Spring naar bijdragen

Puristisch gedoe


Aanbevolen berichten

Puritanisme. Door ene H.L. Mencken ooit omschreven als "de ononderbroken vrees dat iemand, ergens, gelukkig zou kunnen zijn."
Met het puritanisme wordt dan vooral het soort christendom bedoelt dat zo puur en zuiver wil leven, dat er weinig ruimte is voor plezier, humor en ongedwongen vermaak. Net zoals je nu ook sommige gezondheidsfreaks hebt, die bijvoorbeeld met succes rokers als paria’s behandelen en hen steeds meer naar buiten weten te drijven.
Hoe kan men immers vrolijk zijn in een wereld vol zonde en kwaad, hoe kan men zich bezighouden met vermaak en plezier als er zielen gered moeten worden?
Kortom, een wat nare manier van doen en velen van jullie zullen je daar misschien niet in herkennen.

Er is echter ook een profanere vorm van puritanisme, dat meestal als purisme wordt geduid. Puristen zijn mensen die van bepaalde muziekstijlen, games, films of literatuur genieten, daar ook heel veel kennis over hebben en daarom menen dat zij de meest oprechte en ware genieters zijn.
Vooral in meer "hogere" kunstvormen zoals klassieke muziek kom je zulke lui tegen. Vrij enge mensen die menen dat de klassieke muziek vooral elitair en hoogdrempelig moet blijven, omdat de hoge kunsten immers niet moeten worden verlaagd door pretentieloze volkslui die gewoon mooie muziek willen horen.
Zelfs in zoiets eenvoudigs als de gameswereld doemen deze lui op als een game populairder en bekender wordt. Hun ergste nachtmerrie: dat het door jonge kinderen op scholen volop besproken en gespeeld wordt.

Die kleinere vorm van purisme kom je echter óók in het christendom tegen.
Dat purisme kan over van alles gaan: liturgie, liederenkeuze, traditie, geloofsbeleving, bijbeluitleg, noem maar op. Soms worden hele kerken opgericht naar aanleiding van een puristische kijk op weet ik wat. De puristen hebben dan weer heerlijk hun eigen elitaire clubje en kunnen zo weer fijn neerkijken op die grotere volkskerken met hun "mainstream christendom."
Sommige puristen bouwen zelfs hun geloof vrijwel uitsluitend op het afwijzen van andere geloofsvormen.
En voordat niet-gelovigen beginnen te glimlachen: ook jullie kennen je puristen, wees maar niet bang.
Atheïsten die bijvoorbeeld die atheïstenkerk geen echt atheïsme vinden.

Hoe kun je dat soort purisme nu in jezelf voorkomen? Heel simpel: door te besluiten dat alles wat binnen je geloof of hobby gebeurt, mooi en goed is zolang vele mensen er gelukkig van worden en er geen misdaden worden gepleegd.
Doe alsof alles wat er gebeurd, zelfs de zwarte bladzijden in de geschiedenis, een voorziening van God is en vertrouw erop dat Hij nog altijd het beste weet wat goed is. Misschien is dat lang niet altijd het geval, maar het kan je wel leren om met open en vernieuwde blik naar de wereld te kijken.
Wees niet kritiekloos, maar probeer je geloof wel enkel te bouwen op positieve elementen en niet op het afkraken van andere geloofsvormen.
En nog belangrijker: vermijd elitaire clubjes binnen of buiten de kerk als de pest, wees tevreden met wat je eigen parochie of kerkgemeente te bieden heeft en wees haar daarin een grote hulp.

Robert

Link naar bericht
Deel via andere websites
Wees niet kritiekloos, maar probeer je geloof wel enkel te bouwen op positieve elementen en niet op het afkraken van andere geloofsvormen.

En nog belangrijker: vermijd elitaire clubjes binnen of buiten de kerk als de pest, wees tevreden met wat je eigen parochie of kerkgemeente te bieden heeft en wees haar daarin een grote hulp.RobertTerug naar frontpage

Of nog mooier: gebruik de "goede vruchten" van die elitaire clubjes enkel ter opbouw van je eigen parochie of gemeente... Maar laat ze (voor wat betreft gebruik binnen die gemeente of parochie) los op het moment dat "de meerderheid" er niet gelukkig van lijkt te worden...

Ik moet bij je woorden denken aan de uitwerking van het bijwonen van bijeenkomsten als van "New Wine" in mijn eigen gemeente: individuele gemeenteleden kunnen daar erg enthousiast van worden, maar als men het "gelukkig samenzijn" tijdens de tijdelijke bijeenkomst elders vergelijkt met het soms wat als "lauw" ervaren gemeenteleven, dan kan het gaan wringen... En overheerst soms de teleurstelling over de "traagheid" van de eigen gemeente...

Je "wees tevreden met wat je eigen parochie of kerkgemeente te bieden heeft en wees haar daarin een grote hulp" is dan een mooi uitgangspunt!! En de eigen goede (!) "elitaire ervaringen" kunnen daarbij (eventueel!) positief ingezet worden...

(maar: zou je ze "mijden als de pest", dan zou je waarschijnlijk het kind met het badwater weggooien...)

Link naar bericht
Deel via andere websites
Doe alsof alles wat er gebeurd, zelfs de zwarte bladzijden in de geschiedenis, een voorziening van God is en vertrouw erop dat Hij nog altijd het beste weet wat goed is. Misschien is dat lang niet altijd het geval, maar het kan je wel leren om met open en vernieuwde blik naar de wereld te kijken.

Doe alsof..... dus in werkelijkheid is het niet zo?

De holocaust als voorziening God's zien....?!

Link naar bericht
Deel via andere websites
Heb jij m meegemaakt? Er zijn nl echt welchristenen die m hebben megemaakt en er toch iets uit hebben gehaald. Zo bijvoorbeeld het ontmoeten en vergeven van een SS kampoffocier. Hoe bizar t ook moge klinken zo veel liefde...

Christenen misschien wel ja.. er vochten immers ook christenen mee aan de Duitse kant.

Adolf Hitler vond zichzelf zelfs een christen en loog zich voor alles te doen in de Naam van God.

En hoe kijken de Joden hier tegenaan, als voorzienigheid of als kille straf?

Link naar bericht
Deel via andere websites

Je hoeft natuurlijk nergens verplicht aan mee te doen. Het gaat er enkel om dat je je niet exclusief opstelt, niet meent dat jij de enige, ware beleving hebt, of de enige ware manier om van een kunstvorm te genieten.

Het zou toch zonde zijn als een geloofsbeleving of kunstvorm verloren zou gaan, puur omdat puristen het elitair en hoogdrempelig willen houden, zodat er uiteindelijk niemand meer overblijft om ervan te genieten. Daar doe je geen enkele geloofsbeleving of kunstvorm recht mee, mijns inziens.

De passie en toewijding mag je natuurlijk houden, maar je moet nooit het laten afhangen of hetgeen waar je van houdt nu mainstream wordt, met verschillende vormen van beleving, of exclusief blijft.

Je hoeft dus niet mainstream te zijn, maar je moet mainstreamers ook niet afwijzen als zij samen met jou het geloof of de kunst willen beleven, al dan niet op heel eigen wijze.

Link naar bericht
Deel via andere websites
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid