Re: Kinderen slaan?

[Mark1987 0]

Ik ben voor een corrigerende tik, maar uiteraard tegen het bont en blauw slaan van kinderen. Ik denk echter dat die 2 dingen vaak veel te makkelijk als 1 worden gezien. Vroeger gaven mijn ouders mij ook vaak een tik. Dit was echter niet zoals veel mensen het zien als een daad van onmacht of woede ofzo, het was een weloverwogen en besproken straf die zij aan de ene kant liever niet deden, maar ze wisten wel dat het de beste oplossing was. Natuurlijk zijn er andere mogelijkheden, maar soms is een tik gewoon het best om iets duidelijk te krijgen. Maar het mag nooit een gevolg zijn van een gevoel van onmacht, of woede o.i.d. ik neem wat dat betreft een voorbeeld aan mijn ouders, en ik zal dit zeker ook toepassen op mijn kinderen later. Natuurlijk hoop ik dat het gewoon engeltjes worden en het nooit nodig is () maar dat is een beetje te onrealistisch denk ik

Mijn moeder krijgt trouwens ook regelmatig kindjes over de vloer (ze is opassmoeder) en in overleg met de ouders geeft zij die kinderen ook wel eens een tik. Dit is meestal op de handjes, en zo zachtjes dat ze er nauwelijks iets van voelen. Maar het psychologische effect van het woord 'tik', en toch de actie van mijn moeder (die uiteraard ook precies laat weten waarom de tik wordt uitgedeeld) maakt ze toch duidelijk dat ze nu iets hebben gedaan wat dus echt niet kan. Dat komt niet heel vaak voor, maar ondanks dat het geen pijn doet, en er eigenlijk weinig gebeurd, zorgen de kinderen toch dat ze een tik vermijden.

[Corientje123 0]

Ik ben ook tegen het slaan van kinderen, ergens kan ik me voorstellen dat kinderen het bloed zo onder je nagels vandaan halen dat je geneigt bent als ouder om te slaan. Maar dat maakt dus niet dat het goed is.

Ik denk dat er zoveel andere manieren zijn om een kind iets te leren of iets af te leren, en dat slaan een teken van zwakte is van de ouders zelf. Die dan slaan omdat ze voor zichzelf geen andere uitweg ziet.

Zelf werk ik ook al enige tijd met kinderen en wat ze ook zullen doen, ik zal nooit slaan (het zijn dan wel niet mijn eigen kinderen maar ik denk dat dit voor mezelf niet zoveel uitmaakt..)

Ik kan me in mijn eigen leventje maar 1 keer herinneren dat ik een tik op me vingers heb gekregen van me moeder, die daar hierna ongelovelijk veel spijt had...

Maar nee, kinderen slaan moet absoluut niet kunnen.

[Kyron 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 11:23:46 schreef RobertF het volgende: Het belangrijkste is, of je nu slaat of preekt, dat je de straf niet uit woede of onmacht verricht, maar als een welbewust pedagogisch en redelijk instrument om het kind te vormen. Waarbij het voor het kind volkomen duidelijk is wanneer het welke straf krijgt en hoe hij de straf kan ontlopen. Ik heb weleens een documentaire gezien over een vrouw gezien die haar kinderen ook sloeg, met zelfs een takje. Dat klinkt nogal heftig, maar zoals zij het deed, was het zowaar netjes te noemen. Als het kind iets misdeed, dan kreeg hij (of zij) eerst van haar een verbale en duidelijke waarschuwing. Deed het kind het nog een keer, of deed hij het terwijl hij heel goed wist dat het niet mocht (zoals liegen), dan zei ze dat hij iets verkeerd gedaan had, daarvoor nu straf kreeg en liet ze hem zeggen wat hij verkeerd gedaan had. Ook gaf ze hem een vermaning dat niet meer te doen. Daarna nam ze hem netjes mee naar een andere kamer, uit het zicht van de anderen en uit het zicht van de camera, waar ze hem enkele beheersde tikken op de billen gaf. Daarna kon hij het weer met haar, en eventueel met degene die hij benadeeld had, goedmaken en was alles weer in orde. Natuurlijk, de tikken deden pijn, maar voor zo'n gestructureerde en consequente wijze van straffen heb ik meer waardering dan bijvoorbeeld zomaar een kind naar zijn kamer sturen na een misdoening. Er kwamen meer ouders in die documentaire aan bod die op een dergelijke manier sloegen, en allen hadden dezelfde boodschap: "Not with anger." En ik denk dat daarin dé sleutel van een juiste, pedagogisch verantwoorde straf zit: niet uit woede, maar uit een welbewuste, gestructureerde regeling. Als je als ouder die regel ter harte neemt en daarbij ook redelijk blijft, dan maakt het mijns inziens weinig meer uit of je nu enkele tikken geeft, of het kind naar zijn kamer stuurt.

