Geloof verloochenen

[Jill- 0]

Van mijn 3e tot mijn 16e heb ik in een pinkstergemeente gezeten. In mijn tienerjaren heb ik aardig in de knoop gezeten met mezelf. Ik heb een psychische aandoening waar ik nu medicijnen voor slik waardoor het heel erg goed gaat. Destijds lag het altijd aan mij, had ik niet genoeg vertrouwen in God dat hij me beter kon maken, en daarom ging het zo slecht met me. Ik begon me daar toen steeds meer tegen te verzetten, tegen de voorgangers, het geloof en de kerk. Tot op een avond de voorgangers met een paar oudsten voor de deur stonden om te "praten". Uiteindelijk bleek ik de duivel in me te hebben. Ze zouden alleen voor me gaan bidden, maar uiteindelijk heb ik alles bij elkaar gejankt en gegild. Mijn moeder heeft later wel toegeven dat ze had moeten ingrijpen, ze vertrouwde die voorganger blind en hij zei dat het er bij hoorde. Ik ben ook heel lang boos geweest op God. Wat was zijn doel hiermee? Als ik dit soort dingen moest doen om een kind van hem te zijn, dan maar niet.

Nu liep ik vandaag op een braderie, werd aangesproken of ik jezus kende, ik heb ja gezegd, maar niet verteld dat ik al een aantal jaar niet meer naar de kerk ben geweest. Ze vertelde wat God voor haar betekende, zei vervolgens ook best wel random dat die mensen van mij houden, maar God nog veel meer van mij houdt, nog veel meer dan wie dan ook. Ik wist niet wat ik terug moest zeggen, het voelde echt heel erg ongemakkelijk. Dat ze zo vrijwillig omdat ze zoveel liefde voelt voor God dingen wilt doen. , dus niet van "het moet anders kom je niet in de hemel en de eindtijd is nabij" Nu heeft ze me uitgenodigd om zondag te komen. Kan je weer terug?

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

 

[Willempie 1.405]

6 uur geleden zei Jill-:

Van mijn 3e tot mijn 16e heb ik in een pinkstergemeente gezeten. In mijn tienerjaren heb ik aardig in de knoop gezeten met mezelf. Ik heb een psychische aandoening waar ik nu medicijnen voor slik waardoor het heel erg goed gaat. Destijds lag het altijd aan mij, had ik niet genoeg vertrouwen in God dat hij me beter kon maken, en daarom ging het zo slecht met me. Ik begon me daar toen steeds meer tegen te verzetten, tegen de voorgangers, het geloof en de kerk. Tot op een avond de voorgangers met een paar oudsten voor de deur stonden om te "praten". Uiteindelijk bleek ik de duivel in me te hebben. Ze zouden alleen voor me gaan bidden, maar uiteindelijk heb ik alles bij elkaar gejankt en gegild. Mijn moeder heeft later wel toegeven dat ze had moeten ingrijpen, ze vertrouwde die voorganger blind en hij zei dat het er bij hoorde. Ik ben ook heel lang boos geweest op God. Wat was zijn doel hiermee? Als ik dit soort dingen moest doen om een kind van hem te zijn, dan maar niet.

Nu liep ik vandaag op een braderie, werd aangesproken of ik jezus kende, ik heb ja gezegd, maar niet verteld dat ik al een aantal jaar niet meer naar de kerk ben geweest. Ze vertelde wat God voor haar betekende, zei vervolgens ook best wel random dat die mensen van mij houden, maar God nog veel meer van mij houdt, nog veel meer dan wie dan ook. Ik wist niet wat ik terug moest zeggen, het voelde echt heel erg ongemakkelijk. Dat ze zo vrijwillig omdat ze zoveel liefde voelt voor God dingen wilt doen. , dus niet van "het moet anders kom je niet in de hemel en de eindtijd is nabij" Nu heeft ze me uitgenodigd om zondag te komen. Kan je weer terug?

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

 

Ja, je kunt weer terug. Die Bijbeltekst slaat niet op mensen zoals jij. Ik zal hem later uitleggen, als een ander dat inmiddels al niet heeft gedaan. Voor jou geldt nu dat God ernaar verlangt dat je weer terugkomt bij Hem. Doe dat dus maar want iets beters is er niet. 

