Wat gebeurde er met de dochter van Jefta?

[sjako 643]

Vanochtend kwam tijdens onze studie het verhaal van Jefta en zijn dochter voorbij. Nu ben ik er achter gekomen dat er verschillend over gedacht worden. Het verhaal kan je lezen in Rechters 11

30 Toen deed Jefta een gelofte aan Jehovah: ‘Als u mij de Ammonieten in handen geeft,  31 zal ik, wanneer ik veilig teruggekomen ben van de Ammonieten, degene die me uit mijn huis tegemoetkomt aan Jehovah geven. Die zal ik aanbieden als een brandoffer.’ 32 Jefta viel de Ammonieten aan en Jehovah liet ze in zijn handen vallen.  33 Hij richtte een groot bloedbad onder ze aan van A̱roër helemaal tot aan Mi̱nnith — 20 steden — en tot aan Abel-Ke̱ramim. Zo werden de Ammonieten aan de Israëlieten onderworpen. 34 Uiteindelijk kwam Jefta thuis in Mi̱zpa. Daar kwam zijn dochter hem tegemoet, terwijl ze danste en op de tamboerijn speelde! Ze was zijn enige kind. Hij had verder geen zonen of dochters.  35 Toen hij haar zag, scheurde hij zijn kleren en zei: ‘Ach, mijn dochter! Je breekt mijn hart, want nu word jij degene die ik heb verbannen. Maar ik heb een belofte aan Jehovah gedaan, en ik kan niet meer terug.’

Zijn dochter werd met goedkeuren van zijn dochter aangeboden aan Jehovah. Nu wordt er hier verschillend over gedacht. Wij geloven dat de dochter van Jefta tempeldienst ging verrichten in de tabernakel, maar ik lees ook uitleggen dat hij zijn dochter doodde. Dit zou neerkomen op een mensenoffer, wat ik me niet kan voorstellen.

Hoe is hier de gedachte bij jullie?

[WdG 235]

3 minuten geleden zei sjako:

Vanochtend kwam tijdens onze studie het verhaal van Jefta en zijn dochter voorbij. Nu ben ik er achter gekomen dat er verschillend over gedacht worden. Het verhaal kan je lezen in Rechters 11

Ik lees het toch iets anders (welk boek gebruik je eigenlijk)? Ik gebruik de HSV, en lees daar:

En Jefta deed de HEERE een gelofte en zei: Als U de Ammonieten geheel in mijn hand zult geven, dan zal dat wat naar buiten komt en mij vanuit de deur van mijn huis tegemoetkomt, als ik in vrede terugkeer van de Ammonieten, voor de HEERE zijn, en ik zal het als brandoffer offeren. Zo trok Jefta op naar de Ammonieten om tegen hen te strijden, en de HEERE gaf hen in zijn hand. En hij versloeg hen vanaf Aroër tot waar u bij Minnith komt: twintig steden; en tot bij Abel-Keramim, met een zeer grote slag. Zo werden de Ammonieten vernederd van voor de ogen van de Israëlieten. Maar toen Jefta in Mizpa bij zijn huis aankwam, zie, toen kwam zijn dochter naar buiten, hem tegemoet, met tamboerijnen en in reidans. Nu was zij zijn enige kind; hij had verder geen zoon of dochter. En het gebeurde, toen hij haar zag, dat hij zijn kleren scheurde, en zei: Ach, mijn dochter! Je laat mij diep neerbukken en je hoort nu bij hen die mij in het ongeluk storten. Ik heb namelijk mijn mond naar de HEERE opengedaan en ik kan er niet op terugkomen.

Ik heb moeite met de door jou gekozen vertaling. Ga je ermee akkoord dat we voortaan de HSV of de SV of NBG 1951 gebruiken? Als je het goed vindt, geef ik mijn gedachten/visie a.d.h.v. bovenstaande tekst.

[sjako 643]

1 uur geleden zei WdG:

welk boek gebruik je eigenlijk)

Een boek die bijbelverhalen echt als verhalen verteld. Het heet Een Bijbel van Philippe Lechermeier. Daar stond dat Jefta zijn dochter ombracht. Wat ik totaal niet kan rijmen met de rest van de Bijbel.

Bijbelvertaling die ik gebruik hier is uiteraard Nieuwewereldvertaling.

[Robert Frans 1.537]

2 uur geleden zei sjako:

Vanochtend kwam tijdens onze studie het verhaal van Jefta en zijn dochter voorbij. Nu ben ik er achter gekomen dat er verschillend over gedacht worden. Het verhaal kan je lezen in Rechters 11

[...]

Zijn dochter werd met goedkeuren van zijn dochter aangeboden aan Jehovah. Nu wordt er hier verschillend over gedacht. Wij geloven dat de dochter van Jefta tempeldienst ging verrichten in de tabernakel, maar ik lees ook uitleggen dat hij zijn dochter doodde. Dit zou neerkomen op een mensenoffer, wat ik me niet kan voorstellen.

Hoe is hier de gedachte bij jullie?

Dat de tijd van de Rechters nogal chaotisch was en iedereen maar wat aanklooide, even oneerbiedig gezegd. Er was nog geen centrale offercultus en dus geen tempel, er was ook nog geen koning en dus ook geen natiestaat. Israël was niet meer dan een losse verzameling met elkaar ruziënde stammen over grondgebied, dat hier en daar aangevallen werd door omringende vijanden en waarvoor stammen soms met elkaar samenwerkten onder leiding van een charismatische aanvoerder.
Haar godsdienst was nog vrij polytheïstisch, met Jahwe als de God van het verbond, en elke stam had haar eigen offerhoogten en priesters. Sommige rijke mensen hadden zelfs hun eigen priesters die voor hen offers opdroegen.
Pas met de koningen David en Salomo werd de eredienst gecentraliseerd in een tempel, werd de wet van Mozes voorgelezen en werden de feesten gevierd. Maar in de boeken 1 en 2 Koningen lees je nogal eens dat het volk heel lang dat en dat feest niet gevierd had, of dat men ineens het boek van Mozes weer terugvindt.

Het is dus wel degelijk mogelijk dat Jefta zijn dochter opdroeg als letterlijk brandoffer, gewoon op zijn eigen altaar of bij een heiligdom, niet wetende dat mensenoffers expliciet níét de bedoeling waren volgens de wet van Mozes.
Het is echter ook mogelijk dat hij haar niet letterlijk offerde, maar haar opdroeg aan God "al ware zij een brandoffer." Volledig en geheel afgestaan dus aan het heiligdom om daar God als maagd haar leven lang te dienen, misschien zelfs omdat de priesters daar een dergelijk brandoffer weigerden op te dragen.
In de Schrift wordt in elk geval nergens zijn daad goed- of afgekeurd en de teneur van het verhaal is meer een zeer ernstige waarschuwing tegen onbezonnen geloften aan God. Het precieze lot van zijn dochter lijkt daarin minder relevant te zijn.

[WdG 235]

2 uur geleden zei sjako:

Een boek die bijbelverhalen echt als verhalen verteld. Het heet Een Bijbel van Philippe Lechermeier. Daar stond dat Jefta zijn dochter ombracht. Wat ik totaal niet kan rijmen met de rest van de Bijbel.

Bijbelvertaling die ik gebruik hier is uiteraard Nieuwewereldvertaling.

"uiteraard" is voor mij niet zo "uiteraard", ik kan niks met een vertaling die gebruikt wordt door voor zover ik weet een enkele denominatie. Ik stel het op prijs wanneer je een gangbare vertaling gebruikt, keuze genoeg, toch?

Terug naar jouw vraag: "En hij voltrok aan haar zijn gelofte, die hij had gedaan.", en dit lijkt me toch wel duidelijk genoeg, toch? Het is zeer goed mogelijk, zelfs waarschijnlijk, dat Jefta zijn dochter offerde. Waarom zouden we daaraan moeten twijfelen? En, is het relevant verder? We kunnen er over fantaseren en speculeren... wat is naar mijn mening de les? "En Jefta deed de HEERE een gelofte..."; wees voorzichtig met het doen van beloften. Stel jezelf de vraag waarom Jefta deze gelofte deed?

[Kaasjeskruid 994]

24 minuten geleden zei WdG:

Terug naar jouw vraag: "En hij voltrok aan haar zijn gelofte, die hij had gedaan.", en dit lijkt me toch wel duidelijk genoeg, toch? Het is zeer goed mogelijk, zelfs waarschijnlijk, dat Jefta zijn dochter offerde.

Ik denk toch niet dat God dit in orde vind.

En het geschiedde ten einde van twee maanden dat zij tot haar vader wederkwam, die aan haar volbracht zijn gelofte, die hij beloofd had; en zij heeft geen man bekend. (Richt.11:39)

Die bleef haar leven lang maagd.

[WdG 235]

11 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Ik denk toch niet dat God dit in orde vind.

En het geschiedde ten einde van twee maanden dat zij tot haar vader wederkwam, die aan haar volbracht zijn gelofte, die hij beloofd had; en zij heeft geen man bekend. (Richt.11:39)

Die bleef haar leven lang maagd.

Mogelijk. Maar of het relevant is? M.i. gaat het om het gegeven dat de gelofte niet best was...

[Trajecto 148]

6 minuten geleden zei WdG:

Mogelijk. Maar of het relevant is? M.i. gaat het om het gegeven dat de gelofte niet best was...

Niet best in de zin dat je niet iets moet toezeggen en beloven waarbij je feitelijk niet weet wat het betekent en hoe het uitpakt, bedoel je? En waarbij dat weleens heel beroerd zou kunnen zijn?

[sjako 643]

58 minuten geleden zei WdG:

uiteraard" is voor mij niet zo "uiteraard", ik kan niks met een vertaling die gebruikt wordt door voor zover ik weet een enkele denominatie. Ik stel het op prijs wanneer je een gangbare vertaling gebruikt, keuze genoeg, toch?

Dan zoek je toch gewoon je favoriete vertaling. Het gaat om de essentie en nu eens niet om JG baschen. Doe eens normaal mee.

[WdG 235]

8 minuten geleden zei Trajecto:

Niet best in de zin dat je niet iets moet toezeggen en beloven waarbij je feitelijk niet weet wat het betekent en hoe het uitpakt, bedoel je? En waarbij dat weleens heel beroerd zou kunnen zijn?

Exact

[Kaasjeskruid 994]

17 minuten geleden zei WdG:

Mogelijk. Maar of het relevant is? M.i. gaat het om het gegeven dat de gelofte niet best was...

Goed bedoeld, niet best uitgepakt. Wat me wel verbaast is dat Jefta haar niet gelost heeft door het betalen van 30 zilveren sikkels, zoals die mogelijkheid wordt geboden in:

Maar is het een vrouw, dan zal uw schatting zijn dertig sikkelen. (Lev.27:4)

[sjako 643]

1 uur geleden zei WdG:

Het is zeer goed mogelijk, zelfs waarschijnlijk, dat Jefta zijn dochter offerde.

Ik denk het niet. Waarom denk ik dat? God heeft aangegeven nooit mensenoffers te willen hebben. Hij gruwde er zelfs van en het kwam niet eens in Zijn hart op. Jeremia 7:3 zegt het volgende 

Ze hebben de offerhoogten van To̱feth gebouwd, in het Dal van de Zoon van Hi̱nnom, om hun zonen en hun dochters in het vuur te verbranden, iets wat ik niet had geboden en wat zelfs nooit in mijn hart was opgekomen.”

Kijk je naar de context van Rechters 11 dan lees je het volgende. In vers 29

Toen kwam Jehovah’s geest op Jefta, en hij trok door Gilead en Manasse om naar Mi̱zpé in Gilead te gaan, en vandaaruit trok hij verder naar de Ammonieten.

Nadat Jehovah’s geest dus op Jefta was gekomen deed hij de belofte aan God. Blijkbaar werd dus die belofte gedaan onder inspiratie van Gods Heilige Geest. En aangezien God gruwt van mensenoffers lijkt me niet dat Jefta zijn dochter offerde.

4 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

me wel verbaast is dat Jefta haar niet gelost heeft door het betalen van 30 zilveren sikkels, zoals die mogelijkheid wordt geboden in:

Het was een gelofte aan God en die kan je niet breken.

[WdG 235]

1 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Goed bedoeld, niet best uitgepakt. Wat me wel verbaast is dat Jefta haar niet gelost heeft door het betalen van 30 zilveren sikkels, zoals die mogelijkheid wordt geboden in:

Maar is het een vrouw, dan zal uw schatting zijn dertig sikkelen. (Lev.27:4)

Waarom verbaast je dat? En, is het relevant? De les die we eruit moeten trekken is dat we niet zomaar iets moeten beloven. God is heilig, met de Heilige Geest valt niet te spotten. De Heilige Geest kan bedroefd worden, kan zelfs gelasterd worden. Daarom is het van groot belang in te zien en te erkennen dat de Heilige Geest God Zelf is.

[Kaasjeskruid 994]

4 uur geleden zei WdG:

Waarom verbaast je dat?

Scheelt weer een maagd.

4 uur geleden zei WdG:

En, is het relevant?

Het is iig geen uit de lucht gegrepen onzin.

4 uur geleden zei WdG:

De les die we eruit moeten trekken is dat we niet zomaar iets moeten beloven. God is heilig, met de Heilige Geest valt niet te spotten. De Heilige Geest kan bedroefd worden, kan zelfs gelasterd worden. Daarom is het van groot belang in te zien en te erkennen dat de Heilige Geest God Zelf is.

Ik mis de link met Jefta, waarvan ik betwijfel of hij weet van het bestaan van de Heilige Geest. Voorts staat er in het OT meer wijsheid omtrent het onderwerp belofte maakt schuld:

Wanneer gij een gelofte aan God zult beloofd hebben, stel niet uit dezelve te betalen; want Hij heeft geen lust aan zotten; wat gij zult beloofd hebben, betaal het. Het is beter, dat gij niet belooft, dan dat gij belooft en niet betaalt. (Pred.5:3-4)

[sjako 643]

Waar het mij omgaat, eiste God een mensenoffer? Of kwam de dochter in dienst van de tabernakel? En hoe kunnen we dat zeggen.

[HJW 183]

1 uur geleden zei sjako:

Waar het mij omgaat, eiste God een mensenoffer? Of kwam de dochter in dienst van de tabernakel? En hoe kunnen we dat zeggen.

Als je de bijbel leest is het helder dat God tegen een mensenoffer is. Vraag is of Jefta dat al wist.

Bijdrage van Robert Frans is daarom een juiste.

[sjako 643]

1 uur geleden zei HJW:

Vraag is of Jefta dat al wist.

Gods geest kwam over Jefta, waardoor hij die belofte deed. Hoe verklaar je dat dan? Voor de duidelijkheid, ik denk niet dat Jefta zijn dochter doodde. In de laatste verzen van hoofdstuk 11 lijkt het erop dat vrouwen haar kwamen steunen ieder jaar. Maar soms is het ook vertaald als 4 dagen bewenen, maar HSV zegt 4 dagen te praten met haar.

[HJW 183]

20 minuten geleden zei sjako:

Gods geest kwam over Jefta, waardoor hij die belofte deed. Hoe verklaar je dat dan? Voor de duidelijkheid, ik denk niet dat Jefta zijn dochter doodde. In de laatste verzen van hoofdstuk 11 lijkt het erop dat vrouwen haar kwamen steunen ieder jaar. Maar soms is het ook vertaald als 4 dagen bewenen, maar HSV zegt 4 dagen te praten met haar.

Ik denk dat het in dit geval verstandig is om naast een theologische speurtocht ook de historie mee te nemen. En dat doet Robert Frans volgens mij prima.

Daarnaast moet je er rekening mee houden dat het boodschappen zijn, verpakt in een verhaal. En dan gaat het om de boodschap. En die zou idd wel eens kunnen luiden dat je niet zo maar iets moet roepen wat je niet kunt overzien.

Historisch waren en er wel kindoffers, dus het zou kunnen. Het joodse geloof heeft zich dusdanig ontwikkeld dat kindoffers warden afgeschaft, waar we allemaal uiteraard blij mee zijn.

Maar of Jefta dat al wist, is de vraag.

[Robert Frans 1.537]

13 uur geleden zei sjako:

Nadat Jehovah’s geest dus op Jefta was gekomen deed hij de belofte aan God. Blijkbaar werd dus die belofte gedaan onder inspiratie van Gods Heilige Geest. En aangezien God gruwt van mensenoffers lijkt me niet dat Jefta zijn dochter offerde.

Ook als je de Geest ontvangen hebt, kun je onbezonnen beloften en daden verrichten. Veel christenen ervaren toch ook dat zij ondanks alle gaven die God hen geeft, toch verkeerde dingen doen. En daarvan ook de gevolgen soms moeten dragen.
Jefta ontving een bijzonder charisma om de genoemde oorlogen te voeren, zoals alle rechters die hadden. Maar zoals je ook in Rechters kunt lezen, waren de rechters niet altijd de meest, laten we zeggen, frisse personen op aarde. Simson alleen al, de bekendste onder de rechters, deed regelmatig toch vrij onbezonnen tot kwalijke dingen die je serieus de wenkbrauwen doen fronsen. Het waren roemruchte geweldenaren met wie je echt géén ruzie wilde hebben.

Daarbij komt in het verhaal die gelofte van Jefta sowieso niet erg geïnspireerd over, maar vooral vrij dwaas. De eerste die je huis uitkomt ten offer beloven is simpelweg vrágen om problemen. En volstrekt onnodig ook, want God had zulke beloften bepaald niet nodig om tot oorlog bewogen te worden.
Jefta probeerde op verkeerde wijze God tot een overwinning te verleiden, terwijl smekend gebed en berouw over begane zonden daarvoor al ruim voldoende waren geweest.
Het is daarom heel mogelijk dat Jefta, en met hem vele Israëlische families en stammen, God nog zag als een klassieke stamgod, die je met offers en heftige beloften gunstig moest stemmen.

In onder meer Rechters, Koningen en daarna vooral in de Profeten zie je dan ook langzaam de overgang van een tribale, polytheïstische godsdienst van het vroege Israël tot een meer verinnerlijkte, monotheïstische godsdienst met een centrale offercultus en veel meer nadruk op barmhartigheid en rechtvaardigheid.
Die context schildert denk ik dan ook het verhaal van Jefta. Het leert de toehoorders, toen waarschijnlijk vooral de joden in Babylonische ballingschap, dat je God niet moet verzoeken, ook niet als je in diepe ellende verkeerd, en dat als je Hem geloften wil afleggen, je dan zelf verantwoordelijk bent voor de gevolgen daarvan.
 

[WdG 235]

14 uur geleden zei sjako:

Ik denk het niet. Waarom denk ik dat? God heeft aangegeven nooit mensenoffers te willen hebben. 

Het was een gelofte aan God en die kan je niet breken.

God heeft zoveel aangegeven, toch gebeurt er van alles. God is op aarde gekomen in de persoon Jezus om ons te verlossen. Waarom? Omdat mensen tegen God ingaan. Een gelofte aan God kan wel degelijk gebroken worden.

We weten dat God (in de persoon de Heilige Geest) gaven verstrekt. Deze kunnen misbruikt worden. De Bijbel leert ons dat. Wanneer twee mensen door God gebonden worden in een huwelijk, kunnen deze mensen gewoon scheiden. Dat God het niet wenst, is duidelijk. Toch gebeurt het, en juist daarom hebben we God weer hard nodig, omdat Hij Zelf het heft in handen genomen heeft, op aarde gekomen is als mens (Jezus Christus) om jou en mij (en uiteraard vele anderen) te redden.

Stel dat Jefta wel zijn dochter offerde? Maakt het iets uit? Doet het ter zake? We zullen het waarschijnlijk met elkaar eens zijn dat het een domme gelofte was. We zullen het ook met elkaar eens zijn dat het verkeerd is een gelofte te breken. Abraham was ook bereid zijn kind te offeren. God heeft Zichzelf geofferd in Christus, door als mens op aarde te komen.

Is het een essentieel punt voor jou, sjako, te weten of Jefta wel of niet zijn kind offerde?

Wat leren we ervan? Pas op met het afleggen van geloften. De gevolgen zal je moeten accepteren en dragen! Ik ken een bizar voorbeeld van iemand die God beloofde Hem groot te maken als zij een ernstige ziekte kreeg. De ziekte kwam, niet van God. Op haar begrafenis kwamen vier personen tot geloof. Een domme belofte met vergaande gevolgen.

[Kaasjeskruid 994]

55 minuten geleden zei WdG:

Wat leren we ervan?

Opdat ons leven mag lijken op dat van Jefta's dochter.

[HJW 183]

2 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Opdat ons leven mag lijken op dat van Jefta's dochter.

Vind ik ook.

Iedereen blijvend maagd !! Gaan we de aarde wel redden.

[sjako 643]

3 uur geleden zei Robert Frans:

Die context schildert denk ik dan ook het verhaal van Jefta. Het leert de toehoorders, toen waarschijnlijk vooral de joden in Babylonische ballingschap, dat je God niet moet verzoeken, ook niet als je in diepe ellende verkeerd, en dat als je Hem geloften wil afleggen, je dan zelf verantwoordelijk bent voor de gevolgen daarvan.

Dat is denk ik ook de les. 

1 uur geleden zei WdG:

Een gelofte aan God kan wel degelijk gebroken worden.

Ja, dat kan zeker, maar het mag niet. Dat wist ook zijn dochter, want die werkte gewillig mee. Maar nogmaals uit het laatste vers blijkt volgens mij dat ze niet dood was. In HSV staat dat de dochters van Israël elk jaar 4 dagen met haar kwamen praten en dat heeft geen zin als ze dood is.

 

1 uur geleden zei WdG:

We zullen het waarschijnlijk met elkaar eens zijn dat het een domme gelofte was

zeker.

59 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Opdat ons leven mag lijken op dat van Jefta's dochter.

Ja, die les kunnen we zeker leren. Maar een interessant stuk in de Bijbel waar veel uit te halen valt.

57 minuten geleden zei HJW:

Iedereen blijvend maagd !! Gaan we de aarde wel redden.

Dat is niet de les. Ze gehoorzaamde God en haar vader. Verder kan je een lesje in bemoediging eruit halen. De dochters van Israël gingen elk jaar haar 4 dagen bemoedigen (vers 40)

[Desid 324]

Er staat gewoon dat Jefta zijn belofte uitvoerde. Dus hij offerde zijn dochter. Zo moeilijk is dat toch niet?

Vervolgens staat er dat de dochters van Israël haar elk jaar vier dagen smurften. Op de plaats van smurfen staat het werkwoord tanah, dat iets van vertellen of prijzen of betreuren betekent. Het betekent dus op een of andere wijze spreken over haar en niet met haar.

[sjako 643]

1 uur geleden zei Desid:

Er staat gewoon dat Jefta zijn belofte uitvoerde. Dus hij offerde zijn dochter. Zo moeilijk is dat toch niet?

Zo makkelijk is het dus niet. Het laatste vers zegt

‘En het gebeurde na verloop van twee maanden dat zij naar haar vader terugkeerde. En hij voltrok aan haar zijn gelofte, die hij had gedaan. Zij heeft geen gemeenschap gehad met een man. En het werd een gewoonte in Israël dat de dochters van Israël van jaar tot jaar op weg gingen om met de dochter van Jefta, de Gileadiet, te praten, vier dagen per jaar.’
‭‭Richteren‬ ‭11:39-40‬ ‭HSV‬‬
http://bible.com/1990/jdg.11.39-40.hsv

Als de dochter van Jefta dood was is het toch raar dat de dochters van Israël met haar gingen praten? Ik denk dat de dochter in dienst van Jehovah in de tabernakel kwam. Hier staat toch echt met en niet over.