Eerlijk gezegd verbaasd het me dat je als student in de communicatiewetenschappen er zo over denkt. Ik weet niet of jullie in die opleiding ontwikkelingspsychologie krijgen? Slaan als straf - in leertheoretische zin soms heel effectief dat zal niemand ontkennen, is voor wie gelooft in een sociale benadering van de gewetensvorming, het slechtste middel dat men kan gebruiken. Het brengt namelijk agressie in de relatie.

[Raido 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 12:01:31 schreef Corientje123 het volgende: Ik ben ook tegen het slaan van kinderen, ergens kan ik me voorstellen dat kinderen het bloed zo onder je nagels vandaan halen dat je geneigt bent als ouder om te slaan. Maar dat maakt dus niet dat het goed is. Ik denk dat er zoveel andere manieren zijn om een kind iets te leren of iets af te leren, en dat slaan een teken van zwakte is van de ouders zelf. Die dan slaan omdat ze voor zichzelf geen andere uitweg ziet. Zelf werk ik ook al enige tijd met kinderen en wat ze ook zullen doen, ik zal nooit slaan (het zijn dan wel niet mijn eigen kinderen maar ik denk dat dit voor mezelf niet zoveel uitmaakt..) Ik kan me in mijn eigen leventje maar 1 keer herinneren dat ik een tik op me vingers heb gekregen van me moeder, die daar hierna ongelovelijk veel spijt had... Maar nee, kinderen slaan moet absoluut niet kunnen.

Zeg je dat ook tegen de Rechtvaardige God die zijn kinderen ook kastijd (slaan uit liefde?)?

[Robert Frans 1.536]

Quote:

[...] Eerlijk gezegd verbaasd het me dat je als student in de communicatiewetenschappen er zo over denkt. Ik weet niet of jullie in die opleiding ontwikkelingspsychologie krijgen? Slaan als straf - in leertheoretische zin soms heel effectief dat zal niemand ontkennen, is voor wie gelooft in een sociale benadering van de gewetensvorming, het slechtste middel dat men kan gebruiken. Het brengt namelijk agressie in de relatie.

Sjaloom Kyron,

Ik studeer geen Communicatiewetenschappen, enkel Communicatie. En alle benaderingen ten spijt: een straf die op zorgvuldige, redelijke, consistente en gestructureerde wijze wordt uitgedeeld, met als intentie liefdevol het kind op juiste wijze klaarstomen voor de samenleving (wat dus ook betekent: weten wanneer je moet straffen en wanneer niet), kan geen agressie opwekken.

Anders zouden oudere mensen standaard een agressieve relatie met hun pa en ma moeten hebben, aangezien de pak slaag bij ernstige misdoeningen in vroegere tijden heel normaal was. Dit blijkt echter lang niet altijd zo te zijn. En de geschiedenis lijkt eerder te leren dat sinds we zo lief willen doen allemaal, de samenleving méér en méér ontspoort.

Of er nu verband zit tussen het stimuleren van de vrije opvoeding en de ontsporingen in de samenleving, dorf ik niet zo hard te zeggen, maar dat de pedagogische tik als onderdeel van een deugdelijke en liefdevolle opvoedingsmethode (dus niet als onderdeel van woede of onmacht) agressie zou oproepen, gaat er bij mij ook niet echt in.