[Kaasjeskruid 993]

8 uur geleden zei Jill-:

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

Was het wellicht deze tekst:

Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn, En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw, En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken. Want de aarde, die den regen, menigmaal op haar komende, indrinkt, en bekwaam kruid voortbrengt voor degenen, door welke zij ook gebouwd wordt, die ontvangt zegen van God; Maar die doornen en distelen draagt, die is verwerpelijk, en nabij de vervloeking, welker einde is tot verbranding. Maar, geliefden! wij verzekeren ons van u betere dingen, en met de zaligheid gevoegd, hoewel wij alzo spreken. (Heb.6:4-9)

[Naeva 182]

9 uur geleden zei Jill-:

 Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

Heftige tekst om in een kinderdienst te bespreken...

Jill, die tekst gaat niet over jou. Je mag gewoon terug. Misschien ben je even weggeweest bij de kerk en dacht je zelfs even weg te zijn bij God, maar Hij is nooit weggeweest bij jou. 

Ik wil je wel meegeven: Let erop dat mensen je niet opnieuw proberen te beïnvloeden en dingen doen/zeggen die je niet wilt. Probeer erachter te komen hoe het komt dat je je in het gesprek ongemakkelijk voelde en neem dat gevoel serieus. 

[Jill- 0]

Ik hoor graag de uitleg nog over de bijbeltekst en waar hij dan wel op slaat.

Ik weet dat ik nu met een hele andere kijk de kerk weer inga. Vrouw van de braderie wilde gister ook nog voor me bidden maar die boot heb ik afgehouden. Dat vertrouw ik toch nog niet helemaal.. Dat ik me ongemakkelijk voelde was meer iets van mezelf. Ik denk dat ik het het beste uit kan leggen als dat je met een vriend een taak moet uitvoeren. Die vriend doet al het werk en jij staat er maar een beetje bij. Uiteindelijk krijgen jullie uitgebreide complimenten van iemand, diegene zal denken ahh, dankjewel! En jij zal er een beetje ongemakkelijk bijstaan omdat je credits krijgt voor iets wat je niet gedaan hebt. Uiteindelijk voelt dat voor mij ook zo. Dus al had ik daar gestaan en ging ik nog 2 keer per week naar de kerk, draaide nog mijn diensten in de kinderkerk, verrichtte nog werk bij mensen thuis en las nog trouw mijn bijbel dan had ik haar woorden waarschijnlijk iets beter kunnen ontvangen.

[Jill- 0]

Zojuist zei thom:

Terug naar wat.. kun je je afvragen. 

Als je, net als ik in mijn jeugd, er altijd ´middenin´ hebt gezeten maar 'het' je niets deed, waarom wil je daarnaar terug. Is het een sociale warmte of aandacht dan  begrijp ik het, maar terug naar ´geloven wat afkeer en twijfel bracht´ dan zou ik eerst verder gaan onderzoeken naar wat werkelijk geloven inhoudt. 

 

Maar 'het' deed me zeker iets.

Bij ons thuis was het ook vrijwillig, dus ik ben niet voor niets zoveel jaar naar de kerk gegaan. Ik ben opgedragen en op mijn 13e al gedoopt. In die tijd heb ik zeker God ervaren. Door wat er allemaal gebeurd is, voelde het geloof niet meer als liefde als iets wat ik fijn vond, uiteindelijk was het alleen nog maar moeten. Dus om antwoord te geven op je vraag, terug naar God.

[Willempie 1.405]

25 minuten geleden zei Jill-:

Ik hoor graag de uitleg nog over de bijbeltekst en waar hij dan wel op slaat.

