkertijd de intense vreugde van de redding van de mens. Bij God komen al die extremen bij elkaar, waardoor al die extremen tot hun recht komen.

Ik zou willen zeggen: niemand is zo emotioneel als God zelf. ;)

Ik vind het heel interessant wat je schrijft, maar een beetje moeilijk aan te nemen. Waar baseer je het op?

Link naar bericht
Deel via andere websites

Hoe kunnen er in de hemel alle emoties zijn die God ook laat zien? Boosheid, verdriet, afgunst e.d. is toch niet waar ik aan denk als ik denk aan 'emoties in de hemel'. Of is er (zoals je ook schreef) een soort troost voor deze emoties?

(Ik kan niet meer spellen (H) )

Ik denk dat in de Hemel al deze emoties elkaar op een onbegrijpelijke manier in evenwicht houden. Zo moeten we vasthouden aan het leven, maar niet ten koste van alles. Zo is het goed om je leven te geven, maar niet als het zinloos is. De christelijke oplossing is om het leven te behouden door het te geven.

God kan woedend zijn, maar we weten dat woede ontzettend veel kapot kan maken. God kan genadig zijn, maar met genade voor zondaars wordt geen onrecht teniet gedaan. Bij God komen woede en genade op een geniale manier bij elkaar zodat God volmaakt woedend en volmaakt genadig is. Zoals mensen die woedend zijn op onrecht dat uiten door genadig te zijn aan de slachtoffers van dat onrecht.

God kent veel meer verdriet en veel meer vreugde dan welk mens dan ook. Het intense verdriet toen Jezus stierf was tegelijkertijd de intense vreugde van de redding van de mens. Bij God komen al die extremen bij elkaar, waardoor al die extremen tot hun recht komen.

Ik zou willen zeggen: niemand is zo emotioneel als God zelf. ;)

Ik vind het heel interessant wat je schrijft, maar een beetje moeilijk aan te nemen. Waar baseer je het op?

Op veel van de emoties die ik in de Bijbel aan God toegeschreven zie en op veel van de paradoxen die je in het geloof tegenkomt. Zo is Jezus bijvoorbeeld geheel God en geheel mens. Als Jezus niet geheel mens was geweest, had Hij niet volkomen de lasten van een mens kunnen dragen. Als Jezus nooit volkomen mens was geweest, zou Hij nooit echt één van ons zijn geweest. Maar aan de andere kant is Hij ook weer niet geheel één van ons, want Hij is ook geheel God. Dat moest ook, anders zou Hij de lasten die Hij als mens droeg, nooit kunnen dragen en anders had Jezus ons nooit kunnen laten zien wie God is. Alleen door God en mens te zijn kon Hij zijn taak volbrengen.

Ander voorbeeld is dat God nederigheid van ons vraagt, om vervolgens juist de nederige te verhogen. De grootste is degene die allen dienen zal. God vraagt ons om de andere wang toe te keren en niet terug te vechten om je waardigheid te bewaren. Aan de andere kant heb je heel veel personality nodig om die andere wang ook daadwerkelijk toe te keren en is er bijna niets dat je zoveel waardigheid geeft als dat.

God maakte ons tot de kroon van Zijn schepping, tegelijkertijd zijn wij het meest beklagenswaardig in deze schepping om wij de grootste zondaren van allemaal zijn. We zijn ontzettend beklagenswaardig maar toch zoveel waard dat God Zijn leven voor ons gaf. Tegelijkertijd worden we geroepen om slaven te zijn van God, om vervolgens als koningen te mogen heersen.

God straft ons, omdat Hij van ons houdt. God is de Heere der Heerscharen met alle macht in Hemel en op Aarde en de wanhopige geliefde die Zijn bruid ziet vreemdgaan met wie ze maar tegenkomt. God is Koning in de Hemel, maar wil in ons bescheiden hartje woning nemen.

Er zijn zoveel extremen van toepassing op God. Maar als je één van die extremen gaat uitvergroten, kom je bijna onvermijdelijk bij een ketterij uit. Alleen daar waar al die extremen bij elkaar komen, zie je wie God echt is. God is Wijsheid en schreeuwt het uit als een barende vrouw (jesaja 42, 14). God is één en al emotie, toch is er niemand met zoveel zelfbeheersing als onze God.

Al iets duidelijker? :P

Link naar bericht
Deel via andere websites

Ik zou willen zeggen: niemand is zo emotioneel als God zelf. ;)

Ik vind het heel interessant wat je schrijft, maar een beetje moeilijk aan te nemen. Waar baseer je het op?

God heeft emoties, alleen zijn ze in Zijn geval niet zondig:

verdriet:

Genesis 6

5 Toen de HERE zag, dat de boosheid des mensen groot was op de aarde en al wat de overleggingen van zijn hart voortbrachten te allen tijde slechts boos was, 6 berouwde het de HERE, dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en het smartte Hem in zijn hart.

boosheid

Johannes 2:15

En Hij maakte een zweep van touw en dreef allen uit de tempel, de schapen en de runderen; en het geld van de wisselaars wierp Hij op de grond en hun tafels keerde Hij om. 16 En tot de duivenverkopers zeide Hij: Neemt dit alles hier vandaan, maakt het huis mijns Vaders niet tot een verkoophuis. 17 En zijn discipelen herinnerden zich, dat er geschreven is: De ijver voor uw huis zal Mij verteren.

