Doden zonder zonden?

[Levi 145]

Op 11 Dec 2016 om 23:45 zei sjako:

Talrijke teksten vermelden dat de menselijke ziel (Hebr.: neʹfesj) sterft, naar het graf gaat en vernietigd wordt (Ge 17:14; Joz 10:32; Job 33:22; Ps 22:29; 78:50; Ez 18:4, 20). De christelijke Griekse Geschriften stemmen daar natuurlijk mee overeen en spreken eveneens over de dood van de ziel (Gr.: psuʹche) (Mt 26:38; Mr 3:4; Han 3:23; Jak 5:20; Opb 8:9; 16:3).

Omdat dit mij wat wonderlijk in de oren klonk, heb ik de door jou aangehaalde teksten even opgezocht en doorgelezen. De tekst uit Genesis en psalmen die je aanhaalt hebben sowieso al niks met de dood te maken. De overige teksten tonen aan dat mensen dood gaan (dat wisten we stiekum al), maar nergens staat bij dat je (of je ziel) vernietigd wordt. Kun je uitleggen hoe dat zit?

[sjako 643]

Ge 17:14 , Joz 10:32 en Job 33:22  enz wordt aangehaald om aan te tonen wat onder 'ziel' wordt verstaan. Dus de mens. En die ziel = mens kan dus worden vernietigd of dood gaan.

Prediker 9:5,6 laat zien dat de doden (dode zielen) geen bewust hebben.

5 Want de levenden zijn zich ervan bewust dat zij zullen sterven; maar wat de doden betreft, zij zijn zich van helemaal niets bewust, ook hebben zij geen loon meer, want de gedachtenis aan hen is vergeten.

ps 88:10 

10 Zult gij ten aanzien van hen die dood zijn een wonder doen? Of zullen zelfs zij die machteloos zijn in de dood, opstaan, Zullen zij u prijzen? (Nee, dat kunnen ze niet want ze zijn zonder bewustzijn)

Ps 115:17 Het zijn niet de doden die Jah loven, Noch ook maar iemand van hen die in de stilte afdalen.  (Nee, dat kunnen ze niet want ze zijn zonder bewustzijn)

Jesaja 38:18 

18 Sjeo̱o̱l immers kan u niet prijzen; ja, de dood kan u niet loven.

Zij die in de kuil afdalen, kunnen niet hoopvol naar uw waarachtigheid uitzien

Johannes 11:11 Deze dingen zei hij, en hierna zei hij tot hen: „La̱zarus, onze vriend, is gaan rusten, maar ik ga erheen om hem uit de slaap te wekken.”

Psalm 146:3-4 

Stelt UW vertrouwen niet op edelen,

Noch op de zoon van de aardse mens, aan wie geen redding toebehoort.

 4 Zijn geest (ruach=levensadem) gaat uit, hij keert terug naar zijn grond;

Waarlijk, op die dag vergaan zijn gedachten.

[TTC 1.526]

44 minuten geleden zei sjako:

5 Want de levenden zijn zich ervan bewust dat zij zullen sterven; maar wat de doden betreft, zij zijn zich van helemaal niets bewust, ook hebben zij geen loon meer, want de gedachtenis aan hen is vergeten.

Ben je zeker dat het hier niet om een gnostische beschouwing gaat? 'Levenden' staat hier dan voor zij die een 'tweede geboorte' ervoeren tijdens het leven.

[sjako 643]

14 minuten geleden zei TTC:

Ben je zeker dat het hier niet om een gnostische beschouwing gaat? 'Levenden' staat hier dan voor zij die een 'tweede geboorte' ervoeren tijdens het leven.

Heel zeker. Ik ken de Nag Hammadi geschriften redelijk goed en deze gedachte komt daar niet in voor. Integendeel zou ik haast zeggen.

[TTC 1.526]

1 uur geleden zei sjako:

Heel zeker. Ik ken de Nag Hammadi geschriften redelijk goed en deze gedachte komt daar niet in voor. Integendeel zou ik haast zeggen.

Als je zeker bent, is er geen twijfel meer mogelijk. 

[Modestus 135]

Op 10-12-2016 om 19:42 zei rikdegraaff:

En kun je, als nabestaande, alsnog bidden om vergeving van de zonden die de stervende heeft begaan?

Ja, de Joden uit het Oude Testament deden dat, ofschoon dat niet in de wet aanbevolen wordt. Voorbeeld: '42Maar ze baden en smeekten ook, dat de zonde, door de gevallenen bedreven, geheel mocht worden vergeven. De edele Judas vermaande het volk zich van zonde vrij te houden; met eigen ogen hadden ze bij de gevallenen de gevolgen van de zonde kunnen aanschouwen. 43Daarna hield hij onder zijn soldaten een inzameling die tweeduizend drachmen zilver opbracht. Hij zond dat geld naar Jeruzalem voor een zondeoffer. Dat was een mooie en edele daad, ingegeven door de gedachte aan de verrijzenis. 44Want als hij niet gehoopt had, dat de gevallenen zouden verrijzen, dan was het nutteloos en dwaas geweest voor de overledenen te bidden. 45Bovendien overwoog hij, dat voor degenen die godvruchtig ontslapen een heerlijke beloning is weggelegd; inderdaad een heilige en vrome gedachte! Daarom liet hij voor de overledenen een zoenoffer opdragen, opdat ze van hun zonde zouden worden vrijgesproken' (2 Maccabeeen 12). En Paulus bad voor Onesiforus: 'De Heere (Jezus) geve hem, dat hij barmhartigheid vinde bij den Heere (God de Vader), in dien dag (van de wederopstanding)' (2 Timotheus 1:18).

18 december 2019 bewerkt door Modestus

[Plume 189]

Op 13-12-2016 om 20:19 zei sjako:

Heel zeker. Ik ken de Nag Hammadi geschriften redelijk goed en deze gedachte komt daar niet in voor. Integendeel zou ik haast zeggen.

De gelouterde schoongewassen ziel had de mogelijheid tot verlossing. De spirituele bruiloft in het bruidsvertrek is de samensmelting van de ziel met haar oorspronkelijkheid, tot eenwording.

Het bijzondere aan de gnostiek is dat een mens niet per se hoeft te wachten op de dood om deze vereniging te ervaren.   Wie zich in dit leven bewust wordt niet alleen onderdeel te zijn van de stoffelijke wereld maar ook een deel van God kan niet meer dezelfde zijn als voor die tijd. 

Het leven krijgt een totaal andere waarde. 

18 december 2019 bewerkt door Plume