Ik weet dat ik nu met een hele andere kijk de kerk weer inga. Vrouw van de braderie wilde gister ook nog voor me bidden maar die boot heb ik afgehouden. Dat vertrouw ik toch nog niet helemaal.. Dat ik me ongemakkelijk voelde was meer iets van mezelf. Ik denk dat ik het het beste uit kan leggen als dat je met een vriend een taak moet uitvoeren. Die vriend doet al het werk en jij staat er maar een beetje bij. Uiteindelijk krijgen jullie uitgebreide complimenten van iemand, diegene zal denken ahh, dankjewel! En jij zal er een beetje ongemakkelijk bijstaan omdat je credits krijgt voor iets wat je niet gedaan hebt. Uiteindelijk voelt dat voor mij ook zo. Dus al had ik daar gestaan en ging ik nog 2 keer per week naar de kerk, draaide nog mijn diensten in de kinderkerk, verrichtte nog werk bij mensen thuis en las nog trouw mijn bijbel dan had ik haar woorden waarschijnlijk iets beter kunnen ontvangen.

Als een ander hier dat niet al eerder doet zal ik het proberen uit te leggen maar vandaag kan ik het niet. Echter kan ik je, namens Jezus en zonder enige twijfel, verzekeren dat de betreffende tekst niets van doen heeft met afgedwaalde, teleurgestelde schaapjes zoals jij. Laat je niets anders wijsmaken, door niemand. Het feit dat je terug wilt betekent niets anders dan dat Hij je roept. Niet naar een bepaalde kerk maar naar hemzelf. En stel je vertrouwen niet op mensen maar op jouw hemelse Vader en op Jezus, die een ontzettend hoge prijs heeft betaald, ook voor jou. Omdat Hij jou meer liefheeft dan je nu zelf kunt beseffen. Ik bid voor je. Verder kan ik vandaag niet meer reageren.

28 april 2018 bewerkt door Willempie

[Kaasjeskruid 993]

30 minuten geleden zei Jill-:

Ik hoor graag de uitleg nog over de bijbeltekst en waar hij dan wel op slaat.

Voor de duidelijkheid is het wel makkelijk om te bevestigen of het de door mij aangehaalde tekst betreft. Ter voorkoming van een niet op zijn plaats zijnde exegese.

28 april 2018 bewerkt door Kaasjeskruid

[Jill- 0]

26 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Voor de duidelijkheid is het wel makkelijk om te bevestigen of het de door mij aangehaalde tekst betreft. Ter voorkoming van een niet op zijn plaats zijnde exegese.

Ja, dat is hem. Ik heb hem nog even nagezocht in mijn eigen bijbel, krijg al een knoop in mijn maag alleen al bij het lezen van de tekst. 

[Thinkfree 489]

11 uur geleden zei Jill-:

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

Die tekst is verwant aan de zonde tegen de heilige geest, als jij nog bang bent voor die zonde hoef je niet bevreest te zijn want immers degene die de zonde tegen de heilige geest gedaan hebben, die hebben voorgoed een versteend hart, daar helpt het woord niet meer.

Zo te horen doet het Woord nog iets met je verhard je hart niet☺️maar laat u leiden.

Bedenk paulus en judas beiden keerden ze Jezus de rug toe. Elk met een andere uitkomst.

28 april 2018 bewerkt door Thinkfree

[sjako 643]

Hoi Jill,

Je hoeft je geen zorgen te maken hoor. Jesaja 1 vers 18 zegt

Kom, laten we de zaken rechtzetten tussen ons’, zegt Jehovah.‘Al waren je zonden scharlakenrood,ze zullen zo wit worden gemaakt als sneeuw. Al waren ze zo rood als karmozijnen stof,ze zullen zo wit worden als wol.

Denk ook aan de gelijkenis van de verloren zoon. Als jij je weer tot God keert is het feest in de hemel. Over de keuze van de kerk zou ik nog eens goed nadenken. Ze hebben jou schandalig behandeld. Maar weet dat God anders is. Ik denk dat ik namens veel mensen hier spreek als ik beloof voor je te bidden.

[Kaasjeskruid 993]

3 minuten geleden zei Jill-:

Ja, dat is hem. Ik heb hem nog even nagezocht in mijn eigen bijbel, krijg al een knoop in mijn maag alleen al bij het lezen van de tekst. 