Hij had er haast genoeg van:

Lucas 9:41

41 Jezus antwoordde en zeide: O ongelovig en verkeerd geslacht, hoelang zal Ik nog bij u zijn en u verdragen? Breng uw zoon hier.

Marcus 3:5

En nadat Hij hen, zeer bedroefd over de verharding van hun hart, rondom Zich met toorn had aangezien, zeide Hij tot de mens: Strek uw hand uit! En hij strekte haar uit en zijn hand werd weder gezond.

Mattheus 26:36

36 Toen ging Jezus met hen naar een plaats, genaamd Getsemane, en Hij zeide tot de discipelen: Zet u hier neder, terwijl Ik heenga om daar te bidden. 37 En Hij nam Petrus en de twee zonen van Zebedeüs mede en Hij begon bedroefd en beangst te worden. 38 Toen zeide Hij tot hen: Mijn ziel is zeer bedroefd, tot stervens toe

Sefanja 3:17

17 De HERE, uw God, is in uw midden, een held, die verlost. Hij zal Zich over u met vreugde verblijden; Hij zal zwijgen in zijn liefde; Hij zal over u juichen met gejubel.

Vreugde/joy in dit vers: It means to "spin around under the influence of any violent emotion".

Link naar bericht
Deel via andere websites

Ik wil geen spelbreker zijn, maar religieuze ervaringen zijn ook 'terug' te brengen activiteiten in bepaalde gebieden van de hersenen. Ik heb artikelen gelezen over hersensonderzoek, waar wordt gesteld dat een religieuze ervaring kan worden opgewekt door bepaalde gebieden in de hersenen te stimuleren. Je opvoeding en achtergrond leren om bepaalde prikkelingen op te vatten als 'religieus'. Dit is een verklaring vanuit de neurowetenschap. Dat wil trouwens niet zeggen dat er niet méér is dan dat, alleen de rest valt niet te meten. Een bovennatuurlijke entiteit is daardoor niet uitgesloten, maar het geeft wel aan hoe het proces werkt.

Link naar bericht
Deel via andere websites
Ik wil geen spelbreker zijn, maar religieuze ervaringen zijn ook 'terug' te brengen activiteiten in bepaalde gebieden van de hersenen.

Ik wil evenmin geen spelbreker zijn, maar al je waarnemingen zijn terug te brengen activiteiten in bepaalde gebieden van je hersenen. Alles wat je zogenaamd 'ziet' is een constructie van je hersenen. Wat je ogen aan signaal opvangen wordt door je hersenen geïnterpreteerd en schept er een leuk plaatje van. Een niet altijd even betrouwbaar plaatje trouwens, als je de vooraaname uberhaupt maakt dat je zintuigelijke waarneming zou corresponderen met de werkelijkheid. Maar goed, de leuke optische grapjes zijn wel bekend denk ik.

En nu wilt het ook nog eens dat daar weer het zelfde geldt als het argument wat je inbrengt: door dat deel te stimuleren kun je ook van alles gaan 'zien' wat er niet is. Hallucinaties enzo...

Het lijkt mij nogal evident dat als je een religieuze ervaring hebt dat te zien is in je hersenen, aangezien je hele 'zijn' in je hersenen afspeelt. Als ik je post lees kun je dat ook in mijn hersenen waarnemen, maar dat zegt niks over in hoeverre het werkelijk is. Wellicht dat die delen ook geprikkeld worden als ik droom over het lezen van een post. En wie weet wat er zou gebeuren als ik LSD zou gaan slikken en op internet rondkijk.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Ik denk dat in de Hemel al deze emoties elkaar op een onbegrijpelijke manier in evenwicht houden. Zo moeten we vasthouden aan het leven, maar niet ten koste van alles. Zo is het goed om je leven te geven, maar niet als het zinloos is. De christelijke oplossing is om het leven te behouden door het te geven.

God kan woedend zijn, maar we weten dat woede ontzettend veel kapot kan maken. God kan genadig zijn, maar met genade voor zondaars wordt geen onrecht teniet gedaan. Bij God komen woede en genade op een geniale manier bij elkaar zodat God volmaakt woedend en volmaakt genadig is. Zoals mensen die woedend zijn op onrecht dat uiten door genadig te zijn aan de slachtoffers van dat onrecht.

God kent veel meer verdriet en veel meer vreugde dan welk mens dan ook. Het intense verdriet toen Jezus stierf was tegelijkertijd de intense vreugde van de redding van de mens. Bij God komen al die extremen bij elkaar, waardoor al die extremen tot hun recht komen.

Ik zou willen zeggen: niemand is zo emotioneel als God zelf. ;)

Ik vind het heel interessant wat je schrijft, maar een beetje moeilijk aan te nemen. Waar baseer je het op?

