Johannes 8 en Exodus 31. De vinger van Jezus?

[WdG 235]

Waarom schreef Jezus in de aarde? In Johannes 8 probeerden de schriftgeleerden Jezus tevergeefs in een val te lokken, door Hem een overspelige vrouw voor de voeten te gooien, en Jezus op de Wet aan te spreken. Jezus reageerde:

Maar Jezus bukte en schreef met de vinger in de aarde.

Waarom schreef Jezus in de aarde?

Ik wil mijn gedachten daarover geven, weer voor wat ze waard zijn. Misschien heb ik het mis, ik lees het wel. Tegenwoordig wordt Jezus voor allerlei zaken gebruikt. Zo zou Hij de "eerste socialist" zijn volgens sommigen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Christensocialisme) of de eerste yogi, volgens weer anderen, of een goed mens, volgens humanisten. Ik denk dat de schriftgeleerden niet wisten Wie Jezus was, zoals tegenwoordig ook veel schriftgeleerden niet weten Wie Jezus is! Jezus drukt naar mijn mening hier in een symbool uit Wie Hij is, nl. de Wetgever. Jezus schreef in de aarde, maar, aangezien Hij in de tempel was, denk ik dat Hij in steen schreef. Op de stenen vloer lag wellicht aarde. Op het moment dat de schriftgeleerden Jezus op de Wet aanspraken, maakt Hij ze duidelijk: "Wie denk je dat Ik ben? Ik BEN de Wetgever! God het volk Israël de Wet gegeven, ik denk dat het feit dat Jezus met de vinger in de aarde schreef, wijst op Exodus 31:

En toen de HEERE geëindigd had met hem te spreken op de berg Sinaï, gaf Hij Mozes  de twee tafelen van de getuigenis, tafelen van steen, beschreven met de vinger van God.

Het is dus Dezelfde Die door de schriftgeleerden verzocht werd! Vergezocht? Ik weet het niet. Het zijn mijn gedachten, nogmaals voor wat ze waard zijn. Ben benieuwd naar jullie visie!

Opmerking: gebruikte Bijbelvertaling: HSV.

 

[Robert Frans 1.536]

Ook hier kom je interessante dingen tegen qua bijbelvertalingen. Ik wist namelijk van een bijbeltekst uit het OT over schrijven in de aarde, maar niet precies welke, en kwam toen na enig zoekwerk uit op Jeremia 17,13, waarin volgens de Nieuwe Bijbelvertaling staat:

Heer, bron van Israëls hoop,
wie u verlaten, zullen te schande staan,
wie van u weggaan, zullen in het stof worden geschreven,
want ze hebben de Heer, de bron van levend water, verlaten.

Maar in de Willibrordvertaling 1975, waar ik altijd uit citeer hier, staat dit:

Allen die U verloochenen, staan beschaamd;
die zich van U afkeren, zijn opgeschreven ten dode,
want ze hebben de bron van levend water verlaten.

Na nog meer zoekwerk blijkt dat in alle mij bekende katholieke vertalingen, waaronder ook de Willibrord uit 1995, men over ten dode opgeschreven spreekt en in alle mij bekende protestantse vertalingen over in het stof of de aarde geschreven.
Het Theater van Rome is altijd wel in voor wat extra drama, zo blijkt maar weer.

Ik denk in elk geval, wat het ook precies mag zijn, dat Jezus naar dit gedeelte verwijst met zijn handelen. Dit voornamelijk omdat Hij ervóór, in Johannes 7,37, verkondigt dat men naar Hem toe kan gaan voor levend water, dat uit Hem opwelt. Hij is de Bron van Levend water, die door de farizeeën wordt afgewezen.
Het is dan zelfs mogelijk dat Hij letterlijk hun namen opschreef en de farizeeën daardoor precies begrepen wat hij uitbeelde daarmee.

We weten het in elk geval niet zeker, alleen al omdat het ons simpelweg niet is meegedeeld. Blijkbaar was voor de evangelist de subtiele verwijzing naar Jeremia voldoende om de lezer of toehoorder diens eigen conclusies te laten trekken.

[WdG 235]

11 minuten geleden zei Robert Frans:

Ook hier kom je interessante dingen tegen qua bijbelvertalingen. Ik wist namelijk van een bijbeltekst uit het OT over schrijven in de aarde, maar niet precies welke, en kwam toen na enig zoekwerk uit op Jeremia 17,13, waarin volgens de Nieuwe Bijbelvertaling staat:

Heer, bron van Israëls hoop,
wie u verlaten, zullen te schande staan,
wie van u weggaan, zullen in het stof worden geschreven,
want ze hebben de Heer, de bron van levend water, verlaten.

Maar in de Willibrordvertaling 1975, waar ik altijd uit citeer hier, staat dit:

Allen die U verloochenen, staan beschaamd;
die zich van U afkeren, zijn opgeschreven ten dode,
want ze hebben de bron van levend water verlaten.