Dat is mooi die knoop in je maag. Mensen die het geloof verloochent hebben, hebben daar geen last van. Allereerst is het zaak om te context in ogenschouw te nemen. De schrijver van de brief, welke meer een preek is, is niet met zekerheid te stellen. Veelal wordt er uitgegaan van de apostel Paulus. Hoe dan ook, de apostel richt zich in zijn betoog tot joodse Christenen. En wie hebben Jezus gekruisigd... juist de joden. Nu waren er joden die volgens eigen zeggen bekeerd waren maar weer terugvielen in het wettisch leven van het jodendom om aan vervolging te ontkomen. Een hypocriete aangelegenheid dus waar tegen opgetreden moest worden. Door weer terug te vallen in het jodendom als vanouds kruisigden zij namelijk Jezus opnieuw en voor dergelijke mensen is er geen weg meer terug. Blijkbaar zijn er mensen die zeggen dat ze geloven maar het toch niet doen...

[DeThomas 35]

11 uur geleden zei Jill-:

Tot op een avond de voorgangers met een paar oudsten voor de deur stonden om te "praten". Uiteindelijk bleek ik de duivel in me te hebben. Ze zouden alleen voor me gaan bidden, maar uiteindelijk heb ik alles bij elkaar gejankt en gegild. Mijn moeder heeft later wel toegeven dat ze had moeten ingrijpen, ze vertrouwde die voorganger blind en hij zei dat het er bij hoorde. Ik ben ook heel lang boos geweest op God. Wat was zijn doel hiermee? Als ik dit soort dingen moest doen om een kind van hem te zijn, dan maar niet.

Iedereen schijnt dit stukje te vergeten, maar als er tussen de regels staat wat ik denk te lezen (misbruik of excorsime), dan zou ik echt nooit meer terug gaan naar die gemeente. Ik zou je ook aanmoedigen de gerechtigheid voor deze lieden niet in het Hiernamaals plaats te laten vinden, maar ook op aarde. Pftewle doe aangifte, bescherm andere kinderen tegen dit soort weerzinwekkende praktijken.

28 april 2018 bewerkt door DeThomas

[sjako 643]

16 minuten geleden zei DeThomas:

Iedereen schijnt dit stukje te vergeten, maar als er tussen de regels staat wat ik denk te lezen (misbruik of excorsime), dan zou ik echt nooit meer terug gaan naar die gemeente. Ik zou je ook aanmoedigen de gerechtigheid voor deze lieden niet in het Hiernamaals plaats te laten vinden, maar ook op aarde. Pftewle doe aangifte, bescherm andere kinderen tegen dit soort weerzinwekkende praktijken.

Helemaal met je eens. Je bent daar schandalig behandeld. 

[TTC 1.526]

12 uur geleden zei Jill-:

Van mijn 3e tot mijn 16e heb ik in een pinkstergemeente gezeten. In mijn tienerjaren heb ik aardig in de knoop gezeten met mezelf. Ik heb een psychische aandoening waar ik nu medicijnen voor slik waardoor het heel erg goed gaat. Destijds lag het altijd aan mij, had ik niet genoeg vertrouwen in God dat hij me beter kon maken, en daarom ging het zo slecht met me. Ik begon me daar toen steeds meer tegen te verzetten, tegen de voorgangers, het geloof en de kerk. Tot op een avond de voorgangers met een paar oudsten voor de deur stonden om te "praten". Uiteindelijk bleek ik de duivel in me te hebben. Ze zouden alleen voor me gaan bidden, maar uiteindelijk heb ik alles bij elkaar gejankt en gegild. Mijn moeder heeft later wel toegeven dat ze had moeten ingrijpen, ze vertrouwde die voorganger blind en hij zei dat het er bij hoorde. Ik ben ook heel lang boos geweest op God. Wat was zijn doel hiermee? Als ik dit soort dingen moest doen om een kind van hem te zijn, dan maar niet.

Nu liep ik vandaag op een braderie, werd aangesproken of ik jezus kende, ik heb ja gezegd, maar niet verteld dat ik al een aantal jaar niet meer naar de kerk ben geweest. Ze vertelde wat God voor haar betekende, zei vervolgens ook best wel random dat die mensen van mij houden, maar God nog veel meer van mij houdt, nog veel meer dan wie dan ook. Ik wist niet wat ik terug moest zeggen, het voelde echt heel erg ongemakkelijk. Dat ze zo vrijwillig omdat ze zoveel liefde voelt voor God dingen wilt doen. , dus niet van "het moet anders kom je niet in de hemel en de eindtijd is nabij" Nu heeft ze me uitgenodigd om zondag te komen. Kan je weer terug?