Op veel van de emoties die ik in de Bijbel aan God toegeschreven zie en op veel van de paradoxen die je in het geloof tegenkomt. Zo is Jezus bijvoorbeeld geheel God en geheel mens. Als Jezus niet geheel mens was geweest, had Hij niet volkomen de lasten van een mens kunnen dragen. Als Jezus nooit volkomen mens was geweest, zou Hij nooit echt één van ons zijn geweest. Maar aan de andere kant is Hij ook weer niet geheel één van ons, want Hij is ook geheel God. Dat moest ook, anders zou Hij de lasten die Hij als mens droeg, nooit kunnen dragen en anders had Jezus ons nooit kunnen laten zien wie God is. Alleen door God en mens te zijn kon Hij zijn taak volbrengen.

Ander voorbeeld is dat God nederigheid van ons vraagt, om vervolgens juist de nederige te verhogen. De grootste is degene die allen dienen zal. God vraagt ons om de andere wang toe te keren en niet terug te vechten om je waardigheid te bewaren. Aan de andere kant heb je heel veel personality nodig om die andere wang ook daadwerkelijk toe te keren en is er bijna niets dat je zoveel waardigheid geeft als dat.

God maakte ons tot de kroon van Zijn schepping, tegelijkertijd zijn wij het meest beklagenswaardig in deze schepping om wij de grootste zondaren van allemaal zijn. We zijn ontzettend beklagenswaardig maar toch zoveel waard dat God Zijn leven voor ons gaf. Tegelijkertijd worden we geroepen om slaven te zijn van God, om vervolgens als koningen te mogen heersen.

God straft ons, omdat Hij van ons houdt. God is de Heere der Heerscharen met alle macht in Hemel en op Aarde en de wanhopige geliefde die Zijn bruid ziet vreemdgaan met wie ze maar tegenkomt. God is Koning in de Hemel, maar wil in ons bescheiden hartje woning nemen.

Er zijn zoveel extremen van toepassing op God. Maar als je één van die extremen gaat uitvergroten, kom je bijna onvermijdelijk bij een ketterij uit. Alleen daar waar al die extremen bij elkaar komen, zie je wie God echt is. God is Wijsheid en schreeuwt het uit als een barende vrouw (jesaja 42, 14). God is één en al emotie, toch is er niemand met zoveel zelfbeheersing als onze God.

Al iets duidelijker? :P

Ja, ik denk het wel. Dank! :)

Link naar bericht
Deel via andere websites

@Hitchens: t is echt extreem onwetenschappelijk om te zeggen dat 'religieuze ervaringen terug te brengen zijn tot activiteiten in de hersenen'. Je kunt hooguit zeggen dat we bij sommige religieuze ervaringen bepaalde hersenacticiteit waarnemen, en dat als we deze hersenactiviteit emuleren in een persoon, deze soms een religieuze ervaring heeft. Net zoals als je tijdens t eten van een chocolade-ijsje bepaalde hersenactiviteit registreert en we wellicht ooit de sensatie van t eten van n dergelijk ijsje kunnen overbrengen door deze hersenactiviteit te provoceren. Dat staat uiteraard compleet los van dat je ook gewoon echt een ijsje kunt eten.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Natuurlijk is er een onderscheid tussen het eten van een ijsje en het effect dat het voortbrengt in onze hersenen. Je kunt meten welke gebieden geactiveerd worden bij een smaaksensatie. Net zoals bepaalde gebieden in je hersenen geactiveerd worden bij religieuze ervaringen. Het interessante vind ik dat de gebieden waar religieuze ervaringen plaatsvinden pas zijn ontwikkeld in de laatste fase van de evolutie van de mens. Dat zou erop wijzen dat religie pas recentelijk mogelijk werd, aangezien we de juiste tools nog niet hadden. Dat kan betekenen dat de mens pas sinds kort een God kan ‘verzinnen’. Of, en dat zal de gelovige eerder zeggen, dat we pas sinds kort contact kunnen maken met een God die al bestond. Tegenwoordig is religie ingebakken in de hersenen. Dat blijkt wel uit het feit dat meer dan 90% van de wereldbevolking of de een of andere manier religieus is. Als je dan naar de evolutie kijkt dan moet religie een evolutionair voordeel hebben. Het voordeel is dat het een antwoord biedt op belangrijke onzekerheden in het leven (zoals angst voor de dood) en het creëert een groepsgevoel. De evolutionaire ontwikkeling is nu eenmaal in gang gezet. Dus religie zal nog wel even blijven, of voor altijd blijven.

Een religieuze ervaring is m.i. een mystieke ervaring zoals die wel vaker plaatsvindt in de hersenen. Echter deze ervaring wordt religieus als mensen zelf dat labeltje eraan geven. En dat plaatsen van het label ‘religieuze ervaring’ wordt weer hoofdzakelijk bepaald door waar je geboren bent, en wat je geleerd hebt.

En nu nogmaals mijn vraag aan jou MN: wat bedoel jij met experentiele ervaring? Is dit niet dubbelop, en hoe staat dat los van de activiteiten die in de hersenen plaatsvinden? Ervaringen zijn toch ook activiteiten in de hersenen?

Link naar bericht
Deel via andere websites

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid