Politiek en christelijke 'one isues'

[Olorin 154]

(Nou ja, meervoud maakt iets al geen one isue natuurlijk, maar je moet een titel verzinnen...) Rond de afgelopen verkiezingen van de VS valt me opnieuw iets op wat ik wel vaker zie. Namelijk een paar standpunten die onder een bepaalde groep christenen enorm veel gewicht met zich meedragen (in zichzelf natuurlijk helemaal niet raar). Meestal zijn dat abortus, euthanasie en huwelijkse waarden. Soms in het kielzog ook bepaalde andere punten. Vaak maakt dat dan dat je het hele conservatieve package meekrijgt, of zoals recent een presidentskandidaat die nou niet bepaald het leven leidde wat voor de witte evangelical achterban als rolmodel voor hun kinderen wordt gezien. Nu, voor een aantal is dat wellicht ook prima omdat het aansluit op hun politieke visie, maar voor anderen is het meer kiezen voor 'the lesser evil. Ik vraag me dan toch af waarom die eerder aangehaalde punten toch zo'n veto er van maken. Alsof het de christelijke moraal eigenlijk enkel die concrete punten behelst en de rest bijzaak voor mensen is. En of in de afweging ook niet gradaties meespelen (Het is meestal niet alles/niets, de één gaat in de politieke praktijk het niet allemaal terug draaien, de ander gaat het niet volledig de andere kant opwerpen.)
Nu wil ik geen discussie voeren over in hoeverre je als christen een wettelijk burgerhuwelijk alleen hetero zou moeten willen houden, of in hoeverre God ook over oorlog voeren, vluchtelingen en het klimaat denkt. Waar ik wel benieuwd naar ben is waarom ik toch vooral over bovengenoemde punten dan hoor als reden om ergens voor te stemmen.

[MysticNetherlands 298]

Het zijn wel Amerikanen waar je 't over hebt hè Die komen mij altijd al over als een binair volk. voor of tegen. Alles of niets. En inderdaad lijken de opties nogal met elkaar verbonden te zijn tot een package.  Twee-partijen-stelsel. Rare inderdaad.

 

Niet echt n nuttige toevoeging of een zinnig antwoord op je post , sorry 

[Olorin 154]

Het voorbeeld was iets Amerikaans. Maar ik lees ook reacties op internet van Nederlandse christenen die er zo over denken. En ik ben die redenatie ook wel bij de Nederlands politiek tegen gekomen.

[Naeva 182]

Op 9-11-2016 om 20:36 zei Olorin:

(Nou ja, meervoud maakt iets al geen one isue natuurlijk, maar je moet een titel verzinnen...) Rond de afgelopen verkiezingen van de VS valt me opnieuw iets op wat ik wel vaker zie. Namelijk een paar standpunten die onder een bepaalde groep christenen enorm veel gewicht met zich meedragen (in zichzelf natuurlijk helemaal niet raar). Meestal zijn dat abortus, euthanasie en huwelijkse waarden. Soms in het kielzog ook bepaalde andere punten. Vaak maakt dat dan dat je het hele conservatieve package meekrijgt, of zoals recent een presidentskandidaat die nou niet bepaald het leven leidde wat voor de witte evangelical achterban als rolmodel voor hun kinderen wordt gezien. Nu, voor een aantal is dat wellicht ook prima omdat het aansluit op hun politieke visie, maar voor anderen is het meer kiezen voor 'the lesser evil. Ik vraag me dan toch af waarom die eerder aangehaalde punten toch zo'n veto er van maken. Alsof het de christelijke moraal eigenlijk enkel die concrete punten behelst en de rest bijzaak voor mensen is. En of in de afweging ook niet gradaties meespelen (Het is meestal niet alles/niets, de één gaat in de politieke praktijk het niet allemaal terug draaien, de ander gaat het niet volledig de andere kant opwerpen.)
Nu wil ik geen discussie voeren over in hoeverre je als christen een wettelijk burgerhuwelijk alleen hetero zou moeten willen houden, of in hoeverre God ook over oorlog voeren, vluchtelingen en het klimaat denkt. Waar ik wel benieuwd naar ben is waarom ik toch vooral over bovengenoemde punten dan hoor als reden om ergens voor te stemmen.

Zou er een soort halo-effect kunnen spelen? Daarmee bedoel ik: dat mensen onbewust het idee hebben dat als een partij/persoon op zo'n essentieel "de goede keuze" maakt, het op andere punten uiteindelijk ook wel snor zal zitten? 

[Olorin 154]

Misschien wel idd.

[Lobke 467]

Het is 50 jaar geleden dat  dominee Martin Luther King werd dood geschoten.

Voor wie wil, iets om bij stil te staan. Een vreedzaam "gevecht'' voor gelijke rechten, tegen discriminatie. Oh ideaal zal het nog niet zijn, maar er was een zwarte president, iets wat voor die tijd niet mogelijk zou zijn. Ik heb grote bewondering voor deze man.

 

 

4 april 2018 bewerkt door Lobke

[Willempie 1.405]

1 uur geleden zei Lobke:

Ik heb grote bewondering voor deze man.

Een bijzonder groot mens inderdaad, met een goddelijke boodschap. "Let freedom ring!"

4 april 2018 bewerkt door Willempie

[Robert Frans 1.535]

Ik denk dat er verschillende dingen hierin meespelen.

Politieke partijen richten zich in Amerika niet op de zwevende kiezer, of op de kiezers van andere partijen, maar vrijwel uitsluitend op de eigen achterban. Hun taak is voornamelijk het overtuigen van de eigen achterban om überhaupt te gaan stemmen. Dus halen ze vooral kwesties aan die bij de achterban het meest spelen en willen ze vooral de gevaren van de andere partij extra belichten.
Kwesties die direct leven en dood aangaan zijn daar natuurlijk bij uitstek geschikt voor, ook omdat deze onderwerpen veel eenvoudiger in pakkende marketingcampagnes zijn te gebruiken dan complexe onderwerpen als financiën, infrastructuur of de finesses van het zorgstelsel.

Democraten en republikeinen zijn qua ideologie behoorlijk op elkaar gelijkend. Ze zijn allebei rechts, vele malen rechtser nog dan onze VVD, vrij conservatief, grotendeels christelijk, zien de American Dream als het hoogste ideaal en hebben een wantrouwen jegens de overheid die vrij stevig geworteld zit in de Amerikaanse cultuur.
Om zich van elkaar te onderscheiden, zoeken ze dus meer de ideologische standpunten waarin ze enigszins van elkaar verschillen en schilderen ze die verschillen natuurlijk zo groot mogelijk af.

De kwesties die worden genoemd, dus huwelijk en gezin, abortus en euthanasie, zijn behoorlijk fundamentele waarden die direct over leven en dood gaan en over wat de stabiliserende factor is in een samenleving. Veel Amerikanen vinden daarom ook dat hun waarden daarin absoluut beschermd dienen te worden.
Waar de Nederlandse politiek daarbij vooral pragmatisch is ingesteld vanwege het coalitiemodel, is de Amerikaanse politiek veel meer ideologisch gericht en heeft door het tweepartijenstelsel de meerderheid ook meteen heel veel macht. Wie congres, senaat en president mee heeft, hoeft met niemand meer te onderhandelen.

Vergeet tenslotte de machtige lobby-industrie niet. In Amerika mogen politici naar hartelust fondsen verwerven, ook bij commerciële bedrijven. Dus zijn er machtige lobby-organisaties actief die campagnes met miljoenen dollars ondersteunen.
Politici zijn er dus bepaald niet bij gebaat om al te zeer tegen de ideeën of belangen van hun lobbyisten in te gaan. Dus houden zij zich vooral met onderwerpen bezig die deze lobbyisten het meest aangaan. Ook als de meerderheid van het volk de onderwerpen misschien niet zo belangrijk vindt.

Het is dus goed je te realiseren dat de politieke partijen niet noodzakelijkerwijs het Amerikaanse volk in al haar nuances vertegenwoordigen. Ze vertegenwoordigen vooral hun eigen achterbans, waarbij de grootste schreeuwers vaak ook veel geld, tijd en macht hebben om hun standpunten voortdurend op de agenda te houden.

[dingo 166]

In de VS is het nog wat extremer dan hier. Ik kan me herinneren dat in voorgaande verkiezingen de president met het grootste mediabudget de verkiezingen won. Om een mediacampagne goed te laten werken moet je "soundbites", "one-liners" en dus ook "one-issues" tot vervelens toe herhalen; de kracht van reclame is namelijk herhaling. Aangezien menselijke contacten mede door social media steeds vluchtiger wordt, kun je ook niet met een uitgebreide discussie en partijprogramma aan komen.  Zelfs de A5 flyer die politieke partijen hier uitdelen worden niet gelezen dus hetzelfde verschijnsel wordt hier ook sterker. De verschillen tussen politieke partijen in en vlak naast het midden zijn ook nog maar klein. (Behalve in verkiezingstijd).