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

Welke psychische aandoening heb je, wil je dat delen?

[dingo 166]

13 uur geleden zei Jill-:

Van mijn 3e tot mijn 16e heb ik in een pinkstergemeente gezeten. In mijn tienerjaren heb ik aardig in de knoop gezeten met mezelf. Ik heb een psychische aandoening waar ik nu medicijnen voor slik waardoor het heel erg goed gaat. Destijds lag het altijd aan mij, had ik niet genoeg vertrouwen in God dat hij me beter kon maken, en daarom ging het zo slecht met me. Ik begon me daar toen steeds meer tegen te verzetten, tegen de voorgangers, het geloof en de kerk. Tot op een avond de voorgangers met een paar oudsten voor de deur stonden om te "praten". Uiteindelijk bleek ik de duivel in me te hebben. Ze zouden alleen voor me gaan bidden, maar uiteindelijk heb ik alles bij elkaar gejankt en gegild. Mijn moeder heeft later wel toegeven dat ze had moeten ingrijpen, ze vertrouwde die voorganger blind en hij zei dat het er bij hoorde. Ik ben ook heel lang boos geweest op God. Wat was zijn doel hiermee? Als ik dit soort dingen moest doen om een kind van hem te zijn, dan maar niet.

Nu liep ik vandaag op een braderie, werd aangesproken of ik jezus kende, ik heb ja gezegd, maar niet verteld dat ik al een aantal jaar niet meer naar de kerk ben geweest. Ze vertelde wat God voor haar betekende, zei vervolgens ook best wel random dat die mensen van mij houden, maar God nog veel meer van mij houdt, nog veel meer dan wie dan ook. Ik wist niet wat ik terug moest zeggen, het voelde echt heel erg ongemakkelijk. Dat ze zo vrijwillig omdat ze zoveel liefde voelt voor God dingen wilt doen. , dus niet van "het moet anders kom je niet in de hemel en de eindtijd is nabij" Nu heeft ze me uitgenodigd om zondag te komen. Kan je weer terug?

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

 

Heftig verhaal. Die oudsten zijn niet inderdaad niet het beste voorbeeld van Gods grondpersoneel. Wellicht oprecht maar man wat een schade die ze bij een kind aanrichten. En ook een self fulfilling prophecy want bij je vertrek uit de gemeente konden ze zeggen dat gelijk hadden: je geloofde immers niet (meer). Ik hoop dat je de weg naar God terugvindt maar adviseer je om niet weer naar een dergelijke pinkstergemeente te gaan. God is autonoom in zijn handelen en niet de trekpop van oudsten uit de gemeente. Wat die bijbeltekst betreft die gaat niet over jou maar over mensen die moedwillig het christendom bestrijden terwijl ze beter weten (of geweten hebben).

[ZENODotus 142]

Op 28-4-2018 om 00:33 zei Jill-:

Van mijn 3e tot mijn 16e heb ik in een pinkstergemeente gezeten. In mijn tienerjaren heb ik aardig in de knoop gezeten met mezelf. Ik heb een psychische aandoening waar ik nu medicijnen voor slik waardoor het heel erg goed gaat. Destijds lag het altijd aan mij, had ik niet genoeg vertrouwen in God dat hij me beter kon maken, en daarom ging het zo slecht met me. Ik begon me daar toen steeds meer tegen te verzetten, tegen de voorgangers, het geloof en de kerk. Tot op een avond de voorgangers met een paar oudsten voor de deur stonden om te "praten". Uiteindelijk bleek ik de duivel in me te hebben. Ze zouden alleen voor me gaan bidden, maar uiteindelijk heb ik alles bij elkaar gejankt en gegild. Mijn moeder heeft later wel toegeven dat ze had moeten ingrijpen, ze vertrouwde die voorganger blind en hij zei dat het er bij hoorde. Ik ben ook heel lang boos geweest op God. Wat was zijn doel hiermee? Als ik dit soort dingen moest doen om een kind van hem te zijn, dan maar niet.

Nu liep ik vandaag op een braderie, werd aangesproken of ik jezus kende, ik heb ja gezegd, maar niet verteld dat ik al een aantal jaar niet meer naar de kerk ben geweest. Ze vertelde wat God voor haar betekende, zei vervolgens ook best wel random dat die mensen van mij houden, maar God nog veel meer van mij houdt, nog veel meer dan wie dan ook. Ik wist niet wat ik terug moest zeggen, het voelde echt heel erg ongemakkelijk. Dat ze zo vrijwillig omdat ze zoveel liefde voelt voor God dingen wilt doen. , dus niet van "het moet anders kom je niet in de hemel en de eindtijd is nabij" Nu heeft ze me uitgenodigd om zondag te komen. Kan je weer terug?

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

 

Eerst en vooral heb je wat pinkstergemeentes betreft van soorten en wordt er nogal veel aandacht besteedt aan gebedsgenezing... Zelf heb ik daar altijd een beetje een ongemakkelijk gevoel bij.

Wilkin Van De kamp (zelf van een pinkstergemeente afkomstig) heeft ooit het boek "Psyhiatrie en demonie" geschreven, waar hij (toch voor een pinkstergemeentelid) een vrij evenwichtig beeld schetst van Psychiatrie, en/of het beladen zijn. Doet me verder ook denken aan één van de eerste gevallen van bloedtransfusie, men transfudeerde bloed in een man met een depressie, niet wetend van bloedgroepen, rhesus of ja, het verschil tussen menselijk en dierlijk bloed en de hoeveelheid begon de man natuurlijk uit alle poriën bloed te kotsen, wat meteen een bewijs was dat hij aan de betere hand was, want ja de zwarte gal (oorzaak van depressie) kwam er met gorten uit ... Ik hoef niet te vertellen dat de man in kwestie hieraan gestorven is?

Vele jongeren liggen met zichzelf in de knoop in die periode van hun puberteit en gaan ook alles in vraag stellen... Een psycholoog kan dan trouwens wel eens soelaas bieden, die helpt je namelijk om ook aan jezelf te werken, en biedt vaak het luisterend oor in een beveiligde omgeving waar iemand nood aan heeft.

Verder vind ik het storend dat men constant maar op wetten en regels hamert, als het ware steeds maar weer benadrukt hoe je als zondig mens die je niet strikt aan de wetten houdt naar de hel gaat... Die mensen hebben meestal niet zo heel veel van het evangelie begrepen, niemand is namelijk waardig, enkel de genade van God maakt iemand waardig, en daar hoef je helemaal niets voor te doen: dat is GRATIS. Dat een christen Christus navolgt heeft te maken met zijn liefde voor God, die om de liefde van God te verdienen (die kun je niet verdienen)... Let dan ook op het feit dat Paulus het niet over zondaars heeft in zijn brieven, maar over heiligen. Ook Willem Van Sint-Theirry (dacht ik) maakt duidelijk dat het vaak met angst voor straf of belening te maken heeft, maar dat iemand moet groeien naar liefde, want liefde kent geen angst, je met een aangenomen zoon/dochter van God.

Of er mensen zijn die zondigen tegen de heilige Geest, ik denk niet dat die ooit terug WILLEN naar God, het gaat dan om een zeker weten en ondanks dat zeker weten zich er toch tegen verzetten... Dit gaat verder dan je verlaten voelen door God en dus ook God verlaten, want er is niets zo erg dan je verlaten voelen door God, maar vaak is God daar op dat moment juist wel, al laat je hem niet toe omdat je geleerd hebt hoe zondig je bent en hoe onwaardig je voor God bent...

Ik zou dus zeggen: zoek een kerk waar ze niet meteen tot het veroordelen van je over gaan, maak vrienden voor het leven, en geniet van de liefde die God voor je heeft.

[WdG 235]

Op 28-4-2018 om 12:07 zei sjako:

Denk ook aan de gelijkenis van de verloren zoon. Als jij je weer tot God keert is het feest in de hemel. Over de keuze van de kerk zou ik nog eens goed nadenken. Ze hebben jou schandalig behandeld. Maar weet dat God anders is. Ik denk dat ik namens veel mensen hier spreek als ik beloof voor je te bidden.

Klopt, we mogen ons altijd tot de enige God (Jezus Christus) keren. Jezus is God!

[Jill- 0]

Bedankt voor de uitleg en alle reacties! Ik heb een hoop stof tot nadenken. 

Ik heb later nog een gesprek gehad met de voorgangers. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ze alleen Gods werk hadden gedaan. Ik kreeg er nog een paar Bijbelteksten bij ook waaruit bleek dat dat hun taak was, en dat Jezus het ook deed. De voorgangster zei uiteindelijk wel dat het voor haar ook heel vervelend was om te doen, maar dat God dat van haar vroeg, anders had ik nu de duivel nog in me gehad. En hun heel er veel van mij hielden, en hun alleen maar het beste voor mij wilden.

Een Exorcisme is er overigens nooit geweest, dan verlaat er iets het lichaam of wordt iemand overgenomen door een ander persoon dat is nooit aan de orde geweest. Het liep eerder soort van uit de hand met bidden. Zelf had ik daar achteraf gezien van te voren beter mijn grens in moeten aangeven en niet tijdens. Hij begon heel normaal met bidden en legde zijn hand op mijn hoofd. Na een tijdje begon hij steeds harder op mijn hoofd te duwen, ik moest mezelf ook echt tegenhouden en begon hij in tongen te praten. Toen ik aangaf niet meer te willen pakte de voorgangster mij beet, waarna ik me begon te verzetten en de oudsten volgden. Uiteindelijk begon de voorganger ook te schreeuwen dat de duivel geen recht had op mij en nog veel meer. Op dat moment had ik geen idee meer wat ik moest doen, hoe laat je iets weggaan wat er niet is?! Uiteindelijk begon ik moe te worden van het tegenstribbelen en gillen, toen ik merkte dat hoe rustiger ik werd hoe meer hun het idee hadden dat ''het'' wegging, ik me heel stil ben gaan houden. Toen ze klaar waren was iedereen blij dat ik vrij was. Voorganger vroeg me ook hoe ik me voelde, en uiteraard voelde ik me zo vrij als een vogeltje, veel te bang dat hij nog een keer zou gaan bidden. 

Dus overgaan op vervolging ?! 1 Ben ik ermee akkoord gegaan, en 2 zijn hun zo overtuigd van hun goede werk dat je dat zelf met een vervolging niet gaat veranderen. 

[sjako 643]

Beste Jill, ik wil je echt meegeven je niet meer te begeven in die kerk. Je bent nooit bezeten geweest. Je hebt een psychische aandoening. Tongentaal is niet van God. Tongentaal wordt ook wel spreken in tongen of talen genoemd. De eerste gemeente kon dat door bemiddeling van de Heilige Geest om  buitenlanders in hun eigen taal te kunnen bereiken, anders kon het evangelie niet aan de heidenen worden verkondigt. In die tijd hadden ze nog LOI etc. Tegenwoordig is dit niet meer nodig.

Je ziet het ook aan je eigen reactie. Jezus deed dat heel anders. Hij nam de mensen apart en heel teder genas hij hen. Ze mochten niet eens zeggen dat Hij dat had gedaan. In die kerk maken ze er een soort poppenkast van ten koste van jou. Zoek een gemeente waar liefde heerst.

[Jill- 0]

Ik ben er ook nooit meer geweest. Ik heb nog één gesprek gehad waarover ik vertelde, waarbij hun eigenlijk alleen maar bleven aandringen om terug te komen en er geen ruimte was voor mijn kijk of gevoel over de situatie dat ik het heb afgesloten. 

[sjako 643]

8 uur geleden zei Jill-:

Ik ben er ook nooit meer geweest. Ik heb nog één gesprek gehad waarover ik vertelde, waarbij hun eigenlijk alleen maar bleven aandringen om terug te komen en er geen ruimte was voor mijn kijk of gevoel over de situatie dat ik het heb afgesloten. 

Ok mooi. 

[DeThomas 35]

11 uur geleden zei Jill-:

Bedankt voor de uitleg en alle reacties! Ik heb een hoop stof tot nadenken. 