Na nog meer zoekwerk blijkt dat in alle mij bekende katholieke vertalingen, waaronder ook de Willibrord uit 1995, men over ten dode opgeschreven spreekt en in alle mij bekende protestantse vertalingen over in het stof of de aarde geschreven.
Het Theater van Rome is altijd wel in voor wat extra drama, zo blijkt maar weer.

Ik denk in elk geval, wat het ook precies mag zijn, dat Jezus naar dit gedeelte verwijst met zijn handelen. Dit voornamelijk omdat Hij ervóór, in Johannes 7,37, verkondigt dat men naar Hem toe kan gaan voor levend water, dat uit Hem opwelt. Hij is de Bron van Levend water, die door de farizeeën wordt afgewezen.
Het is dan zelfs mogelijk dat Hij letterlijk hun namen opschreef en de farizeeën daardoor precies begrepen wat hij uitbeelde daarmee.

We weten het in elk geval niet zeker, alleen al omdat het ons simpelweg niet is meegedeeld. Blijkbaar was voor de evangelist de subtiele verwijzing naar Jeremia voldoende om de lezer of toehoorder diens eigen conclusies te laten trekken.

Deze visie heb ik inderdaad wel eens gehoord. Jezus schreef ook voor een tweede keer in de grond. Waarom? Zouden beide visies waar kunnen zijn? Het lijkt me niet dat de een de ander uitsluit. De schriftgeleerden en de Farizeeën waren na de tweede keer overtuigd in hun geweten, of misschien beter gezegd, deze schriftgeleerden en deze Farizeeën. Wellicht hadden zij Jezus nu wel erkend? Ze wisten dat Hij op de grond schreef, ze wisten niet wat Hij schreef. Niemand weet dat. Blijft over het feit dat Hij in de grond schreef, met Zijn vinger, net zoals de Wet ook met Gods vinger in steen geschreven is. Een interessante gedachte?

[Tomega 307]

Zij brengen een concrete overspelige vrouw. Dat is een concreet misdrijf dat vraagt om een concrete gerechtsprocedure.
Maar ze vragen dan concreet Jezus niet op het punt van dit misdrijf, maar op het punt van zijn leer:
"Mozes heeft ons in de wet geboden, dat dezulken gestenigd zullen worden; Gij dan, wat zegt Gij?"
Jezus dan, antwoordt niet naar de leer, maar begint te schrijven in het zand. Dus als antwoord op 'wat zegt gij' begint hij te schrijven. Hierin zie ik een concreet antwoord, namelijk op het punt dat zij een gerechtsprocedure simuleren. Jezus stelt zich hier dan feitelijk op als beschrijver of rechter of gerechtsdienaar, want dat is immers ook de rol die zij Hem toebedelen. En vanuit de aard van de procedure is het dan aan de getuigen om te getuigen. De farizeeërs waren hoogstwaarschijnlijk geen getuigen, maar gebruikten de getuigen om hun leeruitspraak (de toespeling naar Mozes met de vraag aan Jezus) kracht bij te zetten. En Jezus stelt dat aan de kaak door inhoudelijk het proces ook in te zetten: getuigen en partijen beschrijven, zodat daarna ook de getuigen het vonnis kunnen vellen. De wet van Mozes zegt namelijk dat de getuigen de eerste steen moeten gooien, en de oudste van die getuigen dan als eerste (en dan volgens mij het volk en de oudste als eerste). Als Jezus dan zegt: wie zonder zonde is werpe de eerste steen, is dat hetzelfde als: "de onschuldige" of "de getuige" werpe de eerste steen. En dus is het dan ook volstrekt logisch dat er staat: "de oudste als eerste." Echter ik moet ook met Robert Frans instemmen dat als je Jeremia leest en de toepasselijkheid ervan op Christus, dat hier een heel heldere verwijzing naar het in het stof geschreven worden ook een oordeel impliceert dat wie de bron van het leven verlaat niet in het boek, maar in het stof van de aarde wordt geschreven. Die dubbele lading kan een oplettende farizeeër moeilijk ontgaan, zou je denken.

5 augustus 2018 bewerkt door Tomega

[Desid 324]

2 uur geleden zei WdG:

Blijft over het feit dat Hij in de grond schreef, met Zijn vinger, net zoals de Wet ook met Gods vinger in steen geschreven is. Een interessante gedachte?

Zeker. 

Als je op de opbouw van het verhaal let, gebeurt er het volgende:

- vraag over uitleg van de wet op punt van overspel;

- Jezus schrijft in het zand

- Jezus geeft na aandringen geen antwoord, maar geeft de discussie een geheel andere wending: wie mag oordelen?

- Jezus schrijft in het zand

- de vraagstellers druipen af omdat ze inzien dat ze geen recht van spreken/oordelen hebben.