[Ka 0]

Ik heb nee gekozen. Alhoewel ik absoluut geen probleem heb met een corrigerende tik, denk ik dat je zonder ook je kinderen kan opvoeden. Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik heb nog geen kinderen. Ik merk wel bij mijn hond (tja, voor sommigen misschien een vreemde vergelijking), dat als je haar een tikje geeft (omdat ze bijvoorbeeld terwijl je rustig voor ze loopt, ze ineens naar je schouder springt), ze later meestal met meer aggressie terugreageert. Als ik me gewoon omdraai en haar wegduw en laat zitten en weer verder loop, merk ik dat de agressie totaal verdwenen is. Maar soms heeft die hond een tikje nodig uit zelfverdediging, haha. Maar ja, je moet zorgen dat een Mechelse herder je niet als een van zijn schapen gaat zien. Maar kinderen kunnen je niet doodbijten als ze dat zouden willen. Al zie je op straat soms mensen schreeuwen tegen hun kleine kinderen alsof ze verwachten dat zo dat zo zouden kunnen doen. Als ik schreeuw tegen mijn hond, blaft ie gezellig mee. Als je mee gaat discussieren met je kinderen bijvoorbeeld terwijl je in eerste instantie niet eens de discussie wilde starten, hebben ze je al ingepalmd. Als je hond op bed is gesprongen en dit niet mag, kun je hem er beter niet afhalen, maar afsturen. Als je hem eraf haalt, ga je als het ware een discussie aan; wie is het sterkst. Verwacht dan maar veel gegrom en een worsteling. Als je hem eraf stuurt, vermijd je de discussie en laat je zien wie het voor het zeggen heeft.

Maar wat nu als je hond op de grond van een supermarkt gaat krijsen om een snoepje terwijl je haast hebt? Nou, ik weet een ding; als ik haast heb, voelt mijn hond dat aan. Hij ziet namelijk dat ik geen aandacht voor hem heb. Als ik hem dan los laat lopen in het park heb ik, dan gaat hij zijn eigen weg en vraagt hij op zijn manier aandacht van mij. Keihard naar nietsvermoedende voorbijgangers lopen bijvoorbeeld (hij doet dan niets, maar maak dat die inmiddels in paniek geraakte voorbijgangers eens wijs). Ik voel me dan soms een beetje als iemand in de supermarkt met een klein kind. Ook al is het negatieve aandacht, ze vind het fantastisch als ik er dan noodgedwongen achteraan moet lopen, want dan heeft ze de touwtjes in handen. En ik moet er wel achteraan lopen, want ik moet nu eenmaal snel weg en die mensen hebben vaak niet door dat als ze mij gewoon een flink stuk door laten lopen die hond vanzelf komt omdat ze geen aandacht krijgt voor wat ze doet. Het kan ook anders, als ik het park betreed en ik hem laat loslopen en een stok gooi in de richting waar ik op wil en met stokken blijf gooien, heeft ze en plezier, en ze heeft een en al aandacht voor je èn je bespaart zelfs tijd.

Maar goed, een hond is geen kind. Maar misschien wel een goede voorbereiding.

[Kyron 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 13:25:18 schreef RobertF het volgende: [...]Sjaloom Kyron, Ik studeer geen Communicatiewetenschappen, enkel Communicatie. En alle benaderingen ten spijt: een straf die op zorgvuldige, redelijke, consistente en gestructureerde wijze wordt uitgedeeld, met als intentie liefdevol het kind op juiste wijze klaarstomen voor de samenleving (wat dus ook betekent: weten wanneer je moet straffen en wanneer niet), kan geen agressie opwekken. Anders zouden oudere mensen standaard een agressieve relatie met hun pa en ma moeten hebben, aangezien de pak slaag bij ernstige misdoeningen in vroegere tijden heel normaal was. Dit blijkt echter lang niet altijd zo te zijn. En de geschiedenis lijkt eerder te leren dat sinds we zo lief willen doen allemaal, de samenleving méér en méér ontspoort. Of er nu verband zit tussen het stimuleren van de vrije opvoeding en de ontsporingen in de samenleving, dorf ik niet zo hard te zeggen, maar dat de pedagogische tik als onderdeel van een deugdelijke en liefdevolle opvoedingsmethode (dus niet als onderdeel van woede of onmacht) agressie zou oproepen, gaat er bij mij ook niet echt in.

Je vergeet o.a. hierbij te vermelden dat lichamelijke mishandeling in de meeste gevallen uit de hand gelopen ‘pedagogische tikken’ zijn.

[Dostojevski 0]

...

[Kyron 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 13:53:24 schreef Dostojevski het volgende: Zoals ook geestelijke mishandeling in de meeste gevallen uit de hand gelopen straffen zijn. Mijn vader heeft me nooit geslagen, toch was ik bang voor hem. De agressie in zijn ogen, stem en gebaren maakte me zelfs érg bang. Jouw redenatie is een beetje als: laten we alle sloten en meren droogleggen, want in water verzuipen wel eens mensen. Samengevoegd: Ik weet trouwens ook niet of er een verband is tussen "vrije opvoeding" en agressie in de samenleving. Feit is, dat beide verschijnselen tegelijkertijd flink in opmars zijn. Dat hoeft geen verband te impliceren. Maar het maakt de claim dat het slaan van kinderen agressie opwekt, wel erg wankel denk ik.

Sluit je ogen maar jongen, mijn vorige uitspraak is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Verhalen uit de psychotherapeutische praktijk bevestigen dit.

[Dostojevski 0]

...

[anastasia 0]

Stokslagen, niet vertroetelen,nooit verwennen en nooit mee spelen.Vooral samen geen plezier hebben. Buig hem, tem hem.

Opvoeden en onderwijzen. In dat onderwijs vooral leren dat elk onrecht of vermeend onrecht de vader aangedaan door hem gewroken moet worden. En dat hij de vrienden van zijn vader als de zijne moet beschouwen.Leer hem dat hij moet gehoorzamen en niet eigenwijs mag zijn en geen eigen beslissingen mag nemen, volledige controle.

Maar wat we hier vergeten, op welke leeftijd was je in deze bijbelse tijden een man? Een stuk jonger dan vandaag de dag.

Overigens ben ik niet voor slaan, maar ook niet voor het vrbieden. Pfft, ik heb ooit een leerling met twee vingers een piepklein tikje gegeven, om zijn aandacht te vragen zonder de rest van de groep te storen... Had ie thuis gezegd dat ik hem geslagen had en had ik moeder tegenover mij staan.

Bij een wettelijk verbod zie ik een 14 jarige zijn moeder al aanklagen, gewoon omdat ie een dwarse puberale bui heeft. KOmt heel het kinderbeschermingsapparaat in werking. Ik zie met deze wet kans op excessen.

[Holla 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 14:30:21 schreef anastasia het volgende: Stokslagen, niet vertroetelen,nooit verwennen en nooit mee spelen.Vooral samen geen plezier hebben. Buig hem, tem hem. Opvoeden en onderwijzen. In dat onderwijs vooral leren dat elk onrecht of vermeend onrecht de vader aangedaan door hem gewroken moet worden. En dat hij de vrienden van zijn vader als de zijne moet beschouwen.Leer hem dat hij moet gehoorzamen en niet eigenwijs mag zijn en geen eigen beslissingen mag nemen, volledige controle. Maar wat we hier vergeten, op welke leeftijd was je in deze bijbelse tijden een man? Een stuk jonger dan vandaag de dag.

Wat jij bovenaan beschrijft is geen bijbelse opvoeding hoor. Dat lees ik althans niet in de Bijbel .

En ja, met dat laatste heb je wel gelijk, mannen waren in bijbelse tijden al op hun 13e volwassen. Imho moet je kinderen niet slaan als ze boven de 12 zijn (alhoewel dat per kind kan verschillen).

[Robert Frans 1.536]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 13:45:52 schreef Kyron het volgende: [...] Je vergeet o.a. hierbij te vermelden dat lichamelijke mishandeling in de meeste gevallen uit de hand gelopen ‘pedagogische tikken’ zijn.

Ja, en verbale mishandeling ontstaat in de meeste gevallen door uit de hand gelopen pedagogische vermaningen. En geestelijke mishandeling ontstaat in de meeste gevallen door uit de hand gelopen creatievere straffen als afzondering in de slaapkamer, lichte vernedering, vervelende klusjes in en rondom huis, dat soort geintjes.

Conclusie: elke vorm van straf kan uit de hand lopen en uitlopen op kindermishandeling, als deze niet voortkomt uit liefde en genegenheid tot het kind en uit een stabiele geestestoestand van de ouder(s). Elke vorm van mishandeling begint meestal met iets onschuldigs wat uit de hand loopt. Door de nadruk op fysieke mishandeling te leggen, wordt een fysieke(re) straf meteen tot slecht bestempeld en dat lijkt mij onterecht.

[Dostojevski 0]

...

[Kyron 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 17:33:39 schreef RobertF het volgende: [...]Ja, en verbale mishandeling ontstaat in de meeste gevallen door uit de hand gelopen pedagogische vermaningen. En geestelijke mishandeling ontstaat in de meeste gevallen door uit de hand gelopen creatievere straffen als afzondering in de slaapkamer, lichte vernedering, vervelende klusjes in en rondom huis, dat soort geintjes. Conclusie: elke vorm van straf kan uit de hand lopen en uitlopen op kindermishandeling, als deze niet voortkomt uit liefde en genegenheid tot het kind en uit een stabiele geestestoestand van de ouder(s). Elke vorm van mishandeling begint meestal met iets onschuldigs wat uit de hand loopt. Door de nadruk op fysieke mishandeling te leggen, wordt een fysieke(re) straf meteen tot slecht bestempeld en dat lijkt mij onterecht.

Dit topic gaat hier juist over slaan. Je kunt ook een kind ook op andere manieren mishandelen dan slaan, dat weet ik ook wel. Omdat het in dit topic over slaan gaat, is het niet meer dan normaal dan hier de nadruk op valt. Dat er andere vormen van opvoeding zijn die op zijn minst twijfelachtig zijn (zoals bedreigingen, ik zeg zo maar wat), keurt het andere slechte nog niet goed.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op maandag 23 april 2007 18:07:20 schreef Dostojevski het volgende: [...] "Sluit je ogen maar jongen, mijn vorige uitspraak is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Verhalen uit de psychotherapeutische praktijk bevestigen dit."

Leuk hé, mijn woorden knippen en ergens anders neerplakken. Knippen en plakken heb ik ook geleerd in de kleuterschool.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 18:59:39 schreef Kyron het volgende: [...] Leuk hé, mijn woorden knippen en ergens anders neerplakken. Ik heb dat ook geleerd in de kleuterschool.

Dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk. Alhoewel schrijven en lezen al zeer veel gestimuleerd wordt in groep 1/2 van het basisonderwijs (kleuterscholen bestaan al een geruime tijd niet meer) zullen kleuters niet leren om teksten te kopiëren en te plakken in gesprekssituaties. Laat staan dat ze daarbij een pc gebruiken.

Wellicht heb je geleerd afbeeldingen en letters/woorden uit te knippen en te plakken, maar dan in een geheel andere situatie.

[Kyron 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 19:04:42 schreef Thorgrem het volgende: [...] Dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk. Alhoewel schrijven en lezen al zeer veel gestimuleerd wordt in groep 1/2 van het basisonderwijs (kleuterscholen bestaan al een geruime tijd niet meer) zullen kleuters niet leren om teksten te kopiëren en te plakken in gesprekssituaties. Laat staan dat ze daarbij een pc gebruiken. Wellicht heb je geleerd afbeeldingen en letters/woorden uit te knippen en te plakken, maar dan in een geheel andere situatie.

Daar heb je volkomen gelijk in. Daarom heb ik die zin ook verbeterd net 2 minuten voordat je jouw reactie plaatste.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 19:10:07 schreef Kyron het volgende: [...] Daar heb je volkomen gelijk in. Daarom heb ik die zin ook verbeterd net 2 minuten voordat je jouw reactie plaatste.

[Kyron 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 19:11:04 schreef Thorgrem het volgende: [...]

Ja, pas als je een vout maakt word je schrijven gelezen hé. Leuk je hier te treffen overigens. Niet dat ik je zo goed ken, ik heb wel je naam elders tegengekomen op het rorate – forum.

---

Samengevoegd:

Enne, Thorgrem, hier in BELGIE bestaan kleuterscholen nog steeds hoor.

[Robert Frans 1.536]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 18:59:39 schreef Kyron het volgende: Dit topic gaat hier juist over slaan. Je kunt ook een kind ook op andere manieren mishandelen dan slaan, dat weet ik ook wel. Omdat het in dit topic over slaan gaat, is het niet meer dan normaal dan hier de nadruk op valt. Dat er andere vormen van opvoeding zijn die op zijn minst twijfelachtig zijn (zoals bedreigingen, ik zeg zo maar wat), keurt het andere slechte nog niet goed.

Juist. Grofweg gezien zijn er drie soorten straffen: fysiek, verbaal en onthouding. Bij fysieke straffen deel je een tik uit of grijp je het kind even stevig vast. Bij verbale straffen geef je het kind een korte vermaning of juist een degelijke donderpreek. En bij onthouding neem je het kind iets af, zoals vrijheid door hem in zijn kamer te zetten, of plezier door hem een vervelend karwei te geven.

Bij alledrie de vormen geldt dat je ze niet uit woede moet toepassen, maar op liefdevolle, consequente en beheerste wijze. De tik verschilt daarin echt niet van de vermaning of het klusje. En bij alledrie de vormen kan het dus uit de hand lopen als de vuistregels bij het straffen niet worden gehanteerd. Een fysieke straf kan leiden tot het in elkaar beuken van het kind, een verbale straf kan leiden tot het helemaal verrot schelden en kleineren van het kind en een onthoudingsstraf kan leiden tot verwaarlozing en gevangenhouding van het kind.

Mijns inziens is het niet per se minder erg als een verbale of onthoudingsstraf uit de hand loopt, dan wanneer een fysieke straf uit de hand loopt. Als je dus fysieke straffen wilt verbieden omdat ze uit de hand kunnen lopen, dan ook álle vormen van straffen. Alleen dat is onmogelijk, want er moet wel normaal gecorrigeerd en gestraft kunnen worden. De zogenoemde vrije opvoeding heeft voor het kind namelijk rampzalige gevolgen, omdat een kind naast onvoorwaardelijke liefde ook grenzen nodig heeft.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 19:28:51 schreef Kyron het volgende: [...] Ja, pas als je een vout maakt word je schrijven gelezen hé. Leuk je hier te treffen overigens. Niet dat ik je zo goed ken, ik heb wel je naam elders tegengekomen op het rorate ? forum. Samengevoegd: Enne, Thorgrem, hier in BELGIE bestaan kleuterscholen nog steeds hoor.

Daar post ik niet zo veel. Veelste hoog niveau voor een simpele ziel als ik.

Met Belgie had ik even geen rekening gehouden. Ik heb je ook nog niet typisch Belgische woorden zien gebruiken. Zoals "alee" na elke zin

[Taam 1]

Fijn dat jullie elkaar kennen en samen kunnen knippen en plakken Kyron en Thorgrem, zullen we het hier weer over het onderwerp gaan hebben?

[Thorgrem 430]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 19:54:04 schreef TamarM het volgende: Fijn dat jullie elkaar kennen en samen kunnen knippen en plakken Kyron en Thorgrem, zullen we het hier weer over het onderwerp gaan hebben?

Dat lijkt me een prima plan.

Kinderen slaan kan een teken van omacht zijn. Je als ouder geen raad meer weten met het "vervelende" kind en dan maar een tik geven. Het geniet absoluut niet de voorkeur maar ik kan het me voorstellen als ouders het een keer doen.

Ik hoop het later nooit te doen bij mijn kinderen, maar ik kan nu wel hele mooie verhalen ophangen over hoe ik mijn kinderen ga opvoeden. De praktijk wijkt toch altijd af van de theorie.

[Robert Frans 1.536]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 19:59:18 schreef Thorgrem het volgende: [...] Dat lijkt me een prima plan. Kinderen slaan kan een teken van omacht zijn. Je als ouder geen raad meer weten met het "vervelende" kind en dan maar een tik geven. Het geniet absoluut niet de voorkeur maar ik kan het me voorstellen als ouders het een keer doen.

En dát is dus mijns inziens níét de bedoeling. Wat ik in een eerdere post al schreef: "Not with anger." Een tik voor de billen hoeft niet verkeerd te zijn en géén teken van onmacht, als je er op gestructureerde en consistente wijze mee omgaat. Dan kan het zelfs een heel prima straf zijn: de pijnervaring duurt maar even, als het goed is wéét het kind wanneer hij deze straf krijgt en daarna weet het kind dat het weer goed is en ook wat hij kan doen om het te voorkomen.

Terwijl straffen als naar de kamer sturen of een vervelende karweitje moeten doen veel langer blijven voortslepen, omdat de straf dan langer duurt. Mijns inziens kun je beter straffen zo kort mogelijk houden en liefkozingen zo lang mogelijk. Zolang beiden maar indringend genoeg zijn en ook leerzaam.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 20:13:46 schreef RobertF het volgende: [...]En dát is dus mijns inziens níét de bedoeling. Wat ik in een eerdere post al schreef: "Not with anger." Een tik voor de billen hoeft niet verkeerd te zijn en géén teken van onmacht, als je er op gestructureerde en consistente wijze mee omgaat. Dan kan het zelfs een heel prima straf zijn: de pijnervaring duurt maar even, als het goed is wéét het kind wanneer hij deze straf krijgt en daarna weet het kind dat het weer goed is en ook wat hij kan doen om het te voorkomen.

Hoeft niet, maar kan wel. Verder wil ik je niet tegenspreken hoor.