Ik heb later nog een gesprek gehad met de voorgangers. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ze alleen Gods werk hadden gedaan. Ik kreeg er nog een paar Bijbelteksten bij ook waaruit bleek dat dat hun taak was, en dat Jezus het ook deed. De voorgangster zei uiteindelijk wel dat het voor haar ook heel vervelend was om te doen, maar dat God dat van haar vroeg, anders had ik nu de duivel nog in me gehad. En hun heel er veel van mij hielden, en hun alleen maar het beste voor mij wilden.

Een Exorcisme is er overigens nooit geweest, dan verlaat er iets het lichaam of wordt iemand overgenomen door een ander persoon dat is nooit aan de orde geweest. Het liep eerder soort van uit de hand met bidden. Zelf had ik daar achteraf gezien van te voren beter mijn grens in moeten aangeven en niet tijdens. Hij begon heel normaal met bidden en legde zijn hand op mijn hoofd. Na een tijdje begon hij steeds harder op mijn hoofd te duwen, ik moest mezelf ook echt tegenhouden en begon hij in tongen te praten. Toen ik aangaf niet meer te willen pakte de voorgangster mij beet, waarna ik me begon te verzetten en de oudsten volgden. Uiteindelijk begon de voorganger ook te schreeuwen dat de duivel geen recht had op mij en nog veel meer. Op dat moment had ik geen idee meer wat ik moest doen, hoe laat je iets weggaan wat er niet is?! Uiteindelijk begon ik moe te worden van het tegenstribbelen en gillen, toen ik merkte dat hoe rustiger ik werd hoe meer hun het idee hadden dat ''het'' wegging, ik me heel stil ben gaan houden. Toen ze klaar waren was iedereen blij dat ik vrij was. Voorganger vroeg me ook hoe ik me voelde, en uiteraard voelde ik me zo vrij als een vogeltje, veel te bang dat hij nog een keer zou gaan bidden. 

Dus overgaan op vervolging ?! 1 Ben ik ermee akkoord gegaan, en 2 zijn hun zo overtuigd van hun goede werk dat je dat zelf met een vervolging niet gaat veranderen. 

Ach gut, dus het was eigenlijk erger voor de voorgangster dan voor jou?

Verder lees even wat ik vet heb gemaakt. Nee, dit was geen vrije wil. Als je minderjarig bent hebben volwassenen sowieso gezag over, waardoor je moeilijker nee zegt. Er zijn gevallen van misbruik (let wel wat jij beschrijft is GEEN sexueel misbruik zoals ik het leest, maar ter vergelijking), waarin slachtoffer en dader zeggen dat het minderjarige slachtoffer het zelf wilde, en dat houdt ook geen steek.

Maar goed, als je niet wil, dan wil je niet. Maar blijf inderdaad weg bij die lui.

[Dat beloof ik 836]

Verloochenen is een woord dat in deze context vaak wordt gebruikt om psychische druk te leggen om mensen die van mening zijn veranderd. Dat kan zijn dat men de kerk de rug toe heeft gekeerd, maar ook dat men van kerk is veranderd. Ongetwijfeld, als @Jill niet meer naar de Pinkstergemeente gaat, maar naar een andere kerk, zal men bij de Pinktergemeente ook gaan spreken over verloochenen.

Maar dan zijn er dus altijd mensen die commentaar hebben ? Ja, daar komt het wel op neer.i Daarom @Jill, wat je ook kiest, laat het jouw eigen keus zijn en niet één die is opgedrongen door anderen. Anders verval je gewoon weer terig naar je tienerjaren en dat is wel het laatste wat je zult willen.

30 april 2018 bewerkt door Dat beloof ik

[Modestus 135]

Op 28-4-2018 om 00:33 zei Jill-:

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.

 

Op 28-4-2018 om 09:17 zei Kaasjeskruid:

Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn, En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw, En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken.

In deze tekst wordt er bedoeld dat het onmogelijk is om voor de tweede keer gedoopt te worden voor degenen die Christus openlijk hebben verloochend of naar een ketterse religie zijn overgestapt. Maar het oprechte berouw van iedere zondaar is altijd welkom bij God, zoals Jezus het duidelijk maakt in de parabel van de verloren zoon. Om vergiffenis te ontvangen kun je je zonden opbiechten.

3 december 2019 bewerkt door Modestus