 

Dus het in het zand schrijven vormt de omkadering van de uitspraak van Jezus waaromheen het hele verhaal draait. In de meest oppervlakkige zin geeft het aan dat Jezus niet in wil gaan op de gestelde vraag. Hij gaat niet mee in de veronderstellingen en vooroordelen van zijn gesprekspartners. En vervolgens laat hij zijn uitspraak het werk doen.

Maar aangezien de schriftgeleerden helemaal geen aandacht hebben voor Jezus' schrijven, moet de verteller hier iets meer mee bedoelen. De verteller had het ook zonder moeite weg kunnen laten. Gezien de context van het verhaal, waarin gevraagd wordt naar de uitleg van de wet, is de parallel met het schrijven met de vinger van de dekaloog het meest voor de hand liggend (de Griekse woorden komen ook sterk overeen met de Griekse tekst van Exodus). Daarmee wordt gesuggereerd dat Jezus' autoriteit zelfs hoger is die van Mozes. Jezus' woorden worden gemarkeerd door goddelijk schrijven en geven het daarmee een 'stralenkrans'. Jezus wordt zo de allerhoogste openbaarder van God: het Woord -- dat zelf God is, zegt Johannes 1:1.18.

 

[Raymond B 7]

Op ‎5‎-‎8‎-‎2018 om 11:43 zei Robert Frans:

Ook hier kom je interessante dingen tegen qua bijbelvertalingen. Ik wist namelijk van een bijbeltekst uit het OT over schrijven in de aarde, maar niet precies welke, en kwam toen na enig zoekwerk uit op Jeremia 17,13, waarin volgens de Nieuwe Bijbelvertaling staat:

Heer, bron van Israëls hoop,
wie u verlaten, zullen te schande staan,
wie van u weggaan, zullen in het stof worden geschreven,
want ze hebben de Heer, de bron van levend water, verlaten.

Maar in de Willibrordvertaling 1975, waar ik altijd uit citeer hier, staat dit:

Allen die U verloochenen, staan beschaamd;
die zich van U afkeren, zijn opgeschreven ten dode,
want ze hebben de bron van levend water verlaten.

Na nog meer zoekwerk blijkt dat in alle mij bekende katholieke vertalingen, waaronder ook de Willibrord uit 1995, men over ten dode opgeschreven spreekt en in alle mij bekende protestantse vertalingen over in het stof of de aarde geschreven.
Het Theater van Rome is altijd wel in voor wat extra drama, zo blijkt maar weer.

Ik denk in elk geval, wat het ook precies mag zijn, dat Jezus naar dit gedeelte verwijst met zijn handelen. Dit voornamelijk omdat Hij ervóór, in Johannes 7,37, verkondigt dat men naar Hem toe kan gaan voor levend water, dat uit Hem opwelt. Hij is de Bron van Levend water, die door de farizeeën wordt afgewezen.
Het is dan zelfs mogelijk dat Hij letterlijk hun namen opschreef en de farizeeën daardoor precies begrepen wat hij uitbeelde daarmee.

We weten het in elk geval niet zeker, alleen al omdat het ons simpelweg niet is meegedeeld. Blijkbaar was voor de evangelist de subtiele verwijzing naar Jeremia voldoende om de lezer of toehoorder diens eigen conclusies te laten trekken.

Ik ben het ook met je eens Robert Frans, dat Yeshua hier laat zien dat idd het Levende Woord is oftwel dat Zijn leven geheel in overeenstemming is met het Woord van God.Ik denk idd ook dat hoewel het niet specifiek wordt uigelegd dat het hier gaat om een concrete handeling uit Jeremiah  O HEERE, Israëls Verwachting! allen, die U verlaten, zullen beschaamd worden; en die van mij afwijken, zullen in de aarde geschreven worden; want zij verlaten den HEERE, den Springader des levenden waters.

Juist in de tempel waar ze stonden, is de springader van de Kidron om te dienen voor reiniging voor herstellen van leven. Water oa als symbool voor kracht, leven en de Torah, God.

Die doordat de Farizeen de toenmalige religieuzen(die met de overspelige vrouw kwamen) hiermee lieten zien dat zij afweken van God en Zijn Woord en hun eigen 'rechtvaardiging' wilden tentoonstellen.

Terecht zegt Yeshua hier die zonder zonde is, werpe... De wet van Mozes is heel duidelijk in de strafbepaling en is ter bescherming van het leven. er was alleen een rechtzaak als de man en de vrouw (beide) werden gevonden in de daad en dan moesten er minimaal twee of drie getuigen zijn.

De Farizeen breken de wet door eigen regeltjes te volgen en Yeshua hoeft alleen maar die zonder zonde is te melden en in het zand te schrijven.

Hij wist dat, te beginnen met de oudsten dat zij  zouden beseffen wat Hij bedoelde en dat ze beschaamd zouden afdruipen, waarna de jongeren niet meer zeker waren in hun zaak door de ouderen zo te zien vertrekken.